ضمن درک وضعیت روحی و روانی تون بابت این مسئله، ولی فارغ از اینکه طرفتون هم حق انتخاب دارد، واقعیت مسئله اینه که ذات این نوع روابط غیرقابل اعتماد است؛ زیرا این نوع روابط دختر و پسری که معمولا به خاطر علاقه شکل می‌گیرد، بعد از مدتی طرفین یا یکی از آن دو ممکنه نظرش نسبت به دیگری عوض شود یا از کس دیگری خوشش بیاید. به خصوص اگر این رابطه طولانی شود، احتمال اینکه نظر یکی از آن دو یا هردو عوض شود زیاد وجود دارد؛ چه طرفین رابطه از همون اول قصدشون ازدواج بوده باشد یا نبوده. این موضوع اختصاص به دختران یا پسران ندارد، بلکه اتفاقا در میان پسران هم این اتفاق زیاد رخ می دهد. خاصیت یک رابطه طولانی مدت بدون تعهد همین است که طرفین چون تعهدی نسبت به هم ندارند، ممکن است از ادامه این رابطه در اینده پشیمان شوند یا از طرف زده بشند یا از کس دیگری خوششون بیاد.
بنابراین اگر هدفتون از این رابطه صرفا یه رابطه بوده، بدون اینکه قصدی برای ازدواج داشته باشید، خب طبیعتا بخاطر عدم تعهد طرفین نسبت بهم بعد از مدتی نظر ایشون نسبت به شما تغییر کردن و از کس دیگری خوشش آمده است. اما اگر هدفتون از رابطه واقعا ازدواج بود، باز هم طولانی کردن این رابطه اشتباه بود؛ زیرا این احتمال تغییر نظر برای طرفین همچنان وجود دارد. لذا می بایست اگر قصدتون ازدواج بود، رابطه رو از همون اول جدی تر و رسمی می‌کردید؛ به گونه‌ای که خانواده‌ها در جربان ان بودند و بعد از مدتی کوتاه برای مقدمات ازدواج اقدام می‌کردید. این کار باعث میشود که طرفین نسبت به هم یک رابطه متعهدانه و جدی تری داشته باشند و احتمال تغییر نظر به شدت کاهش یابد. چون طرفین از همون اول این آشنایی و شناخت رو جدی می گیرند تا زودتر به شناخت کافی برسند و درنهایت بتوانند تصمیم گیری نهایی رو برای ازدواج بگیرند. بنابراین تا زمانی که به ازدواج منجر نشده، طرفین حق انتخاب دارند و می توانند نظرشان تغییر کند.
اما اینکه طرفتون اول رابطه به شما گفت که من به کسی اعتماد ندارم و دوست ندارم به کسی علاقه مند بشم! خب همانطور که عرض کردم، احتمالا نظرش بعدا عوض شده؛ یعنی ممکنه به شما واقعا راستش رو گفته ولی بعدا از کس دیگری خوشش آمده است. لذا این حرف ایشون لزوما به معنای دروغ گفتن به شما نبوده. درنتیجه از این رابطه باید تجربه عبرت آموز بگیرید که بیخودی تن به اینگونه روابط بی سرانجام ندهید.
با سلام به شما کاربر محترم
ضمن درک وضعیت روحی و روانی تون بابت این مسئله، ولی فارغ از اینکه طرفتون هم حق انتخاب دارد، واقعیت مسئله اینه که ذات این نوع روابط غیرقابل اعتماد است؛ زیرا این نوع روابط دختر و پسری که معمولا به خاطر علاقه شکل می‌گیرد، بعد از مدتی طرفین یا یکی از آن دو ممکنه نظرش نسبت به دیگری عوض شود یا از کس دیگری خوشش بیاید. به خصوص اگر این رابطه طولانی شود، احتمال اینکه نظر یکی از آن دو یا هردو عوض شود زیاد وجود دارد؛ چه طرفین رابطه از همون اول قصدشون ازدواج بوده باشد یا نبوده. این موضوع اختصاص به دختران یا پسران ندارد، بلکه اتفاقا در میان پسران هم این اتفاق زیاد رخ می دهد. خاصیت یک رابطه طولانی مدت بدون تعهد همین است که طرفین چون تعهدی نسبت به هم ندارند، ممکن است از ادامه این رابطه در اینده پشیمان شوند یا از طرف زده بشند یا از کس دیگری خوششون بیاد.
بنابراین اگر هدفتون از این رابطه صرفا یه رابطه بوده، بدون اینکه قصدی برای ازدواج داشته باشید، خب طبیعتا بخاطر عدم تعهد طرفین نسبت بهم بعد از مدتی نظر ایشون نسبت به شما تغییر کردن و از کس دیگری خوشش آمده است. اما اگر هدفتون از رابطه واقعا ازدواج بود، باز هم طولانی کردن این رابطه اشتباه بود؛ زیرا این احتمال تغییر نظر برای طرفین همچنان وجود دارد. لذا می بایست اگر قصدتون ازدواج بود، رابطه رو از همون اول جدی تر و رسمی می‌کردید؛ به گونه‌ای که خانواده‌ها در جربان ان بودند و بعد از مدتی کوتاه برای مقدمات ازدواج اقدام می‌کردید. این کار باعث میشود که طرفین نسبت به هم یک رابطه متعهدانه و جدی تری داشته باشند و احتمال تغییر نظر به شدت کاهش یابد. چون طرفین از همون اول این آشنایی و شناخت رو جدی می گیرند تا زودتر به شناخت کافی برسند و درنهایت بتوانند تصمیم گیری نهایی رو برای ازدواج بگیرند. بنابراین تا زمانی که به ازدواج منجر نشده، طرفین حق انتخاب دارند و می توانند نظرشان تغییر کند.
اما اینکه طرفتون اول رابطه به شما گفت که من به کسی اعتماد ندارم و دوست ندارم به کسی علاقه مند بشم! خب همانطور که عرض کردم، احتمالا نظرش بعدا عوض شده؛ یعنی ممکنه به شما واقعا راستش رو گفته ولی بعدا از کس دیگری خوشش آمده است. لذا این حرف ایشون لزوما به معنای دروغ گفتن به شما نبوده. درنتیجه از این رابطه باید تجربه عبرت آموز بگیرید که بیخودی تن به اینگونه روابط بی سرانجام ندهید.
موفق باشید.