فرهنگ انتظار و دوران غیبت

امام زمان علیه السلام کرامات متعددی را برای هدایت مردم و اثبات امامت خویش انجام داده اند.

کارکرد اخلاقی انتظار در اصلاح و تغییر رفتار مومنان بسیار اهمیت دارد.

دلائل تاریخی، نقلی و عقلی فراوانی بر طولانی بودن عمر امام زمان علیه السلام وجود دارد و با تحریف یک روایت، نمی‌شود آن را انکار کرد.  

مردم همواره از برکات وجودی امام غائب، همچون خورشیدی پشت ابر، بهره‌مند می‌شوند؛ هر چند متوجه آن نباشند.

منجی شیعیان موجود است و در انتظار فرج؛ انتظاری که با آمادگی و پای کار آمدن مؤمنین به سر خواهد آمد

 مسأله مهدویت از مسائل بسیار مهم و مطرح دوران امام جواد علیه السلام بوده است.

دعا کردن برای امام زمان علیه السلام و طلب فرج و ظهور آن حضرت یکی از برترین اعمال در زمان غیبت می باشد که آثار و برکات فراوانی را برای شیعیان و جامعه به دنبال دارد.

غائب بودن پیامبر یا امام (علیهم السلام) به معنای حاضر نبودن نیست، به همین خاطر دارای آثار زیادی است.

ظهور امام زمان علیه السلام تابع شرایطی از جمله قابلیت مردم برای پذیرش است. همان طور که مردم با کشتن یازده امام باعث غیبت آن حضرت شدند برای ظهور نیز باید قابلیت و اشتیاق را در خودشان ایجاد نمایند، تا حضرت ظهور نماید.

وجود امام در هر زمان، هیچ منافاتی با غیبت امام زمان علیه السلام ندارد؛ زیرا فیوضاتی که در زمان ظهور وجود دارد به نوعی دیگر در زمان غیبت توسط امام غائب به مردم می رسد. 

هرکار نیکی که در جامعه مؤمنین انجام می‌پذیرد پیوند با امام زمان(عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف) است.

 اگر الان شوقی برای ظهور امام زمان(علیه‌السلام) در وجود ما شعله نمی‌کشد و دعای ما برای ظهور بیشتر لقلقه زبان است به این خاطر است که متوجه این واقعیت نشده‌ایم که چه زیانی از نبود حضرت حجت(علیه‌السلام) به ما وارد شده است و جامعه خویش را نیز نسبت به این موضوع آگاه نکرده‌ایم تا با ما در این مسیر همراه باشد و به همین خاطر است که ظهور حضرت به تأخیر افتاده و اگر قبل از ظهور، ظلم سرتاسر کره خاکی را در بر می‌گیرد برای این است که جامعه نیاز به عدالت را درک کند و مشتاق عدالت گستر شود.