اینکه قصد ازدواج دارید به فال نیک میگیریم، ولی اینکه بدون اذن پدر و احیانا مخفیانه میخواهید به محرمیت با کسی دربیارید علیرغم اینکه باید از جهت فقهی به مراجع تقلید خودتون مراجعه کنید و نظرش رو از این جهت بدست بیارید، باید توجه داشته باشید که چرا برای ازدواج دائم اقدام نمیکنید؟ اگر کسی پیدا شده که حاضر است با شما ازدواج کند، خب پس چرا با او ازدواج دائم نمیکنید؟ اینکه 31 سال سن دارید و از ازدواج دائم ناامید هستید رو متوجه نمیشم؛ آخه سن شما اونقدری نیست که بخواهید به این نتیجه برسید که ازدواج دائم برای شما میسر نیست. چرا همچین فکری رو میکنید؟ دختران زیاد هستند که توی همین سن و سال شما و بعضا بیشتر از سنتون تونستند ازدواج دائم کنند.
آیا به تبعات کاری که میخواهید بکنید فکر کردید؟ آیا طرف مقابلتون رو میشناسید؟ آیا میدونید که آسیب پذیری توی این کار بیشتر متوجه شماست تا طرف مقابل؟ اصلا چه تضمینی وجود داره که ایشون بعد از کامجویی، شما رو رها نکنه و شما هم با حسرت به این رابطه باقی بمونید؟ آیا به این فکر کردهاید که اگر خانواده از یه طریق متوجه این کار شما بشن چه واکنشی خواهند داشت؟ به این فکر کردهاید که با این کارتون، احتمال ازدواج دائم تون به شدت پایین میاد؟
قصد ندارم با این سوالات ته دل شما رو نسبت به این کار خالی کنم، ولی میخواهم به تبعات کاری که میخواهید انجام بدهید، خوب فکر کنید و نسنجیده عمل نکنید که بعدا یه عمر حسرت بخورید. شاید نیاز باعث شده که به این کار فکر کنید، ولی لازمه که حتما به بعدش هم فکر کنید. متاسفانه برخی دختران وقتی وارد این کار میشن، نه تنها مشکلشون حل نمیشه، بلکه تازه به طرف مقابل وابسته میشن و وقتی که طرف مقابلشون (باتوجه به اینکه هیچ گونه تعهدی نداره)، اونار رها میکنه، دچار آسیبهای روحی و روانی میشن و بیشتر احساس نیاز به ازدواج در اونها تقویت میشه و از طرفی بعضیا هم ممکنه از ازدواج کلا بیزار بشن.
به هرحال برفرض اینکه از جهت فقهی هم ازدواج موقت شما مشکلی نداشته باشد، با تبعاتش و مسائل پیرامونیاش بیشتر فکر کنید و بی گدار به آب نزنید که قطعا آسیب پذیری در این زمینه متوجه شما خواهد بود تا طرف مقابل.
با سلام به شما کاربر محترم
اینکه قصد ازدواج دارید به فال نیک میگیریم، ولی اینکه بدون اذن پدر و احیانا مخفیانه میخواهید به محرمیت با کسی دربیارید علیرغم اینکه باید از جهت فقهی به مراجع تقلید خودتون مراجعه کنید و نظرش رو از این جهت بدست بیارید، باید توجه داشته باشید که چرا برای ازدواج دائم اقدام نمیکنید؟ اگر کسی پیدا شده که حاضر است با شما ازدواج کند، خب پس چرا با او ازدواج دائم نمیکنید؟ اینکه 31 سال سن دارید و از ازدواج دائم ناامید هستید رو متوجه نمیشم؛ آخه سن شما اونقدری نیست که بخواهید به این نتیجه برسید که ازدواج دائم برای شما میسر نیست. چرا همچین فکری رو میکنید؟ دختران زیاد هستند که توی همین سن و سال شما و بعضا بیشتر از سنتون تونستند ازدواج دائم کنند.
آیا به تبعات کاری که میخواهید بکنید فکر کردید؟ آیا طرف مقابلتون رو میشناسید؟ آیا میدونید که آسیب پذیری توی این کار بیشتر متوجه شماست تا طرف مقابل؟ اصلا چه تضمینی وجود داره که ایشون بعد از کامجویی، شما رو رها نکنه و شما هم با حسرت به این رابطه باقی بمونید؟ آیا به این فکر کردهاید که اگر خانواده از یه طریق متوجه این کار شما بشن چه واکنشی خواهند داشت؟ به این فکر کردهاید که با این کارتون، احتمال ازدواج دائم تون به شدت پایین میاد؟
قصد ندارم با این سوالات ته دل شما رو نسبت به این کار خالی کنم، ولی میخواهم به تبعات کاری که میخواهید انجام بدهید، خوب فکر کنید و نسنجیده عمل نکنید که بعدا یه عمر حسرت بخورید. شاید نیاز باعث شده که به این کار فکر کنید، ولی لازمه که حتما به بعدش هم فکر کنید. متاسفانه برخی دختران وقتی وارد این کار میشن، نه تنها مشکلشون حل نمیشه، بلکه تازه به طرف مقابل وابسته میشن و وقتی که طرف مقابلشون (باتوجه به اینکه هیچ گونه تعهدی نداره)، اونار رها میکنه، دچار آسیبهای روحی و روانی میشن و بیشتر احساس نیاز به ازدواج در اونها تقویت میشه و از طرفی بعضیا هم ممکنه از ازدواج کلا بیزار بشن.
به هرحال برفرض اینکه از جهت فقهی هم ازدواج موقت شما مشکلی نداشته باشد، با تبعاتش و مسائل پیرامونیاش بیشتر فکر کنید و بی گدار به آب نزنید که قطعا آسیب پذیری در این زمینه متوجه شما خواهد بود تا طرف مقابل.
موفق باشید.