اخلاق اجتماعي

اگر امر به معروف ونهی از منکر به شکل صحیح و اصولی در جامعه اجرا شود، با استقبال چشم‌گیر مردم به این فریضه الهی مواجه خواهیم شد و معارف دینی به شکل خوبی در جامعه گسترش پیدا خواهد کرد.

هر آزادی پسندیده نیست و هر محدودیتی ناگوار نیست.

حیا و عفاف همانند سنگری قوی و فولادی، افراد را از گزند انسان‌های شیطان صفت در امان نگه می‌دارد، و آثار و برکات فراوانی در دنیا و آخرت عایدشان می‌شود.

زیبایی ظاهر و باطن خود را تنها با خدای متعال معامله کنیم تا به سودی شگفت‌انگیز دست یابیم. از اصول اولیه چنین معامله‌ای، تسلیم شدن در برابر فرمان الهی و دوری از وسوسه‌های شیطانی است.

مزاح، شوخ‌طبعی و طنزگویی برای غم‌زدایی از چهره‌ها مورد سفارش همه ادیان الهی است. خداوند متعال کسی که میان جمعی مزاح و شوخ‌طبعی کند تا به دیگران خوش بگذرد را دوست دارد. فرهنگ‌سازی لطیفه‌گویی و شوخ‌طبعی، کلید ورود به جامعه سالم است.

اگر تنها اقدامات و فعالیت‌های چند ماه اخیر اپوزیسیون و براندازان جمهوری اسلامی را مورد ارزیابی و تأمل قرار دهیم به‌خوبی به ماهیت خون‌آشامی آنها پی خواهیم برد؛ اقداماتی همچون: تجزیه آب‌وخاک ایران، به‌آتش‌کشیدن مراکز دولتی، کشته‌سازی، ترویج خشونت و ناهنجاری، نافرمانی اجتماعی و... .

عفاف و حجاب، یک اصل شرعی و عقلائی است که رعایت آن بر همگان لازم و ضروری است. نبود برنامه جامع آموزشی و تربیتی در کشور و سهل‌انگاری و بی‌توجهی برخی از مسئولان و مدیران، سبب شده تا مسائل ارزشی نظیر حجاب و عفاف به‌تدریج به حاشیه رود و تحت‌الشعاع مسائل اقتصادی و سیاسی قرار گیرد.

بدحجابی فراتر از یک سلیقه، معضلی است که تبعات منفی‌اش آحاد جامعه و خانواده‌ها را مسموم خواهد کرد.

در جنگ رسانه‌ای و ناتوی فرهنگی باید برای حفظ خاکریز و سنگرهای فرهنگی و اجتماعی، طرح و برنامه داشت و به طور اصولی به دنبال مقاوم‌سازی مؤلفه‌های فرهنگی و دینی بود. 

در جنگ شناختی، تیر و گلوله‌ای در کار نیست؛ بلکه این رسانه است که ذهن‌ها را شست‌و‌شو می‌دهد و سپر دفاعی آن، تحقیق با محوریت اخلاق است.

کسی که در این عصر ماشینی و آخرالزمانی می‌خواهد دچار افول و افسردگی نشود باید در چرخه احسان و نیکی قرار گیرد.

آدم‌ها، شخصیت‌های بافضیلت را دوست دارند و با از دست دادن آن‌ها غمگین می‌شوند؛ همان‌طور که یک مروارید را گم می‌کنند.