ثالثا همانطور که آیات و روایاتی داریم مبنی بر اینکه گناه باعث نزول بلایا می‌شود و باعث آمرزش گناهان، دلایل روشنی هم داریم که مربوط به بلایایی است که برای مومنین اتفاق می افتد.
- لطف و مرحمت خاصّ خداوند به مومنین سبب می شود که اگر کمترین ترک اولایی یا صغیره ای برایش پیش آید که ممکن است او را به ورطه ی هلاک بیاندازد، فورا با یک ناراحتی و بیماری مختصر، لوح جانش را از این آلودگی اندک پاک و مطهّر می کند و به او توفیق توبه و انابه عطا می کند. آیت الله دستغیب شیرازی در این باره مثالهای بسیار جالبی می زدند...
از حضرت صادق علیه السلام روایت شده است که مومن با دیدن یک خواب آشفته یا یک بیماری، پاک می شود:
إِنَّ الْمُؤْمِنَ لَيُهَوَّلُ عَلَيْهِ فِي نَوْمِهِ فَيُغْفَرُ لَهُ ذُنُوبُهُ وَ إِنَّهُ لَيُمْتَهَنُ فِي بَدَنِهِ فَيُغْفَرُ لَهُ ذُنُوبُهُ. (الكافي (ط - الإسلامية)، ج2، ص: 445)
یکی از امتیازات مومنین همین است که در عقاب آنها تعجیل می شود:
عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: إِذَا أَرَادَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ بِعَبْدٍ خَيْراً عَجَّلَ لَهُ عُقُوبَتَهُ فِي الدُّنْيَا وَ إِذَا أَرَادَ بِعَبْدٍ سُوءاً أَمْسَكَ عَلَيْهِ ذُنُوبَهُ حَتَّى يُوَافِيَ بِهَا يَوْمَ الْقِيَامَةِ. (الكافي (ط - الإسلامية)، ج2، ص: 445)
این سنّت الهی است که مومن تا آخر عمر در سختی و بلایا به سر می برد:
قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص مَا يَزَالُ الْهَمُّ وَ الْغَمُّ بِالْمُؤْمِنِ حَتَّى مَا يَدَعُ لَهُ ذَنْباً.
إِنَّ الْعَبْدَ الْمُؤْمِنَ لَيَهْتَمُّ فِي الدُّنْيَا حَتَّى يَخْرُجَ مِنْهَا وَ لَا ذَنْبَ عَلَيْه.
لَا يَزَالُ الْهَمُّ وَ الْغَمُّ بِالْمُؤْمِنِ حَتَّى مَا يَدَعُ لَهُ مِنْ ذَنْبٍ.
برای مطالعه بیشتر می توانید به کتاب کافی بَابُ تَعْجِيلِ عُقُوبَةِ الذَّنْب مراجعه کنید. در این روایات به عنوان مومن خوب توجه کنید.
- یک روایت دیگری هم از بَابُ شِدَّةِ ابْتِلَاءِ الْمُؤْمِن نقل کردم که معلوم است به آن توجه نفرمودید. هر چقدر درجات ایمانی انسان بالاتر باشد بیشتر دچار بلا و مشکلات می شود. این ابتلائات برای افزایش رتبه ی مومنین است. گناه مراتبی دارد. گناه کبیره (که خودش هم مراتبی دارد)، گناه صغیره، که این دو گناه شرعی در حدّ مسلمین است. گناه های اخلاقی و ایمانی که حسنات الابرار سیّئات المقرّین و گناهان عرفانی که لِّيَغْفِرَ لَكَ اللَّهُ مَا تَقَدَّمَ مِن ذَنبِكَ وَمَا تَأَخَّرَ (فتح/ 2)
بیشترین ابتلا هم مربوط به پیامبران بوده است:
عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: إِنَّ أَشَدَّ النَّاسِ بَلَاءً الْأَنْبِيَاءُ ثُمَّ الَّذِينَ يَلُونَهُمْ ثُمَّ الْأَمْثَلُ فَالْأَمْثَل (الكافي (ط - الإسلامية)، ج2، ص: 252)
کسی که ایمانش قویتر باشد بیشتر دچار مشکلات می شود. کسی هم که ایمانش ضعیف است کمتر دچار مشکلات می شود:
ذُكِرَ عِنْدَ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع الْبَلَاءُ وَ مَا يَخُصُّ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ بِهِ الْمُؤْمِنَ فَقَالَ سُئِلَ رَسُولُ اللَّهِ ص مَنْ أَشَدُّ النَّاسِ بَلَاءً فِي الدُّنْيَا فَقَالَ النَّبِيُّونَ ثُمَّ الْأَمْثَلُ فَالْأَمْثَلُ وَ يُبْتَلَى الْمُؤْمِنُ بَعْدُ عَلَى قَدْرِ إِيمَانِهِ وَ حُسْنِ أَعْمَالِهِ فَمَنْ صَحَّ إِيمَانُهُ وَ حَسُنَ عَمَلُهُ اشْتَدَّ بَلَاؤُهُ وَ مَنْ سَخُفَ إِيمَانُهُ وَ ضَعُفَ عَمَلُهُ قَلَّ بَلَاؤُهُ.
اصلا ابتلاء بیشتر، نشانه ی این است که خداوند یک قومی را بیشتر دوست دارد:
عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: إِنَّ عَظِيمَ الْأَجْرِ لَمَعَ عَظِيمِ الْبَلَاءِ وَ مَا أَحَبَّ اللَّهُ قَوْماً إِلَّا ابْتَلَاهُمْ.
بندگان خالص الهی کسانی هستند که خداوند هر رزق ادری که قرار است به اهل زمین برسد، از آنها دریغ می دارد و هر بلائی است به سر آنان می آورد!
عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: إِنَّ لِلَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ عِبَاداً فِي الْأَرْضِ مِنْ خَالِصِ عِبَادِهِ مَا يُنْزِلُ مِنَ السَّمَاءِ- تُحْفَةً إِلَى الْأَرْضِ إِلَّا صَرَفَهَا عَنْهُمْ إِلَى غَيْرِهِمْ وَ لَا بَلِيَّةً إِلَّا صَرَفَهَا إِلَيْهِمْ.
تو را به علی ع به این روایت دقّت کن:
عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع أَنَّهُ قَالَ وَ عِنْدَهُ سَدِيرٌ إِنَّ اللَّهَ إِذَا أَحَبَّ عَبْداً غَتَّهُ بِالْبَلَاءِ غَتّاً وَ إِنَّا وَ إِيَّاكُمْ يَا سَدِيرُ لَنُصْبِحُ بِهِ وَ نُمْسِي.
غتّه بالبلاء غتّاً!!!!
روایات بسیار زیاد است. خودتان که بحمد الله اهل مطالعه هستید، به کافی شریف مراجعه کنید.
اصلا عالم وجود پر از مشکلات و سختی هاست که برای هشیار و بیدار کردن و رشد انسان هستند.
شهر قم یک شهر مذهبی است. برای فهم این مطلب می توانید به تعداد مساجد و هیئات مذهبی و مراکز دینی و کیفیّت مراسمات آنها مراجعه کنید. مثلا در ایّام اعتکاف به مسجد جمکران یا مسجد امام حسن ع و مصلّای قم بیایید. در نماز جمعه ی این شهر شرکت کنید. در مراسمات عزا مثل عاشورا و فاطمیه و اربعین و ماه رمضان به قم بیایید و کمّ و کیف این مراسمات را بسنجید.
البته شما ظاهرا با وضعیت این شهر در زمان طاغوت آشنایی ندارید. در همین شهر قم چند هیئت و مسجد فعال بود؟ چه تعداد روحانی و مبلّغ دینی و مراکز فرهنگی فعالیت داشت؟ کار به جایی رسیده بود که زن و دختر شاه این مملکت با سر و سینه و پاهای برهنه در حرم جلوس کردند و احدی جرأت مخالفت نمی کرد! از مسلمانی اسمی مانده بود. اگر قرار بود عذابی نازل شود، همانروز باید نازل می شد که به عشّ آل البیت جسارت کردند و رضا پالانی ملعون، آیت الله بافقی را در صحن حرم کتک زد! آن روزی باید عذاب می آمد که در صحن رضوی، زائرین و مجاورین را به رگبار بستند. فساد و تباهی در آن ایام را تا به حال نشنیده اید؟
اما به برکت انقلاب اسلامی در این شهر (و البته سایر بلاد ایران) تحوّلی بنیادین در دینداری حاصل شد.
با وجود مشکلات فراوان و هشت سال درگیری با صدّام، جوانان این شهر خوش درخشیدند و همواره در خطّ مقدّم جهاد علمی و عملی بوده اند. تعداد گروه های جهادی در قم بی نظیر است. با شکل گیری شورای عالی حوزه و مرکز مدیریت، تربیت مبلبغین و کارشناسان دینی هم از نظر کیفیت و هم از نظر کمّیّت تحوّل پیدا کرد. گروه های جهادی برای سازندگی در مناطق محروم و ترویج مکتب اهل بیت ع شکل گرفت. مراسمات مذهبی مثل اعتکاف برای اولین بار شروع شد و محرم و اربعین و ماه رمضان و ... رونق پیدا کرد.
ندیدن این تحوّلات و ارتقاء سطح ایمانی مردم، نشانه ی ضعف است. به تعبیر قرآن کریم:
من کان فی هذه اعمی فهو فی الآخرة اعمی و اضلّ سبیلا!!!
البته من مثل شما علم غیب ندارم! ادّعایش را هم نمی کنم. شواهدی بر افزایش سطح ایمانی قم و ایران بعد از انقلاب اسلامی دیده ام. و این نوع ابتلائات سخت را هم بر همین اساس تحلیل می کنم.
البته افرادی هستند در همین شهر قم که جزء جامعه ی ایمانی نیستند و آن روایات مومنین شامل حالشان نمی شود. اما اغلب جمعیت اینطور هستند.
یادم هست که آیت الله حائری شیرازی (رحمت الله علیه - که از اساتید اخلاق حوزه ی علمیه قم بودند) بعد از پیروزی انقلاب (در همان اوایل) می فرمودند:
«مردم ایران! از امروز به بعد وضع فرق می کند. سیل و زلزله بیشتر می شود. شما طاغوت را اخراج کردید. یک امر به معروف بزرگ اجتماعی انجام دادید. کاری کردید که صدها سال بود که هیچ ملتی نکرده. دیگر باید خود را برای ابتلائات سخت آمده کنید.»
تهمتی که امثال شما به مراجع عظام تقلید می زنید عقوبت خیلی سنگینی دارد.
بحمد الله با پیروزی انقلاب شکوهمند اسلامی که به دست توانمند امام خمینی ره که مرجع تقلید آنروز بود و شاگردانش که مراجع امروز ما هستند، اسلام ناب محمدی ص مثل نوری در همه ی جهان متجلّی شد.
موسسات تحقیقاتی در قم مقدسه را شاید شما خیلی نشناسید. هر کدام از این مراجع عظام موسساتی برای ترویج مکتب اهل بیت ع در بخش های آموزش و پژوهش و تهذیب و تبلیغ و تألیف دارند. کارهایی که در موضوعات تفسیری و روایی صورت پذیرفته ، واقعا معجزه گونه بوده.
مثلا همین موضوع شرور و بلایا که شما در اینجا با استفاده از ظواهر برخی روایات خواستید در موردش مغالطه کنید، در موسسات حدیثی و تفسیری و کلامی، صدها مقاله و پایان نامه درباره اش نوشته شده است. البته طبیعی است که شما با چشمان بسته نمی توانید این دستاوردهای پرشکوه را ببینید. مقداری چشم باز کنید و بدون تعصّب تشریف بیاورید یا به سایت این موسسات مراجعه کنید و ببینید.
ممنون از ثبت دیدگاهتان
معلوم است که شما اهل مطالعه هستید. البته مطالعه ناقص!
اولا توجه به این نکته بفرمایید که ابتلاء و آزمایش همیشه به سلب نعمت نیست بلکه در بسیاری از موارد با دادن نعمت، ابتلاء اتفاق می افتد:
فأما الإنسان إذا ما ابتلاه ربه فأكرمه ونغمة فيقول ربى أكرمن (15/ فجر)
ثانیا به سنّت استدراج هم توجه داشته باشید:
وَالَّذِينَ كَذَّبُوا بِآيَاتِنَا سَنَسْتَدْرِجُهُم مِّنْ حَيْثُ لَا يَعْلَمُونَ (182/ اعراف)
گاهی رزق و روزی فراوان به دلیل گناهان است.
ثالثا همانطور که آیات و روایاتی داریم مبنی بر اینکه گناه باعث نزول بلایا می‌شود و باعث آمرزش گناهان، دلایل روشنی هم داریم که مربوط به بلایایی است که برای مومنین اتفاق می افتد.
- لطف و مرحمت خاصّ خداوند به مومنین سبب می شود که اگر کمترین ترک اولایی یا صغیره ای برایش پیش آید که ممکن است او را به ورطه ی هلاک بیاندازد، فورا با یک ناراحتی و بیماری مختصر، لوح جانش را از این آلودگی اندک پاک و مطهّر می کند و به او توفیق توبه و انابه عطا می کند. آیت الله دستغیب شیرازی در این باره مثالهای بسیار جالبی می زدند...
از حضرت صادق علیه السلام روایت شده است که مومن با دیدن یک خواب آشفته یا یک بیماری، پاک می شود:
إِنَّ الْمُؤْمِنَ لَيُهَوَّلُ عَلَيْهِ فِي نَوْمِهِ فَيُغْفَرُ لَهُ ذُنُوبُهُ وَ إِنَّهُ لَيُمْتَهَنُ فِي بَدَنِهِ فَيُغْفَرُ لَهُ ذُنُوبُهُ. (الكافي (ط - الإسلامية)، ج2، ص: 445)
یکی از امتیازات مومنین همین است که در عقاب آنها تعجیل می شود:
عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: إِذَا أَرَادَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ بِعَبْدٍ خَيْراً عَجَّلَ لَهُ عُقُوبَتَهُ فِي الدُّنْيَا وَ إِذَا أَرَادَ بِعَبْدٍ سُوءاً أَمْسَكَ عَلَيْهِ ذُنُوبَهُ حَتَّى يُوَافِيَ بِهَا يَوْمَ الْقِيَامَةِ. (الكافي (ط - الإسلامية)، ج2، ص: 445)
این سنّت الهی است که مومن تا آخر عمر در سختی و بلایا به سر می برد:
قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص مَا يَزَالُ الْهَمُّ وَ الْغَمُّ بِالْمُؤْمِنِ حَتَّى مَا يَدَعُ لَهُ ذَنْباً.
إِنَّ الْعَبْدَ الْمُؤْمِنَ لَيَهْتَمُّ فِي الدُّنْيَا حَتَّى يَخْرُجَ مِنْهَا وَ لَا ذَنْبَ عَلَيْه.
لَا يَزَالُ الْهَمُّ وَ الْغَمُّ بِالْمُؤْمِنِ حَتَّى مَا يَدَعُ لَهُ مِنْ ذَنْبٍ.
برای مطالعه بیشتر می توانید به کتاب کافی بَابُ تَعْجِيلِ عُقُوبَةِ الذَّنْب مراجعه کنید. در این روایات به عنوان مومن خوب توجه کنید.
- یک روایت دیگری هم از بَابُ شِدَّةِ ابْتِلَاءِ الْمُؤْمِن نقل کردم که معلوم است به آن توجه نفرمودید. هر چقدر درجات ایمانی انسان بالاتر باشد بیشتر دچار بلا و مشکلات می شود. این ابتلائات برای افزایش رتبه ی مومنین است. گناه مراتبی دارد. گناه کبیره (که خودش هم مراتبی دارد)، گناه صغیره، که این دو گناه شرعی در حدّ مسلمین است. گناه های اخلاقی و ایمانی که حسنات الابرار سیّئات المقرّین و گناهان عرفانی که لِّيَغْفِرَ لَكَ اللَّهُ مَا تَقَدَّمَ مِن ذَنبِكَ وَمَا تَأَخَّرَ (فتح/ 2)
بیشترین ابتلا هم مربوط به پیامبران بوده است:
عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: إِنَّ أَشَدَّ النَّاسِ بَلَاءً الْأَنْبِيَاءُ ثُمَّ الَّذِينَ يَلُونَهُمْ ثُمَّ الْأَمْثَلُ فَالْأَمْثَل (الكافي (ط - الإسلامية)، ج2، ص: 252)
کسی که ایمانش قویتر باشد بیشتر دچار مشکلات می شود. کسی هم که ایمانش ضعیف است کمتر دچار مشکلات می شود:
ذُكِرَ عِنْدَ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع الْبَلَاءُ وَ مَا يَخُصُّ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ بِهِ الْمُؤْمِنَ فَقَالَ سُئِلَ رَسُولُ اللَّهِ ص مَنْ أَشَدُّ النَّاسِ بَلَاءً فِي الدُّنْيَا فَقَالَ النَّبِيُّونَ ثُمَّ الْأَمْثَلُ فَالْأَمْثَلُ وَ يُبْتَلَى الْمُؤْمِنُ بَعْدُ عَلَى قَدْرِ إِيمَانِهِ وَ حُسْنِ أَعْمَالِهِ فَمَنْ صَحَّ إِيمَانُهُ وَ حَسُنَ عَمَلُهُ اشْتَدَّ بَلَاؤُهُ وَ مَنْ سَخُفَ إِيمَانُهُ وَ ضَعُفَ عَمَلُهُ قَلَّ بَلَاؤُهُ.
اصلا ابتلاء بیشتر، نشانه ی این است که خداوند یک قومی را بیشتر دوست دارد:
عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: إِنَّ عَظِيمَ الْأَجْرِ لَمَعَ عَظِيمِ الْبَلَاءِ وَ مَا أَحَبَّ اللَّهُ قَوْماً إِلَّا ابْتَلَاهُمْ.
بندگان خالص الهی کسانی هستند که خداوند هر رزق ادری که قرار است به اهل زمین برسد، از آنها دریغ می دارد و هر بلائی است به سر آنان می آورد!
عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: إِنَّ لِلَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ عِبَاداً فِي الْأَرْضِ مِنْ خَالِصِ عِبَادِهِ مَا يُنْزِلُ مِنَ السَّمَاءِ- تُحْفَةً إِلَى الْأَرْضِ إِلَّا صَرَفَهَا عَنْهُمْ إِلَى غَيْرِهِمْ وَ لَا بَلِيَّةً إِلَّا صَرَفَهَا إِلَيْهِمْ.
تو را به علی ع به این روایت دقّت کن:
عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع أَنَّهُ قَالَ وَ عِنْدَهُ سَدِيرٌ إِنَّ اللَّهَ إِذَا أَحَبَّ عَبْداً غَتَّهُ بِالْبَلَاءِ غَتّاً وَ إِنَّا وَ إِيَّاكُمْ يَا سَدِيرُ لَنُصْبِحُ بِهِ وَ نُمْسِي.
غتّه بالبلاء غتّاً!!!!
روایات بسیار زیاد است. خودتان که بحمد الله اهل مطالعه هستید، به کافی شریف مراجعه کنید.
اصلا عالم وجود پر از مشکلات و سختی هاست که برای هشیار و بیدار کردن و رشد انسان هستند.
شهر قم یک شهر مذهبی است. برای فهم این مطلب می توانید به تعداد مساجد و هیئات مذهبی و مراکز دینی و کیفیّت مراسمات آنها مراجعه کنید. مثلا در ایّام اعتکاف به مسجد جمکران یا مسجد امام حسن ع و مصلّای قم بیایید. در نماز جمعه ی این شهر شرکت کنید. در مراسمات عزا مثل عاشورا و فاطمیه و اربعین و ماه رمضان به قم بیایید و کمّ و کیف این مراسمات را بسنجید.
البته شما ظاهرا با وضعیت این شهر در زمان طاغوت آشنایی ندارید. در همین شهر قم چند هیئت و مسجد فعال بود؟ چه تعداد روحانی و مبلّغ دینی و مراکز فرهنگی فعالیت داشت؟ کار به جایی رسیده بود که زن و دختر شاه این مملکت با سر و سینه و پاهای برهنه در حرم جلوس کردند و احدی جرأت مخالفت نمی کرد! از مسلمانی اسمی مانده بود. اگر قرار بود عذابی نازل شود، همانروز باید نازل می شد که به عشّ آل البیت جسارت کردند و رضا پالانی ملعون، آیت الله بافقی را در صحن حرم کتک زد! آن روزی باید عذاب می آمد که در صحن رضوی، زائرین و مجاورین را به رگبار بستند. فساد و تباهی در آن ایام را تا به حال نشنیده اید؟
اما به برکت انقلاب اسلامی در این شهر (و البته سایر بلاد ایران) تحوّلی بنیادین در دینداری حاصل شد.
با وجود مشکلات فراوان و هشت سال درگیری با صدّام، جوانان این شهر خوش درخشیدند و همواره در خطّ مقدّم جهاد علمی و عملی بوده اند. تعداد گروه های جهادی در قم بی نظیر است. با شکل گیری شورای عالی حوزه و مرکز مدیریت، تربیت مبلبغین و کارشناسان دینی هم از نظر کیفیت و هم از نظر کمّیّت تحوّل پیدا کرد. گروه های جهادی برای سازندگی در مناطق محروم و ترویج مکتب اهل بیت ع شکل گرفت. مراسمات مذهبی مثل اعتکاف برای اولین بار شروع شد و محرم و اربعین و ماه رمضان و ... رونق پیدا کرد.
ندیدن این تحوّلات و ارتقاء سطح ایمانی مردم، نشانه ی ضعف است. به تعبیر قرآن کریم:
من کان فی هذه اعمی فهو فی الآخرة اعمی و اضلّ سبیلا!!!
البته من مثل شما علم غیب ندارم! ادّعایش را هم نمی کنم. شواهدی بر افزایش سطح ایمانی قم و ایران بعد از انقلاب اسلامی دیده ام. و این نوع ابتلائات سخت را هم بر همین اساس تحلیل می کنم.
البته افرادی هستند در همین شهر قم که جزء جامعه ی ایمانی نیستند و آن روایات مومنین شامل حالشان نمی شود. اما اغلب جمعیت اینطور هستند.
یادم هست که آیت الله حائری شیرازی (رحمت الله علیه - که از اساتید اخلاق حوزه ی علمیه قم بودند) بعد از پیروزی انقلاب (در همان اوایل) می فرمودند:
«مردم ایران! از امروز به بعد وضع فرق می کند. سیل و زلزله بیشتر می شود. شما طاغوت را اخراج کردید. یک امر به معروف بزرگ اجتماعی انجام دادید. کاری کردید که صدها سال بود که هیچ ملتی نکرده. دیگر باید خود را برای ابتلائات سخت آمده کنید.»
تهمتی که امثال شما به مراجع عظام تقلید می زنید عقوبت خیلی سنگینی دارد.
بحمد الله با پیروزی انقلاب شکوهمند اسلامی که به دست توانمند امام خمینی ره که مرجع تقلید آنروز بود و شاگردانش که مراجع امروز ما هستند، اسلام ناب محمدی ص مثل نوری در همه ی جهان متجلّی شد.
موسسات تحقیقاتی در قم مقدسه را شاید شما خیلی نشناسید. هر کدام از این مراجع عظام موسساتی برای ترویج مکتب اهل بیت ع در بخش های آموزش و پژوهش و تهذیب و تبلیغ و تألیف دارند. کارهایی که در موضوعات تفسیری و روایی صورت پذیرفته ، واقعا معجزه گونه بوده.
مثلا همین موضوع شرور و بلایا که شما در اینجا با استفاده از ظواهر برخی روایات خواستید در موردش مغالطه کنید، در موسسات حدیثی و تفسیری و کلامی، صدها مقاله و پایان نامه درباره اش نوشته شده است. البته طبیعی است که شما با چشمان بسته نمی توانید این دستاوردهای پرشکوه را ببینید. مقداری چشم باز کنید و بدون تعصّب تشریف بیاورید یا به سایت این موسسات مراجعه کنید و ببینید.