بقیة الله

عالم از فیض وجودش برقرار                                             ملك هستی از وجودش بر مدار
بقیة الله است كی از او جداست؟                                     سایه حق است و با حق هر كجاست
دیگر اینجا بهر من عقلی نماند                                         بهر این قائل دگر نقلی نماند
نقلهای گفتنی را گفته‌ام                                                 بلكه من بنهفتنی‌ها گفته‌ام
این سخنها از زبان من نبود                                              این صدا هم از دهان من نبود
من نِیم اینجا فقط او هست، او                                         لال بودم او بُد اندر گفتگو
چون در اینجا مستمع خود عاقل است                               مقصد و مقصود ما هم حاصل است
كرده امشب عشق او فتح الفتوح                                      برده از من عقل و هوش و جان و روح
من سخن گفتن نمی‌دانم كنون                                        چونكه هستم غرقه بحر جنون
دست بردم تاعنان گیرم زبان                                            این ندا بر دستم آمد، هان! بمان
تا كی آخر مهدی صاحب زمان                                          ماند اندر پرده غیبت نهان
تا به كی اسرار حق پنهان شود                                        رازها اندر قلم بی جان شود
حالیا «تائب» دگر حرفی مخوان                                         این تو و این هم قلم این هم زبان
نكته دانان زمان چون اندكند                                             باب این سحر البیانت را