طهارت و مطهّرات

-  اگر مُکَلّف در انجام غسلی اهمال و سستی نموده، باید نمازها و روزه‌هایش را قضا کند و روزه‌اش علاوه بر آن، کفاره هم دارد.

- بول کردن یا خروج باد معده در بین غسل، غسل را باطل نمی‌کند، ولی با آن غسل نمی‌تواند نماز بخواند.

- اگر جنب نماز خود را به تأخیر اندازد تا وقت تنگ شود، گناه کرده است و در این صورت باید تیمم کند و نماز خود را بخواند و نمازش صحیح است.

- مستحب است انسان پس از بیرون آمدن مَنی، ادرار کند و اگر چنین نکند و بعد از غسل، رطوبتی از او بیرون بیاید که نداند مَنی است یا رطوبتی دیگر، حکم منی دارد.

- اگر بدانید که وقت نماز، تنگ است و غسل کنید، چنانچه غسل برای رفع جنابت یا هدف دیگری باشد (نه خواندن نماز)، صحیح است.

- مواد آرایشی هنگام وضو اگر جرم داشته باشد، باید برطرف شود.

اگر در اعضای غسل چیزی چسبیده که برداشتن آن ممکن نیست یا موجب عسر و حرج است و بر طرف کردن آن، به قدری مشقت دارد که نمی‌شود تحمل کرد، باید به دستور جبیره عمل نمود.

غسل جنابت به خودی خود پس از جنابت، مستحب است و برای خواندن نماز واجب و برخی از اعمال (مانند روزه) واجب می‌شود. لذا واجب فوری نیست.

خیس بودن بدن قبل از غسل اشکالی ندارد و غسل صحیح است.

کسی که چند غسل بر او واجب است، اگر در بین آنها غسل جنابت باشد و به قصد آن، غسل کند، غسل‌های دیگر ساقط می‌شود.

درغسل ارتماسی باید تمام بدن را یکباره در آب فرو ببرد؛ به طوری که آب به همه جا برسد.

تماس بدن به اسم ذات (مانند الله) و اسم صفاتِ مخصوص خدا (مانند رزّاق و خالِق) بدون وضو، حرام است.