پرسش پاسخ های هل من ناصر
لحن در امر به معروف
- آیا لحن در امر به معروف باید آمرانه باشد یا میتوان از الفاظی مثل لطفاً و خواهش میکنم هم استفاده کرد؟ |
تذکر زبانی یا کار تربیتی، کدام مقدم است؟
- آیا میشود برای از بین بردن منکری، به جای تذکر زبانی، کار تربیتی درازمدت کرد؟ در صورت تزاحم این دو روش، کدامیک مقدم است؟ |
امر به معروف و نهی از منکر با حالت خودبرتربینی!
- آیا امر به معروف و نهی از منکر با حالت خودبرتربینی صحیح است؟ |
سستی همسر در نماز خواندن
- اگر همسر نسبت به نماز کاهل باشد، تکلیف من چیست؟ |
احتمال تأثیر امر به معروف و نهی از منکر
- منظور دقیق از احتمال تأثیر امر به معروف و نهی از منکر چیست؟ |
رشوه در محل کار
- اگر در محل کار کسی رشوه بگیرد، آیا گفتن به مسئولین بالاتر، یک معروف است؟ |
امر به معروف واجب فوری است؟
- آیا امر به معروف واجب فوری است؟ اگر به تأخیر افتاد و فرد از دسترس خارج شد، تکلیف چیست؟ |
مورد تمسخر واقع شدن در امر به معروف
- صرف مورد تمسخر قرار گرفتن مجوزی برای ترک امر به معروف و نهی از منکر نیست، مگر این که موجب آبروریزی شود. |
محدودهی امر به معروف و نهی از منکر
- امر به معروف و نهی از منکر گاهی واجب است و گاهی مستحب، امر به واجبات مثل امر به اصل نماز واجب و نهی از منکرات مثل نهی از دروغ اینها واجب است. |
دفعات امر به معروف و نهی از منکر
- در مورد دفعات امر به معروف و نهی از منکر تا مرتبهای که انسان بتواند اقدام کند و تأثیرگذار باشد لازم است اقدام شود؛ ولی گاهی ممکن است یکبار بگوییم و اثر نکند، دوباره بگوییم، یا ده بار بگوییم، به چند نفر بگوییم که بگویند، آنوقت اثر میکند و اگر ما در توانمان هست که اقدام کنیم واجب است؛ اما اگر آنقدر گفتهایم که دیگر توانایی نداریم یا احتمال نمیدهم تأثیر داشته باشد، دیگر واجب نیست. |
شیوع گناه و نهی از منکر کردن
- اگر نهی از منکر اثر ندارد که آنها گوش بدهند و گناه نکنند، بله واجب نیست بگویید؛ اگر از این جهت تأثیر نمیکند، بله مثل آنهاست و وجوب ندارد؛ اما این که کلاً بگوییم چون که گناه شیوع پیدا کرده، بنابراین بر ما واجب نیست، نه اینچنین نیست، اگر نهی از منکر مؤثر باشد واجب است. |
امر به معروف کردنِ آدم بداخلاق
- کسی که بد اخلاق است باید در پی اصلاح اخلاق خود باشد. ثانیاً بهگونهای امر و نهی کند که دیگران ناراحت نشوند. ثالثاً حالا اگر هم ناراحت شدند ولی تأثیر داشت یعنی طرف مقابل را از گناه بازمیداشت و به واجب وامیداشت که به وظیفه عمل کند و گناه نکند |