عدل الهی

اگر به تاریخ گذشته، نظری اندیشمندانه و عبرت‌گیرانه بیندازیم، خواهیم یافت که تشخیص حق و عمل به آن، همواره دشوار بوده و همیشه اندک انسان‌هایی توانسته‌اند در این دو میدان به طور کامل موفق باشند. گروهی در هر دو میدانِ شناخت و عمل، بازنده شده‌اند؛ گروه دیگری نیز گرچه در میدان شناخت حق، موفق شده‌اند ولی در میدان عمل بازمانده بوده‌اند. امام علی (علیه‌السلام) در نهج‌البلاغه معیارهایی را برای شناخت حق و باطل بیان فرموده‌اند و مسیری را برای ما باز کردند تا به مقصد واقعی و نهایی برسیم.

اگر خدا عادل است ناگواری‌ها چرا؟ برای پاسخ به این سوال، چند جواب می‌توان ارائه کرد و در این مجال به یکی از پاسخ‌ها (ناگواری‌ها، زنگ بیدار باش) می‌پردازیم.

بحث شرور در سلسله مباحث الهیات، به عنوان یک مسئله ای نسبی بوده و به صورت مستقل در قلمرو مباحث کلامی و فلسفی از آن بحث نشده است، بلکه متکلمین امامیه در آثار مختلف کلامی در بخش صفات الهی در قسمت اثبات صفت قادریت خداوند متعال، به بررسی مسئله ی شرور در قالب پاسخ به شبهه ی ثنویه و برخی از متعزله پرداخته اند.هدف از شبهات ثنویه و برخی از معتزله در بیان طرح مبدأ افعال قبیح و مبدأ شرور، ایجاد تفکر محدودیت قدرت و ربوبیت ذات لایزال الهی و در نتیجه آن، انکار خداوند متعال می باشد.

- خداوند در انتخاب پیامبران عدالت را رعایت کرده است.

همان گونه که در دنیا آثار تکوینى و اجتناب ناپذیر خوردن سَم، بیمارى و مرگ است. آثار تکوینی و اجتناب ناپذیر برخی گناهان هم خلود در جهنم می باشد.

- بخشی از رفاه در جوامع غیر مسلمان ریشه در تلاش مردم دارد.

- خداوند برای گسترش عدالت به تمام قوانین جاری در عالم اهمیت داده است.

-چرا خداوند بین انسان ها تبعیض قائل شده است؟

ملحدان برای آن که وجود خدا و عدل و قدرت الهی را زیر سوال ببرند، مساله شر را بیان می کنند، حال آن که وجود شرور در جهان در راستای عدل و حکمت الهی است.

عدالت خداوند اقتضاء دارد که هیچ قومی را بدون حجت و دلیل کافی عذاب نکند. قوم ثمود پیامبران را تکذیب کردند و مشغول فساد در زمین بودند. به همین خاطر خداوند آن‌ها را عذاب کرد.

امر به ذبح فرزند از طرف خدا امری غیر اخلاقی نیست.

از نظر اسلام و مسیحیت اصیل، خداوند انسان را ذاتا دارای گناه نیافریده و انسان در طول زندگی می تواند گناهکار یا پاک زندگی کند. ضمن اینکه مجازات انسان بر اساس گناه خود او، عادلانه و متناسب بلکه عین عمل اوست.