ببینید چند تا نکته از نوشته هاتون دستگیرم شد، اول اینکه خانواده هاتون مخالف بودند و احتمالا علت مخالفت خانواده شما پی بردن به عدم توانایی همسرتون در مدیریت خانواده بوده.
خب شما ازدواج کردید متوجه وابستگی شون به مادرشون و عدم استقلالشون شدید. چه راهکارهایی در پیش گرفتید؟ اصلا در اون چند سال که مادر ایشون زندگی شما رو حمایت میکردند، سعی کردید وابستگی مالی شون به مادرشون رو کم کنید؟ در اون سالها چه اقداماتی کردید؟ اینکه با فوت پشتوانه و تنها حمایت کننده همسرتون، یعنی مادر ایشون، همسر شما این برخوردها رو داشته باشند کاملا طبیعیه. بنظر من باید به مشاور مراجعه کنید، چون همسر شما کاملا رفتارهای بچه گانه ای دارند و اصلا قبول نکردند که تشکیل خانواده دادند. اولین چیزی که باید ایشون یاد بگیرند قبول مسوولیته، که متاسفانه خانواده ایشون در این امر بسیار کوتاهی کردند. شما هم لازم نیست برای ایشون پول قرض کنید، هر چه قدر بیشتر حمایت بشن کار سخت تر میشه. دعوا و نزاع هم اصلا فایده ای نداره، چون رفتار ایشون رو بهتر نمیکنه که هیچ، بدتر هم میکنه. پس حتما به مشاور مراجعه کنید.
سلام دوست عزیز
ببینید چند تا نکته از نوشته هاتون دستگیرم شد، اول اینکه خانواده هاتون مخالف بودند و احتمالا علت مخالفت خانواده شما پی بردن به عدم توانایی همسرتون در مدیریت خانواده بوده.
خب شما ازدواج کردید متوجه وابستگی شون به مادرشون و عدم استقلالشون شدید. چه راهکارهایی در پیش گرفتید؟ اصلا در اون چند سال که مادر ایشون زندگی شما رو حمایت میکردند، سعی کردید وابستگی مالی شون به مادرشون رو کم کنید؟ در اون سالها چه اقداماتی کردید؟ اینکه با فوت پشتوانه و تنها حمایت کننده همسرتون، یعنی مادر ایشون، همسر شما این برخوردها رو داشته باشند کاملا طبیعیه. بنظر من باید به مشاور مراجعه کنید، چون همسر شما کاملا رفتارهای بچه گانه ای دارند و اصلا قبول نکردند که تشکیل خانواده دادند. اولین چیزی که باید ایشون یاد بگیرند قبول مسوولیته، که متاسفانه خانواده ایشون در این امر بسیار کوتاهی کردند. شما هم لازم نیست برای ایشون پول قرض کنید، هر چه قدر بیشتر حمایت بشن کار سخت تر میشه. دعوا و نزاع هم اصلا فایده ای نداره، چون رفتار ایشون رو بهتر نمیکنه که هیچ، بدتر هم میکنه. پس حتما به مشاور مراجعه کنید.