سلام. از راهنمایی هاتون خیلی ممنونم. من همه مطالبتون رو خوندم. این مساله خوردن مشروب بزگترین مشکل زندگیه منه. من متاسفانه یا خوشبختانه خیلی به این موضوع حساسم. خوشبختانه از این لحاظ که چیزی که خدا حرام کرده رو بد و زشت میدونم. متاسفانه از این لحاظ که همسرم گاهی مشروب میخوره و این من رو داغون میکنه. و دلیل خوردن مشروبش محیطی هست که در اون بزرگ شده. شهری که اونجا اکثر مردم مشروب خوردن رو عادی و حتی پسندیده میدونن. پدرش و تمام دوستانش هم اهل خوردن مشروبات هستند(پدرش با اینکه نماز میخونه توی همه مراسم و جشنها مشروب میخوره و فکر میکنم دلیل اصلی این رفتر همسرم اطرافیانی بودند که از بچگی باهاشون بزرگ شده و این مسایل خیلی براش عادی شده)
من همه ی راه ها رو هم امتحان کردم. مهربونی.حرف زدن مستقیم.غیر مستقیم. بی محلی.قهر . و.... حتی پیش مشاور رفتم.اما تنها تاثیری که داشت این بود که جلوی من نخوره. اما وقتی من نیستم و دور از چشم من میخوره. خیلی درمونده شدم. من نماز میخونم اما در کل خیلی آدم مذهبی نیستم اما به این موضوع خیلی حساسم. وقتی متوجه میشم که مشروب خورده هر احساسی که بهش دارم رو فراموش می کنم و حتی احساس بیزاری نسبت بهش پیدا می کنم. خیلی وقتا آرزو میکنم کاش اصلا برام مهم نبود تا اینقدر اذیت نمیشدم (از روی درماندگی این رو میخوام وگرنه صد درصد مشروب رو بد میدونم)
خواهش میکنم اگه کسی راهکاری داره که فکر میکنه میتونه موثر باشه بهم بگه....
سلام. از راهنمایی هاتون خیلی ممنونم. من همه مطالبتون رو خوندم. این مساله خوردن مشروب بزگترین مشکل زندگیه منه. من متاسفانه یا خوشبختانه خیلی به این موضوع حساسم. خوشبختانه از این لحاظ که چیزی که خدا حرام کرده رو بد و زشت میدونم. متاسفانه از این لحاظ که همسرم گاهی مشروب میخوره و این من رو داغون میکنه. و دلیل خوردن مشروبش محیطی هست که در اون بزرگ شده. شهری که اونجا اکثر مردم مشروب خوردن رو عادی و حتی پسندیده میدونن. پدرش و تمام دوستانش هم اهل خوردن مشروبات هستند(پدرش با اینکه نماز میخونه توی همه مراسم و جشنها مشروب میخوره و فکر میکنم دلیل اصلی این رفتر همسرم اطرافیانی بودند که از بچگی باهاشون بزرگ شده و این مسایل خیلی براش عادی شده)
من همه ی راه ها رو هم امتحان کردم. مهربونی.حرف زدن مستقیم.غیر مستقیم. بی محلی.قهر . و.... حتی پیش مشاور رفتم.اما تنها تاثیری که داشت این بود که جلوی من نخوره. اما وقتی من نیستم و دور از چشم من میخوره. خیلی درمونده شدم. من نماز میخونم اما در کل خیلی آدم مذهبی نیستم اما به این موضوع خیلی حساسم. وقتی متوجه میشم که مشروب خورده هر احساسی که بهش دارم رو فراموش می کنم و حتی احساس بیزاری نسبت بهش پیدا می کنم. خیلی وقتا آرزو میکنم کاش اصلا برام مهم نبود تا اینقدر اذیت نمیشدم (از روی درماندگی این رو میخوام وگرنه صد درصد مشروب رو بد میدونم)
خواهش میکنم اگه کسی راهکاری داره که فکر میکنه میتونه موثر باشه بهم بگه....