معرفت

10:57 - 1394/05/15

شبكه معرفتی موفقیت آمیز
از آنجا كه شخصیت آدمی همان اندیشه اوست (ای برادر تو همین اندیشه ای) ، جدول شخصیت او را شبكه‌ای از اندیشه‌های در هم تنیده، شكل می‌دهد؛ از این رو شبكه معرفتی ویژه‌ای لازم است تا آدمی بتواند با بهره مندی هوشمندانه از آن جدولِ معرفتی، به حلِّ «معّمای موفقیت در نویسندگی» نایل آید.
تاروپودِ «ذهن و دلِ یك نویسنده موفق» از اندیشه‌ها و احساسهای موفقیت آمیزِ او بافته شده است و بافت قلبی و ذهنی او از آفَتِ اُفت آورِ ناامیدی مصون است.
«خودارزیابی» در عرصه نویسندگی آنچنان آسان است كه از هم اكنون می‌توانی پیش بینی كنی كه آیا در نویسندگی موفّق خواهی شد یا نه؟ به این صورت كه ببینی آیا واقعا «فكر می‌كنی در نویسندگی می‌توانی موفق شوی یا نه؟». اگر شناخت، فكر و باورت این باشد كه می‌توانی موفق شوی، قطعا این هویتِ معرفتی خود باورانه، تو را به اقدامهای عالی در وادی نویسندگی وادار می‌كند و اقدامهای قاطعانه تو، خود باوری ات را به ثمر می‌نشاند؛ یعنی در عرصه نویسندگی می‌درخشی و لذّتِ نوشتن و عزّتِ «زكاتِ علم بخشیدن» را می‌چشی و عشق را بذل و ایثار می‌كنی.
امّا اگر كسی شناخت، فكر و باورش از خودش این باشد كه نمی‌تواند در نویسندگی موفّق شود، این هویت معرفتی خود شكنانه، او را به قهقرا می‌برد و اراده هر گونه اقدام سازنده در عرصه نوشتن را از او می‌گیرد و بر اثر این بی تحرّكی خودانكارانه، شكوفه استعدادهایش به خزان می‌نشیند. چنین فردی با این شبكه معرفتی نومیدانه و توان سوزانه هرگز موفق نمی‌شود، مگر آنكه از این خوابِ گران برخیزد و به این ایستایی خودخواسته و خودساخته پایان دهد و تواناییهای خود و دانش موفقیت را بیاموزد و روح امید را بر كالبد فكر و احساس خود بیفشاند.
اگر گویی كه بتوانم قدم در نه كه بتوانی                      وگر گویی كه نتوانم برو بنشین كه نتوانی
پس شرط موفقیت در نویسندگی این است كه از ژرفای جان باور كنی كه می‌توانی.