سیره پیشوایان

بعد از جریان سقیفه و غصب خلافت امیرالمومنین علیه السلام حضرت فاطمه سلام الله علیها وارد میدان شدند و به شکل های مختلفی از  حریم ولایت دفاع نمودند که درپایان ختم به شهادت حضرت شد.

اهل تسنن در روایات مستند زیادی تصریح کرده‌اند که خانه امیر المومنین؛ علی علیه السلام، زمان ازدواج با حضرت زهرا سلام الله علیها درب داشته است.

انتظار صمیمیت و دلسوزی از کسی که تاریخ دست‌کاری شده، خشونت و قساوت او را «اقتدار» معنا می‌کند، انتظاری بی‌جا است.

سند مظلومیت فاطمه زهرا سلام الله علیها در کتب متعدد اعم از منابع شیعه و اهل تسنن بیان شده است و قابل انکار نیست.

حضرت زهرا (علیها السلام) از ابوبکر و عمر غضبناک شدند و هیچگاه از آنها اعلام رضایت نکردند.

سکوت مردم مدینه نمی تواند دلیل بر حقانیت یا عدم حقانیت حضرت زهرا و شهادت حضرت باشد و استدلال به سکوت اهل مدینه اشکالات فراوانی را در پی دارد.

حرمت حضرت زهرا بالاتر از ناقه حضرت صالح بود و آیه عذاب در مورد هتک حرمت ایشان نیز طبق منابع معتبر ثابت است، ولی رحمت حضرت مانع نفرین و عذاب شد.

علاوه بر این که انصار و مهاجرین حضرت زهرا سلام الله علیها را تنها گذاشتند از طرف اطرافیان از جمله عایشه نیز مورد حسادت قرار گرفتند.

حضرت زهرا علیها السلام مظلومه ای بودند که علی رغم سفارشات پیامبر و قرآن بر حفظ حرمت او در مدت زمان اندکی بعد از شهادت رسول خدا مورد ظلم واقع شدند.

از جمله نکات مثبت و روشن زندگی ابراهیم بن مالک، پیوستن به سپاه مختار و انتقام از قاتلین امام حسین علیه السلام به ویژه کشتن «ابن زیاد» می  باشد.

مظلومیت و شهادت حضرت زهرا سلام الله علیها به گونه ای است که با یک تغییر کلمه شهادت یا وفات در تقویم مورد انکار واقع نمی شود.

سوزاندن خانه حضرت زهرا (علیها السلام) تهدیدی است که عمر بن خطاب آن را عملی ساخت.