هاله تبليغ 1 (خانواده مبلغان)
تبليغ دين و دعوت انسانها به پرستش خداوند موهبتی الهی بوده و جای بسی سپاس به درگاه ايزدی دارد.
درعرصه تبليغ و سخنوری مردم سخنان مبلغ را میشنوند و از پيامهای قرآن و آموزههای اهل بيت عصمت و طهارت عليهم السلام تأثير پذيرفته و میکوشند تا حدی باورها، بينشها، گرايشها، و رفتار خود را با آن شاخصها تنظيم و از کاستيهای خويش بکاهند و سير الی الله و عبوديت خداوند را به تناسب ايمان خويش در فراز و نشيبهای زندگی دنبال کنند.
اما پس از سخنرانی با دقت بسيار، خاموش و تيز بينانه، رفتار مبلّغ را ورانداز میکنند؛ اگر دوری از دنيا را پس از سخن در رفتار او احساس کردند، از عمق جان به تقويت و تصحيح بعد معنوی خود میپردازند؛ اگر پرهيز از دروغ و غيبت را در رفتارهای پس از منبر و در برخوردهای اجتماعی او در عمل يافتند، تازه گفتارهای وی در جان آنان خانه میکند.
اگر مردم دنيا دوستی و بیپروايی را در اعمال مبلّغ حس کردند، گاهی آثار ابتدايی تبليغ هم از بين میرود. اينجا مبلّغ از سويی بر تأثير تبليغی خويش لطمه وارد کرده، و از سوی ديگر ترديد و شک نسبت به ديگر روحانيون و مناديان پرستش ايجاد کرده، و باری گران بر دوش خود خواهد نشاند.
علاوه بر عملکرد خود مبلّغ، عوامل ديگری نيز در نتيجه دادن يا بینتيجه ماندن تبليغ او مؤثرند؛ مانند: خانواده مبلغ، خويشاوندان او، افرادی که با آنها حشر و نشر دارد و... که میتوانيم از آنها به «هاله تبليغ» تعبير کنيم. در سلسله مقالاتی با عنوان «هاله تبليغ» به تبيين هر يک از اين عوامل خواهيم پرداخت.
سرمقاله 73
19:26 - 1394/07/05