کوتاه نوشته

گاهی ممکن است در ورای پر افت‌وخیز زندگی و درمسیر تحقق آرزوهایمان  با شکست روبرو شده و دچار یأس و سرخوردگی شویم. داشتن امید به زندگی و نقشه راه آینده، نقش به سزایی در آرامش روانی و تحقق آرمان‌های فردی و اجتماعی افراد دارد.

خشم افراطی ایمان، عقل و قلب انسان را تحت تأثیر خود قرار داده، می‌تواند آن‌ها را به فساد و تباهی بکشاند.

کودکان امیدوار، همیشه راه‌حل‌های شگفت‌انگیز و خوبی به ذهنشان می‌آید.خاک به دلیل نداشتن الگویی خاص، می‌تواند با خلاقیت کودکان به اشکال مختلف درآید.

اگر روزی همسرم، دوستم، فرزندم، همکارم، پدر یا مادرم یا هرکس دیگری بدخلقی و تندمزاجی کرد، با قضاوت کلی نگویم که اخلاقش اصلاً خوب نیست یا اخلاق به درد بخوری ندارد؛ چراکه ممکن است در کنار این تندمزاجی، رفتارهای خوبی مثل بخشندگی، عطوفت، مسئولیت‌پذیری و ده‌ها خصلت مثبت دیگر داشته باشد .

برای زنده کردن امید در جامعه‌‌ای باید فرهنگ کار و تلاش در آن جامعه نهادینه شود.

هدف، از پایه‌های اصلی امیدآفرینی است. ساخت زندگی خوب تنها در سایه داشتن هدف تحقق پیدا می‌کند. در انتخاب هدف‌ها باید اولویت‌بندی، و هدف مهم‌تر را انتخاب کرد؛ چراکه رسیدن به همه هدف‌ها برای انسان ممکن نیست.

مشورت گرفتن در تصمیم‌گیری‌های زندگی از نوجوانان، نقش دادن و مشارکت آن‌ها در فعالیت‌های روزانه باعث رشد و تعالی شخصیت، افزایش اعتمادبه‌نفس و درنتیجه تقویت روحیه‌ امیدواری، احساس مفید و مستقل بودن در آنان می‌شود.

لازم نیست که از پا گذاشتن در مسیر ناشناخته‌ها بترسید یا از اشتباه کردن دوری کنید. اگر صدبار هم اشتباه کنید، GPS روزگار برای صدویکمین بار هم به شما مسیر بهتری را پیشنهاد می‌دهد.

شکر و صبر، دو کلید همراه برای داشتن زندگی با حال خوب است؛ اما افراد بسیاری در عصر حاضر از هر دو محروم‌اند.

والدین باید با تربیت صحیح به‌گونه‌ای روح فرزندان را پرورش دهند تا او در تلاطم مبارزه همیشگی زندگی، به سپر امید مجهز باشد.

قناعت، از جمله عناصر امیدآفرینی در خانه، خانواده و جامعه است. گواراترین زندگی برای کسی است که به آنچه خداوند قسمت او کرده، خرسند باشد.

برای تقویت امید به زندگی باید خودباوری و عزت نفس خود را تقویت کرد.