فلسفه دین

امام موسی صدر دین انسانیت را دین اسلام می‌داند که با فطرت انسان‌ها عجین است. تاکنون غرب‌گرایان از ابهام کلماتی مانند آزادی، اسلام رحمانی و دین انسانیت سوء برداشت‌های کرده‌اند. نگاه غرب به دین انسانیت، نفی دین الهی است.

برخی روشنفکران، بدون توجه به تفاوت اسلام و مسیحیت، تلاش دارند تا اعتقادات دینی را امری احساسی و بدون پشتوانه‌ی دلیل عقلی محکم معرفی کنند. این دیدگاه که ایمان‌گرایی نامیده می‌شود، با نقدهای جدی روبه‌رو است.

دین توسط خداوند متعال و برای رساندن انسان به سعادت اخروی، نازل شده است. حضور دین در زندگی انسان‌ها دائمی بوده و هیچ زمانی نیاز انسان به دین برطرف شود.

تمام احکام اسلام عقلانی و منطبق بر پشتوانه منطقی است.

 شر در این عالم قلیل و خیر کثیر است؛ یعنی شما عالم را خیر می بینید و گاهی یک شری هم می بینید که این شرور نیز در حقیقت خیر می باشند.

دین خواستار سعادت در هر دو دنیا است و برای تک تک لحظات و کارهای انسان در این دنیا برنامه دارد تا به سبب آن آخرت او را نیز آباد کند.

در جهان اسلام مشکلات موجود در دنیای غرب در رابطه با علم و دین وجود ندارد؛ زیرا دیدگاه هایی که در غرب مطرح می شود، متناسب با دنیای مسیحیت و کتاب مقدس است.

باور به خدا امری فطری و بر پایه عقل و منطق است؛ به خلاف گرایشات ضد دین و خدا که از منطق و استدلال کافی برخوردار نمی‌باشد.

نه تنها میان دین و اخلاق هیچ تضاد و ناسازگاری وجود ندارد بلکه باور‌ها و عقاید دینی پشتوانه محکمی برای اجرای اخلاق در جامعه هستند.

طبق باورهای شیعه بدون شک خشم و غضب حضرت فاطمه (علیها السلام) سبب عذاب و عقاب الهی است.

نیازهای وجودی انسان در دو بخش جسم و روح است. همان‌گونه که جسم نیازمند انواع غذاها و نوشیدنی هاست، روح نیز نیازهای مخصوص خود را دارد و یکی از نیازهای روحی، گریه است.

- کارکردهای دنیوی اسلام در زمان غیبت امام معصوم محدود و حداقلی است.