آیات 56 تا 59

اشاره

فَمٰا کٰانَ جَوٰابَ قَوْمِهِ إِلاّٰ أَنْ قٰالُوا أَخْرِجُوا آلَ لُوطٍ مِنْ قَرْیَتِکُمْ إِنَّهُمْ أُنٰاسٌ یَتَطَهَّرُونَ (56) فَأَنْجَیْنٰاهُ وَ أَهْلَهُ إِلاّٰ اِمْرَأَتَهُ قَدَّرْنٰاهٰا مِنَ اَلْغٰابِرِینَ (57) وَ أَمْطَرْنٰا عَلَیْهِمْ مَطَراً فَسٰاءَ مَطَرُ اَلْمُنْذَرِینَ (58) قُلِ اَلْحَمْدُ لِلّٰهِ وَ سَلاٰمٌ عَلیٰ عِبٰادِهِ اَلَّذِینَ اِصْطَفیٰ آللّٰهُ خَیْرٌ أَمّٰا یُشْرِکُونَ (59)

ترجمه:

56-آنها پاسخی جز این نداشتند که به یکدیگر گفتند:خاندان لوط را از شهر و دیار خود بیرون کنید که اینها افرادی پاکدامن هستند! 57-ما او و خانواده اش را نجات دادیم،بجز همسرش که مقدر کردیم جزء باقی ماندگان باشد.

58-سپس بارانی(از سنگ)بر آنها فرستادیم(که همگی زیر آن مدفون شدند)و چه بد است باران انذار شدگان.

59-بگو حمد مخصوص خداست و سلام(و درود)بر بندگان برگزیده اش،آیا خداوند بهتر است یا بتهایی را که شریک او قرار می دهند؟

این احتمال نیز در جمله اناس یتطهرون وجود دارد که آنها به خاطر فرو رفتن در این منجلاب فساد و خو گرفتن به آلودگی،این سخن را از روی مسخره به خاندان لوط می گفتند که اینها تصور می کنند کار ما ناپاکی است و پرهیز آنها پاکدامنی!چه چیز عجیب و مسخره ای؟! و این شگفت آور نیست که حس تشخیص انسان بر اثر خو گرفتن به یک عمل ننگین دگرگون شود،داستان معروف"مرد دباغی که دائما با پوستهای متعفن سر و کار داشت و شامه او با آن خو گرفته بود و گذشتن او از بازار عطاران و بیهوش شدن از بوی نامناسب عطر!و دستور آن مرد حکیم که وی را به بازار دباغان ببرید تا به هوش آید و از مرگ نجات یابد"شنیده ایم و مثال حسی جالبی است برای این مطلب منطقی.

*** در روایات آمده است که لوط حدود سی سال آنها را تبلیغ کرد ولی جز خانواده اش(آنهم به استثنای همسرش که با مشرکان هم عقیده شد)به او ایمان نیاوردند (1).

بدیهی است چنین گروهی که امید اصلاحشان نیست جایی در عالم حیات ندارند و باید طومار زندگانیشان در هم پیچیده شود،لذا در آیه بعد می گوید:

"ما لوط و خاندانش را رهایی بخشیدیم بجز همسرش که مقدر کردیم جزء باقیماندگان باشد"( فَأَنْجَیْنٰاهُ وَ أَهْلَهُ إِلاّٰ امْرَأَتَهُ قَدَّرْنٰاهٰا مِنَ الْغٰابِرِینَ ) (2).

*** و پس از بیرون آمدن آنها در موعد معین(در سحرگاه شبی که شهر غرق

فساد و ننگ بود)پس از آنکه صبحگاهان فرا رسید"بارانی(از سنگ)بر آنها فرستادیم"(که همگی زیر آن مدفون شدند،و این بعد از آن بود که زلزله وحشتناکی سرزمین آنها را به کلی زیر و رو کرد)( وَ أَمْطَرْنٰا عَلَیْهِمْ مَطَراً ).

"و چه سخت و ناگوار و بد است باران انذار شدگان"( فَسٰاءَ مَطَرُ الْمُنْذَرِینَ ).

درباره قوم لوط و سرنوشت آنها و اثرات شوم همجنس گرایی بحثهای مشروحی در جلد نهم تفسیر نمونه صفحه 178-198(ذیل آیات 77-83 سوره هود) داشتیم که نیاز به تکرار آن نیست.

تنها ذکر یک نکته را ضروری می دانیم و آن اینکه:

قانون خلقت برای ما مسیری تعیین کرده است که پیمودنش مایه تکامل و حیات ما،و مخالفتش مایه سقوط و مرگ ما است.

قانون خلقت جاذبه جنسی را-به عنوان عامل بقای نسل انسان و آرامش روح او-میان دو جنس مخالف قرار داده،و تغییر مسیر آن به سوی"همجنس گرایی"هم آرامش روحی را بر هم می زند،و هم آرامش اجتماعی را،و از آنجا که این قوانین اجتماعی ریشه ای در فطرت دارد این تخلف سبب ناهماهنگی در سازمان وجود انسان می شود.

لوط پیامبر بزرگ خدا قوم منحرف را متوجه همین ریشه فطری کرده و به آنها می گوید آیا به سراغ کار زشتی می روید با اینکه می بینید،این جهل و بیخبری از قانون حیات و جهل به مفهوم سفاهت است که شما را به این بیراهه کشانده.

و جای تعجب نیست که سائر قوانین خلقت نیز در باره این قوم دگرگون گردد،و بجای بارانی از آب حیاتبخش،بارانی از سنگ بر سر آنان فرود آید، و سرزمین آرامشان با زلزله ها زیر و رو گردد،و نه تنها نابود شوند که آثارشان نیز محو گردد.

در آخرین آیه مورد بحث بعد از پایان شرح حال پنج پیامبر بزرگ الهی و سرنوشت قوم آنها، روی سخن را به پیامبر گرامی اسلام ص کرده و به عنوان یک نتیجه گیری از گذشته،و مقدمه ای برای طرح گفتگو با مشرکان،چنین می فرماید:"بگو حمد و ستایش مخصوص خدا است"( قُلِ الْحَمْدُ لِلّٰهِ ).

ستایش مخصوص خداوندی است که اقوام ننگینی همچون قوم لوط را نابود کرد،مبادا دامنه آلودگیهای آنها سراسر زمین را فرا گیرد.

حمد و ستایش برای کسی است که فاسدان مفسدی همچون قوم ثمود و فرعونیان گردنکش را به دیار عدم فرستاد تا راه و رسمشان سنت و الگویی برای دیگران نشود.

و سرانجام حمد و ستایش از آن کسی است که اینهمه قدرت و نعمت به بندگان با ایمانی همچون داود و سلیمان ع بخشید و گمراهانی همچون قوم سبا را به وسیله آنها هدایت کرد.

سپس می افزاید"و سلام و درود بر بندگان برگزیده اش"( وَ سَلاٰمٌ عَلیٰ عِبٰادِهِ الَّذِینَ اصْطَفیٰ ).

سلام بر موسی و صالح و لوط و سلیمان و داود ع و سلام بر همه انبیاء و پیروان راستینشان.

بعد می گوید:"آیا خداوندی که اینهمه توانایی و قدرت و موهبت و نعمت دارد بهتر است یا بتهایی را که آنها شریک خدا قرار می دهند و مطلقا مبدأ اثر نیستند"؟! ( آللّٰهُ خَیْرٌ أَمّٰا یُشْرِکُونَ ) (1).

در این سرگذشتهای پیامبران پیشین دیدیم که بتها هرگز نتوانستند به هنگام نزول بلاها کمترین کمک به عابدان خود کنند،در حالی که خداوند مؤمنان را در هیچیک از این مشکلات تنها نگذارد،و لطف بی پایانش به یاری آنها آمد.