آرمان

از نظر ما چنین آرمانى نه صحیح است و نه دست یافتنى. صحیح نیست؛ چون بر معیارهاى شرعى و عقلى استوار نیست و چیزى كه بر این معیار استوار نباشد، سعادت‏ آور نخواهد بود. الگوى تشابه نیز دست یافتنى نیست؛ چون خداوند بر اساس حكمت خویش زن و مرد را با تفاوتهایى خلق كرده و انتظارات متفاوتى از آنان دارد؛ چنان كه پیاده كردن الگوهاى برابرى در بعضى كشورها، آمار طلاق، روابط جنسى خارج از چارچوب ازدواج، خانواده‏ هاى تك والد، تك زیستى انسانها و خشونتهاى خانوادگى و... را ایجاد كرده است.
از نگاه ما ارزشمندى واقعى هر انسان به برخوردارى وى از قدرت و كمال و تقرب به خداوند است كه در آن تفاوتى براى زن و مرد نیست و ضرورتاً هر دو دست‏یابى به تقرب را از یك مسیر نمى ‏پیمایند. برخى از امور براى مردان و بعضى براى زنان ارزشمند است؛ چنان كه تأمین مخارج اقتصادى خانواده از وظائف مرد و تنظیم اقتصاد مصرفى از وظائف زن، جهاد با نفس و مال در برابر دشمنان از راههاى تقرب مرد و نقش آفرینى در تربیت نیروى سازنده و رزمنده از وظائف زن شمرده شده است.
فمنیستهاى اسلامى چون از زاویه نگاه غربى به مسائل و مشكلات زنان مى ‏نگرد، بسیارى از مشكلات مانند: بحران جنسى، بالا رفتن سن ازدواج، نگاه ابزارى به زن، شكاف نسلها، بالا رفتن آمار طلاق و... را جدى نمى ‏گیرند، به مسئله فرار دختران كلیشه ‏اى مى ‏نگرند و آن را مسئله‏اى طبیعى و در زمان گذار از جامعه سنتى به مدرن تلقى مى‏ كنند؛ در حالى كه این امر در جوامعى كه مرحله گذار را نیز گذرانده ‏اند، نه تنها كاهش نیافته، بلكه به آمار آن افزوده شده است.
به وضوح مى ‏توان دریافت كه در مورد حضور اجتماعى و اشتغال و حتى روابط خانوادگى با توصیه ‏هاى این نظریه پردازان به نوعى تزلزل در بنیان خانواده دست یافته‏ ایم و پیروان این نظریه، حتى كسانى كه خود را به مبانى دینى ملتزم نشان مى‏ دهند، رفته رفته به بحران تئوریك نزدیك مى‏ شوند. آنان باید میان آموزه ‏هاى دینى و الگوهاى تجددطلبى یكى را برگزینند؛ زیرا تفسیرهاى تأویل‏گونه از آیات و احكام دینى همیشه ممكن نخواهد بود و در نهایت، به جدایى دین از حوزه امور اجتماعى و عرفى گرایى و تردید در حجیت كتاب و سنت خواهد انجامید.