خی بدعتگزار در دین است. هنگامی که زمان قیام امام مهدی(علیه السّلام) نزدیک شد، گروهی بر اثر ترویج نوآوری های غیر دینی و به بازی گرفتن دین، در صورت و سیرت بوزینه و خوک میگردند، و بدین گونه، در میان مردم رسوا می‌شوند(1).
رسول خدا(صلّی الله علیه وآله) فرمود:
در آخر این امّت، خسف، مسخ و قذف خواهد بود...(2).
مراد پیامبر اسلام(صلّی الله علیه و آله) از «آخر این امّت»، مسلمانانی است که در آخرالزمان زندگی می کنند
خَسْف، فرورفتن چیزی در زمین یا غرقشدن آن در آب است. مَسْخ، دگرگونی صورت و سیرت چیزی است به شکلی جز آنچه هست؛(3) مانند مبدّلشدن انسان اهلی دوپا به حیوان وحشی چهارپا. قَذْف، پرتابکردن چیزی از مکانی به مکانی دیگر است؛ مانند سنگباران، بمبباران موشکباران(4).
محمّد بن مُسلِم گفت: مردی از امام صادق(علیه السّلام) پرسید: قیام کنندۀ شما کی ظاهر میشود؟ فرمود:
هنگامی که گمراهی زیاد و هدایت کم شود؛ ستم و تباهی بسیار و درستی و راستی اندک گردد؛ مردان به مردان و زنان به زنان بسنده کنند
فقها به دنیا روی آورند و بیشتر مردمان به شعرها و شاعران گرایند؛گروهی از اهل بدعتها مسخ شوند، به گونهای که بوزینه و خوک گردند...(5).
بر اساس احادیث اسلامی، حادثۀ مسخ شدن در آخرالزمان، هم در بغداد و نیز در تهران رخ می دهد.
حُذَیفَه از رسول خدا(صلّی الله علیه وآله)، در بارۀ وقوع عذاب مسخ در بغداد، چنین نقل کرده است:
در زوراء رویدادی خواهد بود. گفتند: ای رسول خدا، زوراء چیست؟
فرمود: شهری است در مشرق، میان رودها که شرورترین آفریدگان خدا و زورگویانِ امّت من در آنجا ساکن می شوند و چهار
نوع عذاب می شود؛ با شمشیر، خسف، قذف و مسخ شدن(6). ابن عبّاس نیز از حادثۀ مسخ شدن بعضی از دانشمندان دین در زوراء، در پیِ وزیدن بادی سرخ در این شهر، خبر داده است:
باد سرخی در زوراء می وزد که مردم نمی شناسندش. پس به عالمانشان پناه می برند و چنین می یابند که آنان بوزینگان و خوکانی گشته اند که صورتهاشان سیاه و چشم هاشان کبود است(7).
به ابو عبدالله(علیه السلام) گفتم: سخن او (خداوند) عزّ و جلّ: «عذاب خوارشدن در زندگی دنیا...»(8)، آن عذاب خوارشدن در دنیا چیست؟ فرمود: « ای ابا بصیر، چه خواری ای سخت تر از آنکه مرد در خانه، سراپرده، کنار برادرانش در میان خانواده اش باشد.و ناگهان اهل خانه بر او گریبان چاک داده و یاری طلبند. مردم بپرسند: چه شده؟! گفته شود: فلانی همین الآن مسخ شد!
پس گفتم: [مسخ] پیش از قیام قائم یا پس از آن [خواهد بود]؟
فرمود: نه، بلکه پیش از آن [خواهد بود] (9).
از ظاهر این روایات بر می آید که این مسخ قبل از ظهور و قیام حضرت رخ می دهد و از علایم غیر حتمی ظهور به شمار می رود و این روایات را غالبا در باب احادیث مردمان آخر الزمان می آورند.
از ظاهر این روایات بر می آید که این مسخ قبل از ظهور و قیام حضرت رخ می دهد و از علایم غیر حتمی ظهور به شمار می رود و این روایات را غالبا در باب احادیث مردمان آخر الزمان می آورند.
خی بدعتگزار در دین است. هنگامی که زمان قیام امام مهدی(علیه السّلام) نزدیک شد، گروهی بر اثر ترویج نوآوری های غیر دینی و به بازی گرفتن دین، در صورت و سیرت بوزینه و خوک میگردند، و بدین گونه، در میان مردم رسوا می‌شوند(1).
رسول خدا(صلّی الله علیه وآله) فرمود:
در آخر این امّت، خسف، مسخ و قذف خواهد بود...(2).
مراد پیامبر اسلام(صلّی الله علیه و آله) از «آخر این امّت»، مسلمانانی است که در آخرالزمان زندگی می کنند
خَسْف، فرورفتن چیزی در زمین یا غرقشدن آن در آب است. مَسْخ، دگرگونی صورت و سیرت چیزی است به شکلی جز آنچه هست؛(3) مانند مبدّلشدن انسان اهلی دوپا به حیوان وحشی چهارپا. قَذْف، پرتابکردن چیزی از مکانی به مکانی دیگر است؛ مانند سنگباران، بمبباران موشکباران(4).
محمّد بن مُسلِم گفت: مردی از امام صادق(علیه السّلام) پرسید: قیام کنندۀ شما کی ظاهر میشود؟ فرمود:
هنگامی که گمراهی زیاد و هدایت کم شود؛ ستم و تباهی بسیار و درستی و راستی اندک گردد؛ مردان به مردان و زنان به زنان بسنده کنند
فقها به دنیا روی آورند و بیشتر مردمان به شعرها و شاعران گرایند؛گروهی از اهل بدعتها مسخ شوند، به گونهای که بوزینه و خوک گردند...(5).
بر اساس احادیث اسلامی، حادثۀ مسخ شدن در آخرالزمان، هم در بغداد و نیز در تهران رخ می دهد.
حُذَیفَه از رسول خدا(صلّی الله علیه وآله)، در بارۀ وقوع عذاب مسخ در بغداد، چنین نقل کرده است:
در زوراء رویدادی خواهد بود. گفتند: ای رسول خدا، زوراء چیست؟
فرمود: شهری است در مشرق، میان رودها که شرورترین آفریدگان خدا و زورگویانِ امّت من در آنجا ساکن می شوند و چهار
نوع عذاب می شود؛ با شمشیر، خسف، قذف و مسخ شدن(6). ابن عبّاس نیز از حادثۀ مسخ شدن بعضی از دانشمندان دین در زوراء، در پیِ وزیدن بادی سرخ در این شهر، خبر داده است:
باد سرخی در زوراء می وزد که مردم نمی شناسندش. پس به عالمانشان پناه می برند و چنین می یابند که آنان بوزینگان و خوکانی گشته اند که صورتهاشان سیاه و چشم هاشان کبود است(7).
به ابو عبدالله(علیه السلام) گفتم: سخن او (خداوند) عزّ و جلّ: «عذاب خوارشدن در زندگی دنیا...»(8)، آن عذاب خوارشدن در دنیا چیست؟ فرمود: « ای ابا بصیر، چه خواری ای سخت تر از آنکه مرد در خانه، سراپرده، کنار برادرانش در میان خانواده اش باشد.و ناگهان اهل خانه بر او گریبان چاک داده و یاری طلبند. مردم بپرسند: چه شده؟! گفته شود: فلانی همین الآن مسخ شد!
پس گفتم: [مسخ] پیش از قیام قائم یا پس از آن [خواهد بود]؟
فرمود: نه، بلکه پیش از آن [خواهد بود] (9).
از ظاهر این روایات بر می آید که این مسخ قبل از ظهور و قیام حضرت رخ می دهد و از علایم غیر حتمی ظهور به شمار می رود و این روایات را غالبا در باب احادیث مردمان آخر الزمان می آورند.
از ظاهر این روایات بر می آید که این مسخ قبل از ظهور و قیام حضرت رخ می دهد و از علایم غیر حتمی ظهور به شمار می رود و این روایات را غالبا در باب احادیث مردمان آخر الزمان می آورند.