هفته وحدت

دلایلی حاکی از وجوب محبت آل محمد است بین شیعه وسنی  و شك نيست كه «پنج تن آل عبا» محكم‌ترين پيوند را با رسول خدا داشتند، و اين از مسلمات و مستفاد از احاديث متواتربین شیعه وسنی است.

همه‌ی فرق و مذاهب اسلامی، معتقد به معاد هستند و این مسأله می‌تواند محوری برای وحدت قرار گیرد.

منابع روایی و تاریخی شهادت می‌دهند که صحابه یکدیگر را لعن کرده‌اند.

-امام شافعی در توصیف اهل بیت می‌گوید: در بزرگی شأن شما همین بس که هر کس بر شما درود نفرستد نمازی برای او نیست.
در این جمله یک نکته مهم است و آن اینکه از اذکاری که در تشهد خوانده می‌شود، صلوات بر پیامبر و آل پیامبر(صلوات الله علیهم اجمعین) است و چنانچه کسی عمدا درود بر پیامبر و آل پیامبر نفرستد، نمازش باطل است و مورد قبول درگاه الهی قرار نمی‌گیرد.

-حاکم حسکانی از شخصیت های بزرگ اهل سنت، انگیزه خود از تألیف کتاب «شواهد التنزیل» که در مورد فضایل امیر المومنین علی (علیه السلام) است را این می‌داند که شخصیت والای علمی و مجاهدات‌های فرهنگی و فضیلت‌های بی‌شمار آن حضرت موردشک و تردید نسل‌های آینده قرار نگیرد.

-جناب مقریزی از علمای اهل تسنن و مؤلف کتاب «فضل آل البیت» می‌گوید: «چون دیدم بیشتر مردم در حق آل البیت کوتاهی کرده و از حق آنان روی گردان شدند و منزلت ایشان را اجر ننهادند و به مقام و عظمت اهل بیت در نزد خداوند آگاه نیستند، این کتاب را نگاشتم، تا ارزش اهل بیت در نزد خداوند را به مردم نشان دهم».

-محمد تیجانی یکی از بزرگ‌ترین مستبصرین عصر حاضر است، که به مذهب شیعه هدایت یافته است، مذهب تیجانی، سنی مالکی بود. او مهم‌ترین علت شیعه شدنش را حدیث مشهوری می‌داند که در منابع اهل سنت و شیعه ذکر شده است: «مَنْ كُنْتُ وَلِيَّهُ فَعَلِيٌّ وَلِيُّه؛ هر که من مولای اویم پس علی مولای اوست.»

طرطوسی تقیه را جایز دانسته و برای اثبات صحت تقیه، به سخنان عکرمه، ابن کثیر، بخاری، ثوری، ابوشعثاء، ضحاک، ربیع بن انس تمسک می‌کند.

طرطوسی تقیه را جایز دانسته و برای اثبات صحت تقیه، به حدیثی از ابن عباس استناد کرده است.

ما عزاداری برای نوه رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) را جزو وظایف خود می‌دانیم.

امام حسین(ع) و یارانش، مظلومانه در صحرای کربلا شهید شدند و خداوند امام حسین(ع) را سربلند کرد که شهادت را نصیب ایشان گردانید.

مساله توسل از جمله مسائلی است که علما آن را به منزله نخ لباس می‌دانند. پس همانگونه که اگر لباس نخ‌کش شود، از بین می‌رود و ارزش ندارد، دینی که توسل به بزرگان، در آن وجود نداشته باشد، نیز بی‌ارزش است.