با کی؟؟؟ با امام حسین(علیه‌السلام)؟؟؟ یعنی دم اونا گرم که با امام حسین جگیدن؟؟؟ اینجوری شما هم در اون جنگ شریک میشید و گناه سپاه عمر سعد بر گردن شما هم میاد، چرا که امیرالمومنین(ع) فرموده اگر به عمل کسی یا قومی راضی باشید، شما هم در ثواب یا گناه اونا شریک هستید.
دوست من سنی ها درسته که امام حسین(ع) رو به عنوان امام و جانشین پیامبر قبول نداشتن، اما میدونستن که نوه پیامبر و فرزند فاطمه زهرا(س) هستش، میدونستند که پیامبر در فضیلتش فرموده سرور جوانان بهشت هست، بعضی از اونا سنشون هم زیاد بود و خود پیامبر رو درک کرده بودن، لذا این سخنان رو از خود پیامبر شنیده بودن.
امام حسین(ع) آدم کمی نبود، ناشناخته نبود، اهل بیتی که با خودش برده بود، همه شناخته شده بودن، لذا جایی برای عذر و تقصیر نیست، تمام اونایی که در شهادت اباعبدالله الحسین(ع) شرکت داشتن مورد لعن خدا و اهل بیت و شیعیان هستن تا روز قیامت و در جهنم خواهند بود.
شما تاریخ رو بخون، امام سجاد در شام منبر رفت و فقط خودش رو معرفی کرد، همون یه جلسه سخنرانی چنان انقلابی در مردم ایجاد کرد که همه شروع کردن به گریه کردن و گفتن یزید چرا این کار رو کردی؛ اونجا بود یزید وقتی دید که همه دارن ملامتش میکنن، گفت من نبودم، ابن مرجانه بود.
لذا بیشتر کسانی که در کربلا بودن و امام رو به شهادت رسوندن، امام رو به خوبی می‌شناختن.
در ضمن ما که در متن توضیح دادیم بیشتر شیعیان در زندان بودن، عده کمی که واقعا ایمانشون کمتر بوده، از ترس جانشون نرفتن کربلا و از امام حمایت نکردن.
توی جنگ تحمیلی هم داشتیم دیگه، بیشتر جوون های مملکت رفتن و از مرزهای کشور دفاع کردن، اما برخی هم از ترس مردن یا فرار کردن و یا جبهه نرفتن و خودشون رو تو خونه پنهان کردن.
لذا تصمیم گرفتن تو اون زمان خیلی خیلی سخت بوده، هر چند هیچ توجیهی قانع کننده نیست و شعیان باید امام خود را کمک می‌کردن و نباید اجازه میدادن جریان کربلا اتفاق بیافته.
با سلام خدمت شما.
با کی؟؟؟ با امام حسین(علیه‌السلام)؟؟؟ یعنی دم اونا گرم که با امام حسین جگیدن؟؟؟ اینجوری شما هم در اون جنگ شریک میشید و گناه سپاه عمر سعد بر گردن شما هم میاد، چرا که امیرالمومنین(ع) فرموده اگر به عمل کسی یا قومی راضی باشید، شما هم در ثواب یا گناه اونا شریک هستید.
دوست من سنی ها درسته که امام حسین(ع) رو به عنوان امام و جانشین پیامبر قبول نداشتن، اما میدونستن که نوه پیامبر و فرزند فاطمه زهرا(س) هستش، میدونستند که پیامبر در فضیلتش فرموده سرور جوانان بهشت هست، بعضی از اونا سنشون هم زیاد بود و خود پیامبر رو درک کرده بودن، لذا این سخنان رو از خود پیامبر شنیده بودن.
امام حسین(ع) آدم کمی نبود، ناشناخته نبود، اهل بیتی که با خودش برده بود، همه شناخته شده بودن، لذا جایی برای عذر و تقصیر نیست، تمام اونایی که در شهادت اباعبدالله الحسین(ع) شرکت داشتن مورد لعن خدا و اهل بیت و شیعیان هستن تا روز قیامت و در جهنم خواهند بود.
شما تاریخ رو بخون، امام سجاد در شام منبر رفت و فقط خودش رو معرفی کرد، همون یه جلسه سخنرانی چنان انقلابی در مردم ایجاد کرد که همه شروع کردن به گریه کردن و گفتن یزید چرا این کار رو کردی؛ اونجا بود یزید وقتی دید که همه دارن ملامتش میکنن، گفت من نبودم، ابن مرجانه بود.
لذا بیشتر کسانی که در کربلا بودن و امام رو به شهادت رسوندن، امام رو به خوبی می‌شناختن.
در ضمن ما که در متن توضیح دادیم بیشتر شیعیان در زندان بودن، عده کمی که واقعا ایمانشون کمتر بوده، از ترس جانشون نرفتن کربلا و از امام حمایت نکردن.
توی جنگ تحمیلی هم داشتیم دیگه، بیشتر جوون های مملکت رفتن و از مرزهای کشور دفاع کردن، اما برخی هم از ترس مردن یا فرار کردن و یا جبهه نرفتن و خودشون رو تو خونه پنهان کردن.
لذا تصمیم گرفتن تو اون زمان خیلی خیلی سخت بوده، هر چند هیچ توجیهی قانع کننده نیست و شعیان باید امام خود را کمک می‌کردن و نباید اجازه میدادن جریان کربلا اتفاق بیافته.