سیل شبهات

3- سیل شبهات
یکی از دلایل عمده رویکرد امام خمینی‌رحمةالله‌علیه به تبیین جنبه‌های غیر معنوی عزاداری‌ها، هجوم شبهات پیرامون عزاداری و گریه بر امام حسین علیه‌السلام بود. چه به گمان برخی ساده اندیشان گریه و عزاداری بر شهیدی که قرن‌ها پیش به شهادت رسیده است، فایده‌ای برای جامعه ندارد. امام خود به برخی از این هجمه‌ها اشاره می‌کند و می‌فرماید: «در آن وقت یکی از حرف‌ها که هی رایج بود، می‌گفتند ملّت گریه» [2]
«شاید غربزده‌ها به ما می‌گویند که ملّت گریه‌ها و شاید خودی‌ها نمی‌توانند تحمل کنند که یک قطره اشک مقابل چقدر ثواب است.» [3] ؛ «این مطلبی را که الان القا کرده اند به جوان‌های ما که تا کی گریه و تا کی روضه و این‌ها،... این‌ها نمی‌فهمند روضه چیست...» [4] و «این‌هایی که تزریق می‌کنند به شما ملّت گریه، ملّت گریه، این‌ها خیانت می‌کنند.» [5] حجم گسترده تبلیغاتی پیرامون بی تأثیر بودن عزاداری و زدن بر چسب‌های مختلفی مانند ملّت گریه و... ـ که متأسفانه امروز، نیز با برچسب‌هایی نظیر عامل سلب شادابی اجتماعی و غیره مطرح است ـ امام را بر آن می‌دارد به طور علمی و عملی برای زدودن آثار شبهات تلاش کند.
برای این کار از سه جبهه مختلف شروع به فعالیت می‌کند.
1. افشای ماهیت مخالفان عزاداری و شبه افکن ها؛
2. تبیین ماهیت عزاداری و فلسفه‌ها و تأثیرات مختلف آن؛
3. آسیب شناسی عزاداری و تبیین وظایف عوامل مختلف عزاداری.