وهابیت

یکی از منابع اصلی وهابیت در جواز و یا ترک یک عمل، سیره سلف صالح است، یکی از مواردی که وهابیت آن را بدعت و حرام می‌دانند سفر برای زیارت قبور است و وهابیت برخلاف ادعای پیروی از سلف، در این مورد مخالف سلف عمل نموده، زیرا بلال موذن پیامبر (صلی الله علیه و آله) نیز که جزء سلف صالح است، سفر برای زیارت قبر پیامبر را انجام داده است.

کثرت فضائل حضرت علی(علیه السلام) به اندازه­‌ایی است که عالمانی همچون سیوطی و ابن­‌حجر به آن اعتراف کرده‌اند. سیوطی در کتابش کلامی از احمد بن حنبل در این مورد نقل می­‌کند که حائز اهمیت است. او گفته است: «برای هیچ یک از صحابه پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) به اندازه حضرت علی(علیه السلام) نقل فضیلت نشده است.

عقیده مهدویت، عقیده‌ای محکم در چارچوب نظام فکری مسلمانان است و همه مسلمانان و حتی وهابیان به آن معتقد هستند. اگرچه در این میان از طرف ابن‌تیمیه اشکالاتی به این عقیده شده است. ابن‌تیمیه از سویی نام پدر امام مهدی(علیه‌السلام) را عبدالله دانسته و از سویی دیگر مهدی را از نسل حسن بن علی می‌داند، که هر دوی این اشکالات بی‌اساس است.

عریفی مفتی عربستانی (همان کسی که فتوای جهاد نکاح را صادر کرد) با توهین به مرجع عالیقدر جهان تشیع حضرت آیت الله العظمی سیستانی، برگ ننگینی بر خبائث اخلاقی خود افزود. البته او یکی از ده‌ها مفتی وهابی است که هماره علیه شیعه و علمای آن دست به انتشار اکاذیب می‌زنند و آنچه سزاوار خودشان است به دیگران نسبت می‌دهند.

سران وهابیت، با شدت هر چه بیشتر از زمان محمد بن عبدالوهاب بر طبل جدایی و تفرقه بین صفوف مسلمین کوبیده‌اند. آن‌ها با برچسب تکفیر که به راحتی به سایر مسلمانان نسبت می‌دهند، از پیشگامان تفرقه و جدایی افکنی بین فرق و مذاهب اسلامی هستند و البته نوک پیکان ایشان در درجه‌ی اول به سوی محبین اهل بیت و پیروان واقعی قرآن و عترت است.

دشمنی استکبار جهانی با ملت ایران، پر واضح است. آمریکا و متحدانش از هر راهی، چه سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی در اندیشه نفوذ به سرزمین مقدس جمهوری اسلامی ایران هستند. حتی با راهبرد مسلحانه در فکر ضربه زدن به نظام مقدس ایران اسلامی بود و با پروراندن و پشتیبانی از گروهک دست‌ساخته "جند الله"، توهم نفوذ در کشور ایران را داشت.

امروزه جریان‌های تکفیری، عملکرد خود را مبتنی بر نظرات ابن‌تیمیه می‌دانند. بجاست که به ماهیت خصومت‌ورزانه افکار وی با اهل‌سنت، پی برده شود. ابن‌تیمیه از سویی در مورد مذاهب چهارگانه اهل‌سنت (حنفی، مالکی، شافعی و حنبلی) مسیر دشمنی را پی گرفته است و از سویی دیگر به بزرگان حدیثی اهل‌سنت، همچون بخاری و احمد نیز طعن می‌زند.

ادعای وهابیت غیر از عمل ایشان است. آنان در حالی که بر خراب کردن قبور تاکید می‌کنند، که قبر ابن‌تیمیه تا به امروز حفظ شده و هرگز به تخریب آن حکم و یا فتوایی صادر نکرده‌اند.این در حالی است که همه روزه قاطبه‌ی مسلمانان به جهت ملتزم نشدن به امثال این عقایدی که حتی از سوی خود اینها عمل نمی‌شود، تکفیر می‌شوند.

نبهانی از علمای اهل سنت (متوفای ۱۳۵۰ قمری) در کتاب الشواهد الحق می‌گوید: به درستی که ثابت شد و از خورشید واضح‌تر است که علمای مذاهب اربعه بر این مساله اتفاق نظر دارند، که بدعت‌های ابن تیمیه را باید کنار گذاشت. برخی از آن‌ها حتی فرا‌تر رفته به نقل‌های ابن تیمیه نیز معترضند بعضا آن‌ها را معتبر نمی‌دانند.

ابن تیمیه در عداوت با علی (علیه السلام) سنگ تمام گذاشته و هرجایی که توانسته یا فضیلتی از ایشان منکر شده و یا عیب و نقصی را بر آن حضرت بار نموده است. ایشان درباره‌ی آن حضرت می‌گوید: «علی برای هوای نفس خودش جنگ‌ها را به راه انداخت، نه برای خدا، و همانند فرعون کشتار و فساد بر روی زمین را گسترش داد.»

ابن تیمیه در رد فضائل حضرت علی (علیه السلام) تا جایی اغراق می‌کند که حتی این انکار دامنگیر باقی صحابه نیز می‌گردد. به عبارت دیگر به جهت اینکه برای کلام خود در رد فضیلتی از فضائل حضرت علی (علیه السلام) که مورد اتفاق همگان است، مویدی بیاورد، فضائل باقی صحابه را نیز منکر می‌شود. و این کار بعضا موجب انتقادات شدیدی ...

ابن تیمیه در بسیاری از موارد علیرغم اینکه در ظاهر اظهار محبت و دوستی نسبت به شخصی از انبیاء واولیاء می‌نماید ولی در عمل و در ادعاهایی که در کتبش می‌آورد، عملا اگر نگوییم دشمنی، دست کم چیزی به اسم محبت از آن برداشت نمی‌شود. شاید عجیب باشد که بگوییم او محبتی به پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) نداشته است. ولی از اهانت‌های‌ گاه و بیگاه او...