همیشه «مهریه» و «جهیزیه» و «تشریفات عروسى» سه مشکل بزرگ بر سر راه خانواده ها در مسأله ازدواج بوده است، مشکلاتى که گاهى تمام دوران حیات ازدواج را مى پوشاند و آثار نکبت بارش تا پایان عمر دو همسر باقى مى ماند.
گاه دعواها و مشاجرات لفظى، و گاه نزاع هاى خونین، بر سر این امور رخ داده است، و چه سرمایه هایى که بر اثر چشم هم چشمى ها و رقابت هاى زشت و کودکانه در این راه از میان رفته است، ومتأسفانه هنوز هم رسوبات این افکار جاهلى در کسانى که دم از اسلام مى زنند، کم نیست.
ولى باید جهیزیه بانوى اسلام همچون مهریه اش الگویى براى همگان باشد.
اگر تعجب نکنید پیامبر(صلى الله علیه وآله) دستور داده زره امیرمؤمنان على(علیه السلام) بفروشند و پولش را که حدود پانصد در هم بود نزد او آورند. پیامبر آن را سه قسمت کرد: قسمتى را به بلال داد تا از آن عطرى خوشبو تهیه کند و دو قسمت دیگر را براى تهیه وسائل زندگى و لباس تعیین فرمود.
پیداست وسایلى که با این پول ناچیز مى توان خرید چقدر ساده و ارزان قیمت باید باشد!
در تواریخ آمده است که هجده قلم جهیزیه با آن پول تهیه شد که قلم هاى مهم آن چنین بود:
یک عدد روسرى بزرگ به چهار درهم،
یک قواره پیراهن به هفت درهم،
یک تخت که با چوب و برگ خرما تهیه شده بود،
چهار عدد بالش از پوست گوسفند که از گیاه خوشبوى «اذخر» پر شده بود،
یک پرده پشمى،
یک قطعه حصیر،
یک عدد دستاس (آسیاب کوچک دستى)،
یک مشک چرمى،
یک طشت مسى،
یک ظرف بزرگ براى دوشیدن شیر،
یک سبوى گِلى سبز رنگ... و مانند اینها.
آرى چنین بود جهیزیه بانوى زنان جهان.