کلام و عقاید

ما در برهه‌ای بسیار تعیین‌کننده و حساس هستیم. انتخاب امروز مردم ایران درباره اصلاح روند فرزندآوری می‌تواند نسل‌های آینده را از خطر چالش جمعیتی نجات دهد.

فرزند صالح، مایه سعادت و خوشبختی انسان در دنیا و سعادت او در آخرت خواهد شد.  

اعتقاد به امامت در میان شیعه، توسط یک شخص یا افرادی معلوم‌الحال شکل نگرفته تا بتوان آن را امری ساختگی دانست؛ بلکه به پشتوانه اجماع بزرگان و نقل‌های متواتر و خون‌های پاکی که در پای آن ریخته شده در طول تاریخ استمرار یافته است.

فردگرایی و عادت به زندگی منزوی و راحت‌طلبانه، از ریشه‌های کاهش فرزندآوری و از عوامل تهدیدآمیز برای جامعه و سبک زندگی اسلامی است.

برادر و خواهر، نقشی جایگزین ناپذیر در تربیت کودکان دارند. کودک از خواهر و برادرش الگو می‌گیرد و در ارتباط با آنان جامعه‌پذیر می‌شود.

ما نسبت به تولید و تربیت نسل آینده، وظیفه اخلاقی و الهی داریم؛ اما تصمیمات خود فرزند و آینده حتمی او در اختیار ما نیست و نگرانی درباره آن بی‌مورد و مخالف نگاه توحیدی است. 

عده‌ای برای عادی‌سازی توهین به مقدسات از دریچه نقد جمهوری اسلامی وارد شده‌اند. بر متولیان فرهنگی لازم است از ابتدا جلوی این سخنان ایستاده و مانع تحقق اهداف شوم آنان گردند.

چه کسی است مهربان‌تر از آنکه فرمود: «من از پروردگارم خجالت می‌کشم که در حال خوردن غذا، موجودی زنده به من نگاه کند و من از غذایم به او ندهم»؟!

از آن‌جا که بیکاری از موانع اصلی ازدواج جوانان است، باید قوانین به‌گونه‌ای تنظیم شود که مردان در اولویت جذب برای استخدام باشند.

هر چند انسان باید زمینه‌های سعادت و ورود به بهشت را در خود به‌ وجود آورد؛ ولی زیارت فاطمه معصومه سلام‌الله‌علیها می‌تواند یکی از عوامل سعادت و خوشبختی انسان باشد.  

در سال‌های نه چندان دور، در موضوع آگاهی‌بخشی به مردم نسبت به آثار شوم عقیم‌سازی، بی‌توجهی و سهل‌انگاری شد، با اینکه این کار حرام، از بین برنده نسل و از مصادیق اضرار به نفس است.

شرط مهم در پیامبران الهی، وجود ویژگی عصمت در آنهاست و حضرت لوط یکی از فرستادگان خداوند بوده و رفتارش عاری از خطا است. احتمال است که ازدواج مومنان با مشرکان پیش از اسلام هیچ منع و قبحی نداشته و یا آنکه مراد حضرت لوط از دختران، دختران خودش نبوده؛ بلکه زنان امتش می‌باشد.