منجی دین

حضرت مسیح علیه السلام جایگاهی بس تاثیرگذار در هدایت افکار به سمت حضرت مهدی علیه السلام و گسترش نفوذ حضرت در جهان دارند.

این گونه نیست که چون امام غائب است دیگر هیچ گونه فایده و ثمره ای برای امت اسلام و مردم ندارد، بلکه مردم را تحت نفوذ شخصیتی خود می گیرد و آثار و برکات فراوان را بر آنها دارد.

برخی از احکام به دلیل وجود مانع یا فراهم نبودن شرائط در دوران غیبت، اجرای آن تا زمان ظهور به تاخیر می‌افتد.

دقت و تأمل در صفات امام زمان «ارواحنا له الفداء» ما را با شئون مختلف آن بزرگوار آشنا می نماید و فرهنگ ظهور را در دل ها زنده نگه می دارند.

چکیده: قراين و شواهد فراوانی وجود دارد كه نشان می‌دهد جانشينان دوازده‌گانه رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) همان امامان اهل بيت‌ (علیهم‌السلام) هستند.

مهدویت و اعتقاد به وجود مهدی(عج) و ظهور آن‌ حضرت اختصاص به مذهب تشیع ندارد، بلکه محدثان بزرگ تسنن نیز احادیث مربوط به آن‌ حضرت را از طریق گروه بسیاری از صحابه و تابعین در کتاب‌های خود نقل کرده‌اند.

ولادت و وجود امام زمان علیه السلام از جهات مختلف تاریخی قابل اثبات است.

امامت یک امر کلی است که با آمدن امام زمان علیه السلام کامل می شود. ولی دین در زمان پیامبر در غدیر خم کامل شد. 

کسانی که راضی به عملکرد پدرانشان هستند، در جرم پدران خود شریک بوده گویا خود آن را انجام داده اند؛ زیرا علاوه بر اینکه به کار پدران خود افتخار می کنند، در نیت آنها چنین است که  اگر ما نیز به جای پدرانمان بودیم همین کار را می کردیم. 

از نظر شیعه و بعضی از علمای اهل سنت، امام زمان فرزند امام عسکری علیه السلام است و در سال 255 ه ق به دنیا آمده است، ولی به دلیل حفظ جان، امام ارث را بین مادر و برادرش تقسیم کردند.

سیره و روش امام مهدی علیه السلام همان سیره پیامبر صلی الله علیه و آله است. تنها تفاوت در روش حضرت در مواجهه با دشمنان خداست.  

تاریخ اسلام از ابتدا تا کنون نام پدر امام مهدی علیه السلام را «حسن» و از نسل امام حسین علیه السلام می داند و هر گونه شبهه ای را پاسخ می دهد.