مواعظ اخلاقی

چکیده: همان‌طو رکه باد پاییزی برای جسم انسان ضرر دارد، هم‌نشینی با رفیق بد و نا اهل و پیروی از هوای نفس، برای جان آدمی مضرّ است و آن‌را فسرده می‌سازد، و بالعکس رفاقت با کسانی‌که در مسیر دین هستند و پیروی از راهنمایی‌های عقل، مانند نسیم بهاری برای جان آدمی سودمند و حیات بخش می‌باشد.

چکیده: عفو و بخشش دلیل روشنی بر بلندای نفس تربیت شده و روح ملکوتی و جبروتی کسی است‌که می‌تواند این چنین عظمتی را از خود نشان داده و دامن خود را به گرد و غبار تیره و تار این جهان گرفتار نکند و از هر گونه آلودگی به غیر خدا، مبرا و منزه باشد.

چکیده: منظور ما از عشق به مردن، علاقه به خودکشی یا خیالات کودکانه برخی افراد ضعیف الایمان یا روانی نیست، بلکه منظور عشق دوستان خدا به ملاقات محبوب می‌باشد. سوال این است که خدا که در دنیا هم هست، پس چرا عشق به مردن؟ مگر مردن چه خصوصیتی دارد که اگر مرگ مقدر نشده بود روح اهل تقوا از قالب جسم پرواز می‌کرد؟

چکیده: غفلت از یاد خدا در نزد عارفان بدتر و سخت‌تر از مرگ است. این جمله گزاف و تعارفی نیست، بلکه عین حقیقت است. اما باید تبیین شود، به نظر شما چگونه می‌توان این حرف را تبیین نمود؟

چکیده: برگه کاغذی در دستش بود، که آدرس دکتری نوشته شده بود، حیران و پریشان بود، می‌گفت: از درون دارم می‌سوزم، پرسیدم: مشکلت چیه؟ برای چی میری دکتر؟ گفت: دردرم زیاد است اما نمی‌دانم دوای درد من چیست، فقط از درون دلم دارم می‌سوزم. شاید بروم شربتی یا قرصی بده تا خوب بشم...

رهروان ولایت ـ تقوا سنگرى است كه مؤمن در آن به جنگ با شيطان می‌رود و عبادت، نقش ارتباط مستمرّ و دريافت فرمان و كمک از خداوند را ايفا مى‏‌كند و هر چه اين ارتباط قوى‌تر باشد، سنگر و رزمنده هم قوى‌تر و محفوظترند و اگر ارتباط ضعيف باشد، آسيب‌پذير خواهند شد.

رهروان ولایت ـ گناه آثار و عواقب خطرناکی هم دارد. از این رو باید در توبه عجله کرد. باید با اصلاح رفتار و عملکرد خود، گذشته را جبران نمود. باید از تمام فرصت ها و ظرفیت هایی که خداوند مهربان برای آمرزش بندگانش قرار داده است استفاده کرد تا امید به وصول رحمت و آمرزش الهی بیشتر شود.

رهروان ولایت ـ اگر خدا هرچه خواستیم به ما بدهد در آن‌صورت باید آنچه به ضرر ما نیز هست بدهد، در حالی که این کار مطابق حکمت و محبت خدا نسبت به ما نیست و او مصلحت ما را بهتر از ما می‌داند، اگرچه ما فکر کنیم بهتر از خدا مصالح خود را تشخیص می‌دهیم، مانند بچه‌ای که بدون توجه بر خواسته غیر معقول خود اصرار می‌ورزد.

رهروان ولایت ـ آیا تمام عبادت‌ها، انسان را به خدا نزدیک می‌گرداند، یا اینکه در بعضی شرایط، عبادت می‌تواند مانعِ نزدیکی به خداوند نیز بشود؟ آیا این‌طور نیست که عده‌ای، پشت‌سر عبادت‌های خود پنهان شده‌اند، و حتی یکبارهم که شده به حقیقت خود واعمال خود نمی‌اندیشند؟

رهروان ولایت ـ در آیه‌ای از قرآن کریم، که معمولا همه مومنین با آن آشنا هستند، یاد خدا موجب آرامش قلب‌ها دانسته شده است،«أَلَا بِذِكْرِ اللَّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ[الرعد/28]، آگاه باشید، تنها با یاد خدا دلها آرامش می‌یابد.»اما در مقابل آیه‌ای دیگر ذکر خدا را موجب ترسان ولرزان شدن دل مومنان می‌داند«إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ الَّذِینَ إِذَا ذُكِرَ اللَّهُ وَجِلَتْ قُلُوبُهُمْ [الأنفال/2]، مؤمنان، تنها کسانی هستند که هرگاه نام خدا برده شود، دلهاشان ترسان میگردد». براستی یاد خدا موجب آرامش است یا اضطراب وترس؟آیا این دو نمی‌تواند، همراه هم اتفاق بیفتد؟

بی‌اعتمادی یا کم اعتمادی در امور خود بر خداوند، و اطمینان و وثوق به امور غیر خداوند و نظر داشتن به آن‌هاست...لذا هر اندازه ایمان انسان تزلزل یابد؛ از اطمینان و اعتماد بنده به خدا کاسته می‌شود.شاید بپرسی دلیل این بی‌اعتمادی از چیست؟!

رهروان ولایت ـ بسیاری، گمان می‌کنند، عمل به دین سخت است، لذا دنبال آن نمی‌روند و هرچه می‌شود، از آن فرار می‌کنند، عده‌ای هم با اینکه قدری، اعمال دین را انجام می‌دهند، باز دین را محدود کننده و آزار دهنده تلقی می‌کنند و صرفاً بخاطر اینکه از عواقب گناهان می‌ترسند، به دین پایبندند. آیا واقعا دین سخت است؟ یا باید جور دیگری اندیشید؟