راهنما‌شناسی

رسول خدا رحمتی برای همه جهانیان است. ایشان در تمام طول زندگی خویش در مکه و مدینه، بخشندگی را سرلوحه خود قرار دادند و نمونه‌های بی‌بدیلی از گذشت را در تاریخ ثبت کردند.

امام موسی‌بن‌جعفر علیه‌السلام تجلی بخش صفات جمال و جلال پروردگار و وارث علم، حلم، کرم، خشوع، تواضع، شجاعت و سایر ویژگی‌های اجداد طاهرین خویش هستند. 

حضرت زینب کبری سلام‌الله‌علیها، بانویی است که زندگی پرمصیبت او همراه با علم و بردباری بوده و درس صبر و استقامت بر ما می‌آموزد.

امیرالمؤمنین علیه‌السلام بزرگترین نشانه خداوند است. تولد خارق العاده ایشان همانند اعجاز حضرت صالح، بر همگان روشن و آشکار است و انکار معجز‌ه‌ای بدین روشنی انسان‌ را به نهایت تباهی و خسران می‌رساند.

بر اساس روایات، نور وجود امیرالمؤمنین علیه‌السلام، قبل‌از خلقت سایر موجودات و با وجود رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله خلق شده است.

مولای متقیان حضرت امام علی علیه السلام مظهر عدالت بود. عدالت از منظر مبارک آن حضرت همان انصاف بود، یعنی آن حضرت با هر یک از افراد جامعه بنا بر انصاف و مساوات رفتار می‌کردند، و آنقدر عدالت و انصاف و مساوات در رفتار آن حضرت موج می‌زد که حتی شامل حال دشمنان نیز می‌شد، به گونه‌ای که تاکید داشتند به دشمنان نیز نباید ظلم و ستم شود! 

یکی از مهمترین مفاد حدیث ثقلین، انفکاک ناپذیری قرآن و اهل بیت علیهم السلام می‌باشد که از همین انفکاک ناپذیری می‌توان به جایگاه بسیار مهم اهل بیت علیهم السلام در تبیین قرآن و معارف اسلامی پی برد. 

زیارت جامعه کبیره، احسان و بخشش به مردم را به‌ عنوان عادت همیشگی و خُلق‌وخوی اهل‌بیت علیهم‌السلام معرفی می‌کند. تاریخ آن حضرات نیز گواهی می‌دهد که این موضوع سیره دائمی ایشان بوده است.

یکی از مهم‌ترین مسئولیت‌هایی که نبی اکرم صلی الله علیه و آله و سلم بر عهده ما مسلمانان قرار داد و آن را به عنوان پاداشی بر رسالت گران بهایش از مسلمانان درخواست کرد، دوست داشتن و محبت به اهل بیتشان بود. 

از جمله اوصافی که در زیارت جامعه کبیره، اهل‌بیت علیهم‌السلام را با آن مورد خطاب قرار می‌دهیم، علم ایشان به غیب است. برای علم غیب امام، مصادیق فراوانی در روایات ما وجود دارد که این فراز زیارت را تایید می‌کند.

برخی اهل‌تسنن که در دنیا به‌خاطر محرومیت از داشتنِ دعا و زیارتی زیبا حسرت می‌خورند، در قیامت و هنگام آشکار شدن حقایق، چگونه خواهند بود!؟ به‌حق که آنان نیز خواهند گفت: «یا لیتنی کنت ترابا»؛ «ای کاش خاک بودم».

از جمله اوصافی که در زیارت جامعه کبیره برای اهل‌بیت علیهم‌السلام ذکر شده، شهادت ایشان بر اعمال بندگان است. خصوصیتی که نشان از حضور آن بزرگواران در همه جا دارد.