اعتقادات

تمام وظایفی که قرآن و ائمه معصومین بیان فرموده اند در زمان غیبت نیز متوجه ما است البته بزرگ ترین وظیفه شیعیان در عصر غیبت انتظار فرج و ظهور دولت جهانی حضرت مهدی است.

طبق ده ها آیه از قرآن کریم موضوع ظهور امام زمان قابل استناد است، تمرکز غالب این آیات بر بشارت به بندگان صالح و مستضعف برای بازستاندن حق خود و رسیدن به قدرت و ایجاد یک حکومت واحد جهانی مبتنی بر حق و عدل و غلبه اسلام بر تمامی مکاتب و ادیان است.

خداوند هیچ‌گاه زمین و بندگانش را بدون حجت رها نمی‌کند. این مطلب را می‌توان از روایاتی که در این زمینه وارد شده فهمید در نتیجه تنهایی معنایی ندارد.

مقتضای هدف داشتن خلقت وجود انسان کامل است، همچنین میان علت نخستین جهان و معلولات عالم که متکثرات‌اند یک جهت وحدتی تحقق داشته باشد که  این همان نفس پیامبر(ص) و اهل‌بیت(ع) است.

امام خمینی اصولا قیام مسلحانه را تأیید ننموده و انقلاب ایران نیز در رده چنین قیام هایی ارزیابی نمی شود، بنابر این، شائبه هرگونه تضاد این انقلاب با روایت ارائه شده و نیز روایات مشابه از میان خواهد رفت.

نظر ابن عربی دربارۀ حضرت مهدی(عج) مانند شیعه است و می‌گوید: همانا مهدی(ع) فرزند امام حسن عسکری(ع) است و در نیمۀ شعبان سال 255 ق متولد شد و او باقی خواهد بود تا آن‌که عیسی بن مریم(ع) بدو بپیوندد و قائل به عصمت امام زمان و علمش را از طریق تنزیل الهی می‌داند.

ما مکلف به دیدن و با جسم به حضور آن‌حضرت رسیدن نیستیم، هر چند دیدار آن امام معصوم خود سعادت بزرگی است، اما اگر این سعادت نصیب کسی نشد نشان از عدم توجه و عنایت آن‌حضرت ندارد.

این جمله ای که از حضرت آیت الله بهجت نقل شده که، پیران این زمان نیز زمان ظهور را درک خواهند کرد، طبق تحقیقی که از دفتر ایشان صورت گرفته، صحیح نیست.

این حدیث هیچ گونه دلالت یا اشاره ای به شهادت به امام زمان در اذان ندارد، بلکه بر ثبات قدم و استواری انسان مؤمن بر ولایت ائمه دلالت دارد.

از لحاظ علمی، این امکان وجود دارد که نیازهای تغذیه ای حیوانات را بتوان در آینده تولید نمود تا لازم نباشد که آنان برای تنازع بقا به شکار و کشتار یکدیگر بپردازند.

از امام صادق (ع) فرمود: حضرت قائم به هر کسى که او را با این لقب یاد کند، نگاه محبت‏ آمیز مى‏ کند. از تجلیل و تعظیم آن حضرت است که هنگامى که مولاى بزرگوارش به سوى او می نگرد از جاى برخیزد.

قیام امام زمان (عج) با اسب و شمشیر، معنای کنایی دارد و به معنای قهر و سلطه است، چنان که منظور از "من قوة و من رباط الخیل" در قرآن کریم، هر نوع سلاحی است که انسان به وسیله آن تقویت شود...