زنده نگاه داشتن یک واقعه

5 ـ زنده نگاه داشتن یک واقعه (عزاداری از شعائر و احیا کننده دین است)
«انقلاب کردیم که شعائر را زنده کنیم... عزاداری کردن برای شهیدی که همه چیز را در راه اسلام داد. یک مسأله سیاسی است، یک مسأله‌ای که در پیشبرد انقلاب اثر به سزا دارد. ما از این اجتماعات استفاده می‌کنیم. ما از آن الله اکبرها. ملّت ما از آن الله اکبرها استفاده کرد. آن الله اکبرها را باید حفظ کرد.
این مظاهر و اموری که در اسلام در آن سفارش شده، باید فکر کنید که این‌ها یک مسأله سطحی نبوده است... خیر، ما ملّت گریه سیاسی هستیم. ما ملّتی هستیم که با همین اشک‌ها، سیل جریان می‌دهیم و خرد می‌کنیم سدهایی را که در مقابل اسلام ایستاده است.» [47] «وقتی کلمه راهپیمایی پیش می‌آید، خیال نکنید که معنایش این است که عزاداری نمی‌خواهیم. ما از همین اسلام و مظاهر اسلام و شهدای اسلام می‌توانیم کارهایمان را انجام دهیم.» [48] «این‌ها شعائر مذهبی است که باید حفظ بشود این‌ها یک شعائر سیاسی است که باید حفظ بشود. بازیتان ندهند این قلم فرساها...» [49]
6 ـ تربیت مردم با شعائر: «این مجالس که مجالس روضه سید الشهدا بود که پیش ملّت آن قدر اهمیت دارد و آن قدر مربی هست و آن قدر تربیت کرده است مردم را...» [50] «این گریه آدم ساز است. انسان درست می‌کند.» [51]