باید در درجه اول علت یا علل پرخاشگری اش تشخیص داده بشه و بعد برای درمانش اقدام کرد. اشاره کردید که مدام نکران اینه که مادرش کجاست و ... خوب این یه عامل بسیار مهمیه که در بروز پرخاشگری. یکی از عوامل پرخاشگری نگرانی و اضطرابه که معمولا افراد وقتی دچار نگرانی و اضطراب شدیدی می‌شوند، برای دفع اون، رو به رفتارهای پرخاشگرانه می‌زنند از قبیل داد و فریاد کشیدن، زدن و برخورهای فیزیکی.
گرچه باید به صورت بالینی بررسی کرد که علت رفتارهای پرخاشگرانه کودک چیه، ولی باتوجه به توضیحاتی که ارائه کردید، احتمال اینکه ایشون از اضطراب شدید رنج می‌برد زیاد هست. برای اطمینان هم معمولا یه تست اضطراب از کودک گرفته میشود تا مطمئن شد . این کار رو باید نزد یه مشاور کودک انجام داد یعنی باید به صورت حضوری، مشاور کودک رو ببینه و ازش یه تست اضطراب بگیرد و بعد که اطمینان حاصل شد که کودک مبتلا به اضطراب و نگرانی است، شروع به درمان می‌کنند.
اما برای درمان: لازمه یه لیستی تهیه کنید و بررسی نمایید که کودک موردنظر از چه چیزهایی دچار اضطراب و نگرانی میشود. ممکنه ده مورد باشد یا بیشتر یا کمتر؛ مثلا فرض بگیرید که رفتن به مدرسه باعث نگرانی‌اش میشود یا مثلا تاریک شب یا دور شدن از مادر اونو مضطرب می‌کنه. بنابراین در درجه اول لازمه لیست مواردی رو که باعث نگرانی و اضطراب کودک میشود تهیه کنید.
بعد از اون با یه دقت بیشتر، موشکافانه‌تر و با حوصله، لیست دیگری را تهیه کنید و ببینید از چه چیزهایی لذت می‌برد و باعث آرامش و شادی کودک میشود. این موارد رو به ترتیب لیست کنید.
این خیلی مهمه که بفهمید کودک از چه چیزهایی نگرانی دارد و از چه چیزهایی لذت می‌برد. معمولا این رو مادران بهتر می‌تونند تشخیص بدهند. وقتی عوامل یا موارد نگران کننده رو فهمیدید باید کم کم این موارد نگران کننده رو برای کودک حذف کنید یا تعدیل کنید. اگر مثلا فضای خونه متشنج هست و بعضا دعوا صورت می‌گیرد، بالطبع باید این مورد در خونه حذف شود. اگر دوری از مادر برای کودک نگران کننده هست، خب باید تعدیل شود؛ این کار با همکاری دیگر اعضای خانواده مانند پدر خانواده حل شدنی است. وقتی پدر خانواده وقت بیشتری رو برای فرزند قرار بدهد کم کم حس کودک نسبت به پدر مثبت میشود و کمتر خلا مادر رو احساس می‌کند.
به طور کلی از طریق لیست مواردی که برای کودک لذت بخشه استفاده کنید و تک تک مواردی رو که باعث نگرانی کودک میشود جایگزین کنید. مثلا فرض بگیرید که خوراکی مورد علاقه‌اش رو برایش فراهم می‌کنید یا مثلا بازی موردعلاقه‌اش رو با او انجام بدید یا مثلا اونو به پارک ببرید یا... در هرصورت وقتی تکرار موارد لذت بخش و آرامش دهنده توی برای کودک بیشتر بشود و از اون طرف تکرار موارد آزار دهنده و نگران کنند در طول روز به شدت کاهش پیدا کند، به مرور رفتارهای پرخاشگرانه کودک کاهش می‌یابد. این کارها رو در طول دو هفته انجام بدید. اگر نتیجه بخش بود همین روی با جدیت بیشتری ادامه بدهید که دیگه احساس کنید پرخاشگری او به سطح طبیعی رسیده است. البته نباید انتظار داشته باشید که رفتارهای پرخاشگرانه از بین برود بلکه باید به سطح طبیعی برسد. اگر هم در طول این مدت هم هیچ گونه تغییری نیافتید و پرخاشگری کودک کاهش نیافت در اون صورت مراجعه به مشاوره کودک ضروری است. امیدوارم با انجام درست مواردی که ذکر کردم، پرخاشگری و نگرانی غیرطبیعی کودک از بین برود.
در اخر این نکته رو هم اضافه کنم که حتما یه آزمایش خون از کودک گرفته شود تا مطمئن بشید که مبادا دچار کم خونی یا فقر آهن شده باشد. چرا که کم خونی و فقر آهن در ایجاد اضطراب و نگرانی و دلهره تاثیرگذار است.
با سلام به شما کاربر محترم
باید در درجه اول علت یا علل پرخاشگری اش تشخیص داده بشه و بعد برای درمانش اقدام کرد. اشاره کردید که مدام نکران اینه که مادرش کجاست و ... خوب این یه عامل بسیار مهمیه که در بروز پرخاشگری. یکی از عوامل پرخاشگری نگرانی و اضطرابه که معمولا افراد وقتی دچار نگرانی و اضطراب شدیدی می‌شوند، برای دفع اون، رو به رفتارهای پرخاشگرانه می‌زنند از قبیل داد و فریاد کشیدن، زدن و برخورهای فیزیکی.
گرچه باید به صورت بالینی بررسی کرد که علت رفتارهای پرخاشگرانه کودک چیه، ولی باتوجه به توضیحاتی که ارائه کردید، احتمال اینکه ایشون از اضطراب شدید رنج می‌برد زیاد هست. برای اطمینان هم معمولا یه تست اضطراب از کودک گرفته میشود تا مطمئن شد . این کار رو باید نزد یه مشاور کودک انجام داد یعنی باید به صورت حضوری، مشاور کودک رو ببینه و ازش یه تست اضطراب بگیرد و بعد که اطمینان حاصل شد که کودک مبتلا به اضطراب و نگرانی است، شروع به درمان می‌کنند.
اما برای درمان: لازمه یه لیستی تهیه کنید و بررسی نمایید که کودک موردنظر از چه چیزهایی دچار اضطراب و نگرانی میشود. ممکنه ده مورد باشد یا بیشتر یا کمتر؛ مثلا فرض بگیرید که رفتن به مدرسه باعث نگرانی‌اش میشود یا مثلا تاریک شب یا دور شدن از مادر اونو مضطرب می‌کنه. بنابراین در درجه اول لازمه لیست مواردی رو که باعث نگرانی و اضطراب کودک میشود تهیه کنید.
بعد از اون با یه دقت بیشتر، موشکافانه‌تر و با حوصله، لیست دیگری را تهیه کنید و ببینید از چه چیزهایی لذت می‌برد و باعث آرامش و شادی کودک میشود. این موارد رو به ترتیب لیست کنید.
این خیلی مهمه که بفهمید کودک از چه چیزهایی نگرانی دارد و از چه چیزهایی لذت می‌برد. معمولا این رو مادران بهتر می‌تونند تشخیص بدهند. وقتی عوامل یا موارد نگران کننده رو فهمیدید باید کم کم این موارد نگران کننده رو برای کودک حذف کنید یا تعدیل کنید. اگر مثلا فضای خونه متشنج هست و بعضا دعوا صورت می‌گیرد، بالطبع باید این مورد در خونه حذف شود. اگر دوری از مادر برای کودک نگران کننده هست، خب باید تعدیل شود؛ این کار با همکاری دیگر اعضای خانواده مانند پدر خانواده حل شدنی است. وقتی پدر خانواده وقت بیشتری رو برای فرزند قرار بدهد کم کم حس کودک نسبت به پدر مثبت میشود و کمتر خلا مادر رو احساس می‌کند.
به طور کلی از طریق لیست مواردی که برای کودک لذت بخشه استفاده کنید و تک تک مواردی رو که باعث نگرانی کودک میشود جایگزین کنید. مثلا فرض بگیرید که خوراکی مورد علاقه‌اش رو برایش فراهم می‌کنید یا مثلا بازی موردعلاقه‌اش رو با او انجام بدید یا مثلا اونو به پارک ببرید یا... در هرصورت وقتی تکرار موارد لذت بخش و آرامش دهنده توی برای کودک بیشتر بشود و از اون طرف تکرار موارد آزار دهنده و نگران کنند در طول روز به شدت کاهش پیدا کند، به مرور رفتارهای پرخاشگرانه کودک کاهش می‌یابد. این کارها رو در طول دو هفته انجام بدید. اگر نتیجه بخش بود همین روی با جدیت بیشتری ادامه بدهید که دیگه احساس کنید پرخاشگری او به سطح طبیعی رسیده است. البته نباید انتظار داشته باشید که رفتارهای پرخاشگرانه از بین برود بلکه باید به سطح طبیعی برسد. اگر هم در طول این مدت هم هیچ گونه تغییری نیافتید و پرخاشگری کودک کاهش نیافت در اون صورت مراجعه به مشاوره کودک ضروری است. امیدوارم با انجام درست مواردی که ذکر کردم، پرخاشگری و نگرانی غیرطبیعی کودک از بین برود.
در اخر این نکته رو هم اضافه کنم که حتما یه آزمایش خون از کودک گرفته شود تا مطمئن بشید که مبادا دچار کم خونی یا فقر آهن شده باشد. چرا که کم خونی و فقر آهن در ایجاد اضطراب و نگرانی و دلهره تاثیرگذار است.
موفق باشید.