هیچ شکی در مشروعیت ازدواج موقت و چه بسا گاهی ضرورت این امر نیست اما باید گفت یک رفتار یا پدیده اجتماعی برای اینکه تبدیل به فرهنگ شود شاید دهها سال طول بینجامد. برای فرهنگ شدن چندین مرحله باید گذرانده شود. پذیرش ذهنی عمومی، پذیرش عملی عمومی، رواج، عادی انگاری، و نهایتاً فرهنگ!
باید گفت ما هنوز در دو مرحله اول، موندیم تا چه برسد به اینکه این پدیده تبدیل به فرهنگ شود.
چرا پذیرش ذهنی در سطح عموم نداریم؟
طرز نگاه ما به این قضیه در رد یا پذیرش ازدواج موقت خیلی مؤثر هست. وقتی نگاه عمومی به این قضیه تک بعدی و و صرفاً جنبه شهوانی قضیه باشد، طبعاً مورد انکار عمومی قرار خواهد گرفت. طرز نگاه دیگری که می توان به این قضیه داشت این است که این پدیده یک نیاز طبیعی است و رفع نیازهای طبیعی نظیر رفع دیگر نیازها، هیچ قبح و زشتی ندارد. بعلاوه اینکه نتایج مثبت روحی و روانی که باعث امنیت جامعه می شود و اینکه فراغ بالی که در نتیجه فرهنگ شدن این قضیه نصیب نیروهای کاری جامعه می شود برای ارزیابی مثبت این قضیه می تواند دخیل باشد.
چرا پذیرش عملی در سطح عمومی نداریم؟
اگر بر فرض پذیرش ذهنی هم مهیا باشد اما مانع دیگر، پذیرش عملی قضیه است که دلیل و مانع اصلی همین عنصر است. بازخوردی که این قضیه در جامعه مدنی ممکن است داشته باشد باید مورد ارزیابی قرار بگیرد. ازدواج موقت، به طور جدی موافقان و مخالفانی دارد که هر کدام انصافاً ادله معقولی را ارائه می دهند. کاهش نرخ ازدواج دائم و فرزند آوری، عدم تمایل به ازدواج با سوژه هایی که وارد این قضیه شده اند، لاابالی گری و عدم رعایت موارد اخلاقی و بهداشتی، و ... می تواند از جمله تبعات منفی این قضیه باشد. شاید این طور به نظر برسد که در صدر اسلام هم این قضیه جز در موارد ضرورت کاربردی نداشته و هر زمان مقتضیات خاص خود را دارد. شاید برای جمع تمامی این جوانب هست که برخی به ازدواج موقت غیر علنی (بدون فرهنگ سازی و رسمی) نظر داشته باشند.
2-چرا عمل خلاف شرع، قبحش کمتر از ازدواج موقت هست؟
این مطلب کلیت ندارد. و بستگی دارد چه کسی این مقایسه را انجام دهد. شخصی که متدین باشد ابداً این قضیه را قبول ندارد. اما کسی که این گزاره را قبول دارد، بخاطر این است که اساس دین در چشم او بی ارزش شده. لذا هر آنچه در دین از احکام و مناسک دینی باشد به دید بی ارزشی و تحجر نگاه می کند. چنین شخصی با مذاق منفی که به دین دارد ازدواج موقت را مزمزه می کند و آن را متحجرانه می پندارد. هر چند اگر قوه تعقل و تفکر خود را بکار ببرد خواهد فهمید ظاهر این دو امر (خلاف شرع، ازدواج موقت) هیچ فرقی با هم ندارد جز یک عقد شرعی که عقل سلیم، محض احتیاط آن را انجام می دهد تا از عذاب احتمالی خداوند در امان بماند. به عبارت دیگر، ایدئولوژی چنین فردی دچار فساد و اختلال شده است. وقتی دین برای کسی بی ارزش شد، نماز و روزه و حج و ... را به دید تمسخر نگاه خواهد کرد و ازدواج موقت هم از این قضیه مستثنی نیست.
سلام و عرض ادب خدمت کاربر گرامی
نیاز هست به سوال شما را در دو بخش پرداخته بشه
1-اینکه چرا ازدواج موقت در انظار عمومی قبح دارد.
هیچ شکی در مشروعیت ازدواج موقت و چه بسا گاهی ضرورت این امر نیست اما باید گفت یک رفتار یا پدیده اجتماعی برای اینکه تبدیل به فرهنگ شود شاید دهها سال طول بینجامد. برای فرهنگ شدن چندین مرحله باید گذرانده شود. پذیرش ذهنی عمومی، پذیرش عملی عمومی، رواج، عادی انگاری، و نهایتاً فرهنگ!
باید گفت ما هنوز در دو مرحله اول، موندیم تا چه برسد به اینکه این پدیده تبدیل به فرهنگ شود.
طرز نگاه ما به این قضیه در رد یا پذیرش ازدواج موقت خیلی مؤثر هست. وقتی نگاه عمومی به این قضیه تک بعدی و و صرفاً جنبه شهوانی قضیه باشد، طبعاً مورد انکار عمومی قرار خواهد گرفت. طرز نگاه دیگری که می توان به این قضیه داشت این است که این پدیده یک نیاز طبیعی است و رفع نیازهای طبیعی نظیر رفع دیگر نیازها، هیچ قبح و زشتی ندارد. بعلاوه اینکه نتایج مثبت روحی و روانی که باعث امنیت جامعه می شود و اینکه فراغ بالی که در نتیجه فرهنگ شدن این قضیه نصیب نیروهای کاری جامعه می شود برای ارزیابی مثبت این قضیه می تواند دخیل باشد.
اگر بر فرض پذیرش ذهنی هم مهیا باشد اما مانع دیگر، پذیرش عملی قضیه است که دلیل و مانع اصلی همین عنصر است. بازخوردی که این قضیه در جامعه مدنی ممکن است داشته باشد باید مورد ارزیابی قرار بگیرد. ازدواج موقت، به طور جدی موافقان و مخالفانی دارد که هر کدام انصافاً ادله معقولی را ارائه می دهند. کاهش نرخ ازدواج دائم و فرزند آوری، عدم تمایل به ازدواج با سوژه هایی که وارد این قضیه شده اند، لاابالی گری و عدم رعایت موارد اخلاقی و بهداشتی، و ... می تواند از جمله تبعات منفی این قضیه باشد. شاید این طور به نظر برسد که در صدر اسلام هم این قضیه جز در موارد ضرورت کاربردی نداشته و هر زمان مقتضیات خاص خود را دارد. شاید برای جمع تمامی این جوانب هست که برخی به ازدواج موقت غیر علنی (بدون فرهنگ سازی و رسمی) نظر داشته باشند.
2-چرا عمل خلاف شرع، قبحش کمتر از ازدواج موقت هست؟
این مطلب کلیت ندارد. و بستگی دارد چه کسی این مقایسه را انجام دهد. شخصی که متدین باشد ابداً این قضیه را قبول ندارد. اما کسی که این گزاره را قبول دارد، بخاطر این است که اساس دین در چشم او بی ارزش شده. لذا هر آنچه در دین از احکام و مناسک دینی باشد به دید بی ارزشی و تحجر نگاه می کند. چنین شخصی با مذاق منفی که به دین دارد ازدواج موقت را مزمزه می کند و آن را متحجرانه می پندارد. هر چند اگر قوه تعقل و تفکر خود را بکار ببرد خواهد فهمید ظاهر این دو امر (خلاف شرع، ازدواج موقت) هیچ فرقی با هم ندارد جز یک عقد شرعی که عقل سلیم، محض احتیاط آن را انجام می دهد تا از عذاب احتمالی خداوند در امان بماند. به عبارت دیگر، ایدئولوژی چنین فردی دچار فساد و اختلال شده است. وقتی دین برای کسی بی ارزش شد، نماز و روزه و حج و ... را به دید تمسخر نگاه خواهد کرد و ازدواج موقت هم از این قضیه مستثنی نیست.
موفق باشید