بیان منادیان وحدت در بین اهل سنت و شیعه

از بزرگ‌ترين بلاهايی كه ملّت اسلامی، گرفتار آن است، متّهم ساختن هم‌ديگر به فسق و كفر است.

فقیهان هیچ مسلمانی را تکفیر و تفسیق نمی‌کردند.

نمی‌شود اهل قبله‌ای كه مخالف حق باشد را كافر دانست.

- محمد بن ادریس شافعی، پیشوای فقهی شافعیه، شهادت تمامی فرق مسلمانان، به جز خطابیه را پذیرفته  است و این دلیل بر عدم تکفیر مسلمانان می‌باشد.

یکی از کارهای مفید احمد بن حنبل، تنزیه چهره امیرالمومنین(علیه‌السلام) در بین اهل سنت است.

«شیخ محمد الفحام» از علمای تقریبی اهل سنت مصر و از شیوخ الازهر، به ایران آمده است و با علمای شیعه دیدار داشته است و از حامیان فتوای شیخ شلتوت در جواز تعبد به مذهب شیعه بود.

در سال‌ 1938 میلادی، شیخ محمدتقی‌ قمی وارد مصر شد؛ برای آماده‌سازی توده مردم‌ در برابر اندیشه تقریب‌ مرحله‌ مقدماتی از سال‌ 1938 تا سال‌ 1946 میلادی طول‌ کشید؛ در این‌ دوره‌، ریاست‌ الأزهر با شیخ مراغی‌ و شیخ عبدالرزاق‌ بود.

در سال‌ 1938 میلادی، شیخ محمدتقی‌ قمی وارد مصر شد؛ او با الأزهر تماس‌ گرفت‌ و در نتیجه‌، با شیوخ‌ بزرگواری‌ چون‌ عبدالمجید سلیم‌، محمود شلتوت‌، محمد فحام‌، محمد ابوزهره‌، محمد غزالی‌، حسن‌ البنّا و... آشنا شد و در راستای تقریب قدم برداشت.

یکی از اندیشمندان اهل سنت مصر که از معتقدین به تقریب مذاهب اسلامی است، حامد حفنی داود است که در برخی نوشته‌های خود، در مقابل اتهاماتی که از طرف مخالفین به شیعه زده می‌شود، از شیعه دفاع کرده است؛ وی بر درستی سند نهج البلاغه و انتساب آن به امیرالمؤمنین تأکید می‌کند.

شیخ محمود شلتوت، عالم تقریبی اهل سنت، دستور داد فقه شیعه در الازهر تدریس شود و تا زمانی که شیخ شلتوت در الازهر بود، «مختصر النافع» در الازهر تدریس می‌شد. تدریس فقه شیعه در کنار دروس فقه مذاهب اهل‌سنت و به صورت مقارن بود.

شیخ عبدالمجید سلیم، در مسیر گسترش‌ تقریب‌، ارتباط‌های‌ گسترده‌ با عالمان‌ دیگر کشورها و مذاهب‌ برقرار کرد، ازجمله نامه‌ای بین او و آیت‌الله‌ بروجردی‌ رد وبدل شد؛ وی مایل بود که شیعه را از انزوایی که برایش ساخته‌اند، خارج سازد.

شیخ محمّد عبده با دغدغه اصلاح‌­گری و وحدت امت اسلامی «جمعیة التقریب بین الادیان و المذاهب» را تأسیس کرد و متفکران تقریب مذاهب اسلامی در مصر (در نیمه اول قرن بیستم)، متأثر از محمد عبده بوده‌اند.