مدیریت تبلیغ

(ارتباطات)
مقدمه
یكی از وظایف و رسالت‌های اصلی روحانیت، تبیین و تبلیغ معارف اسلامی برای اقشار مختلف بشری است. موفقیت در این مسؤولیت خطیر، آگاهی داشتن مبلغین را نسبت به ظرافت‌های ارتباطی با مردم می‌طلبد؛ زیرا بدون برقرار كردن ارتباط مناسب با افراد جامعه، امر تبلیغ به خوبی شكل نمی‌گیرد. به عبارت دیگر تبلیغ مؤثر و سازنده، رابطه مستقیم با چگونگی ارتباط با مردم دارد؛ از این رو اگر مبلغین بخواهند توانمندی لازم را جهت پیشبرد اهداف مقدس دین داشته باشند، لازم است ارتباط تبلیغی آن‌ها با مخاطبین خود بر اساس معیارهای شناخته شده باشد.
از طرف دیگر به جرات می‌توان ادعا كرد كه در جامعه ما مدیریت ضعیف و سوء مدیریت‌ها، ضربه‌های سهمگینی را بر پیكر جامعه وارد كرده است، در حالی كه با مدیریت صحیح و قوی می‌توان در عرصه‌های گوناگون اقتصادی، صنعتی، سیاسی و فرهنگی به پیشرفت‌های شگرفی دست یافت.
روحانیت ما نیز باید به این باور برسد كه در شرایط پیچیده كنونی، بدون مدیریت صحیح نمی‌تواند نابسامانی‌های فرهنگی جامعه را سامان بخشد. امروزه در دنیا مساله چگونگی تنظیم ارتباطات، اهمیت ویژه‌ای پیدا كرده است، به گونه‌ای كه در دانش مدیریت، «مدیریت ارتباطات‌» جایگاه بلندی را به خود اختصاص داده است.
اگر چه پیرامون «مدیریت ارتباطات‌» از نظر علمی كم و بیش كتاب‌هایی تدوین شده است، ولی - علی رغم بررسی‌های صورت گرفته - تحقیقی كه در آن دیدگاه اسلام مطرح شده باشد، به دست نیامد؛ بنابراین با توجه به اهمیت موضوع و نقش كلیدی آن در ایجاد تحول در نظام تبلیغی و ارتباطی روحانیت، حقیقتا خلا چنین پژوهشی احساس می‌شد و به دنبال آن، تحقیق حاضر بر اساس گزاره‌های دینی و اصول علمی شكل گرفت.
در این نوشتار - كه به صورت سلسله مباحث تقدیم می‌شود - پس از بیان كوتاهی پیرامون اهمیت تبلیغ، «فرایند ارتباطات‌» مطرح شده و سپس به بحث از «كانال‌های ارتباطی‌» و «موانع ارتباطات‌» پرداخته می‌شود، و سرانجام «ارتباطات اثربخش‌» مورد بحث قرار می‌گیرد.