انقلاب اسلامی
-بعد از گذشت بیش از هفت سال از وعده‌های پوچ و ادعاهای توخالی آقای روحانی، به جای اصلاح روش نادرستی که در این سالها داشته است، هنوز به کسب موفقیت از راه نگاه به خارج از مرزها، دلخوش است و بنا بر همین مبنای غلط، دست از گوشه و کنایه نسبت به دیگران برنمی‌دارد! اخیراً و پس از تصویب «طرح اقدام راهبردی برای لغو تحریم‌ها» در مجلس شورای اسلامی -که حالا دیگر به قانون، تبدیل شده است- حسن روحانی، ضمن ابراز مخالفت خود با این طرح، مجلس را به عجله و هول‌کردن متهم کرد.
-
اسحاق جهانگیری (آذر 1399): ایران منفعت قابل توجهی از اجرای برجام، نبرده است.
اسحاق جهانگیری (اردیبهشت 1396): ما به همه اهداف‌مان در برجام رسیدیم. دولت، کاری کرد کارستان. الان دنیا عاشق کار کردن با ماست!
-آقای ظریف در حالی به منتقدان و مخالفان سیاسی خود می‌گوید «آیا شما دوست دارید مردم در شرایط بد زندگی کنند؟»[1] که کارنامه‌ی دولت متبوع وی در این هفت سال، پر از وعده‌های توخالی و پوچی است که نه تنها دردی از معیشت و زندگی مردم، دوا نکرد بلکه عرصه را برای تهیه‌ی احتیاجات ضروری نیز تنگ و سخت کرده است.
آقای ظریف، سال 1392 در یک جمع دانشجویی گفته بود آمریکا می‌تواند با یک بمب، تمام سیستم دفاعی ما را از کار بیاندازد! [1]
-دولت روحانی آنچنان سطح انتظارات از برجام را بالا برد و کارکرد مبالغه‌آمیزی برای آن، تعریف نمود که الان چوب همان آدرس‌های غلط خود را می‌خورَد.
-همزمان با اقدام وحشیانه و تروریستی مزدوران جنایتکار و شقاوت‌پیشه در ترور شهید محسن فخری‌زاده، دولت روحانی واکنش‌های متفاوت و متناقضی داشت که حاکی از برخورد غیرصادقانه و تعجب‌برانگیز با این موضوع مهم است.
-این یک دو دو تا چهارتای منطقی و بدیهی است که اگر جواب تجاوز و تعدی دشمن را ندهی و در این‌باره، قاطعیت نداشته باشی، باید منتظر ضربه‌ها و آسیب‌های بیشتر بمانی؛ زیرا انفعال و سستی در واکنش، این سیگنال و پیغام را به همراه دارد که اراده و توانی برای پاسخ و انتقام، وجود ندارد و دشمن می‌تواند باز هم به اهداف خود، ضربه بزند.
-خیال خام آل‌سعود و شرکای غربی-عربی-عبری او این بود که در مدت کوتاهی، می‌توانند جرقه‌ی برآمده از مقاومت مردم مظلوم یمن -که چیزی جز استقلال و به‌دست‌گرفتن سرنوشت خود نمی‌خواهد- را خاموش و قیام آنان را سرکوب نمایند.
-«ما مسیر رفع تحریم را یک‌بار امتحان و چند سال مذاکره کردیم اما به نتیجه‌ای نرسید.»