با سلام. همان گونه که دوستان بزگوار گفتند واقعا این شرایط ناراحت کننده است. و ناراحتی شما قابل درک است ولی آنچه مهم است این است که این حرفا از دشمنی نیست بلکه گاهی اوقات والدین که نسبت به وضعیت فرزندان خود نگران هستند از باب دلسوزی حرفهایی به او میزنند که باعث دلخوری فرزندشان میشود. به همین علت میگویند والدین و فرزندان باید همدیگر را درک کنند و شرایط و اقتضائات زمانه را در نظر بگیرند تا به مشکل برنخورند.
رابطه والدین با فرزندان دو سویه است درست است که والدین با توجه به سن و تجربه بیشترشان باید به مراتب بیشتری هوای فرزندشان را داشته باشند ولی گاهی اوقات فرزند هم باید شرایط و نیت آنها را در نظر بگیرد. برای نیش و کنایه آنها چند راهکار میتواند مفید باشد:
1. یک لحظه خودت را جای آنها بگذاری متوجه میشوی که اکثر این حرفها از روی حس دوست داشتن و دلسوزی و نگرانی زیاد برای آینهد فرزندشان است و شاید این مقداری از ناراحتی شما بکاهد.
2. همانطور که استاد بزرگوار آقای مصطفوی گفتند در زمانی آرام و به دور از تنش با آنان به صحیت بنشینید و از برنامه ها و اهداف خودتان بگویید که شاید این گیر دادن آنها از روی نداستن برنامه ها و اهداف شما باشد.
3. همانگونه که نوسینده مسیح نوشتهاند بحث فرار یا خودکشی فقط و فقط زیان به خود و آنهاست و شاید هیچ دردی را دوا که نکند هیچ اضافه هم خواهد کرد. پس این افکار جز ضرر چیزی دربرنخواهد داشت
4. میتوانید از آشنایان و اقوام نزدیک که رابطه خوبی با والدینتان دارند کمک بگیرید تا صحبت به والدین آنها را نسبت به اهداف و برنامه ها و اهداف تان آگاه کنند.
5. آخرین راه حل میتواند اصل تغافل و بی خیالی باشد ( چون میدانی که آنها هدفی خیر دارند ولی راه درست آن را بلد نیستند و نیش و کنایه حرف میزنند.)
و نکته آخر به قول نظر نویسنده ناشناس: گل پسر بی احترامی به آنها نکنی که اکثر اوقات کسانی که به جایی رسیدند دعای خیر پدرومادر بدرقه راه شان بوده است. با تشکر موفق باشید
با سلام. همان گونه که دوستان بزگوار گفتند واقعا این شرایط ناراحت کننده است. و ناراحتی شما قابل درک است ولی آنچه مهم است این است که این حرفا از دشمنی نیست بلکه گاهی اوقات والدین که نسبت به وضعیت فرزندان خود نگران هستند از باب دلسوزی حرفهایی به او میزنند که باعث دلخوری فرزندشان میشود. به همین علت میگویند والدین و فرزندان باید همدیگر را درک کنند و شرایط و اقتضائات زمانه را در نظر بگیرند تا به مشکل برنخورند.
رابطه والدین با فرزندان دو سویه است درست است که والدین با توجه به سن و تجربه بیشترشان باید به مراتب بیشتری هوای فرزندشان را داشته باشند ولی گاهی اوقات فرزند هم باید شرایط و نیت آنها را در نظر بگیرد. برای نیش و کنایه آنها چند راهکار میتواند مفید باشد:
1. یک لحظه خودت را جای آنها بگذاری متوجه میشوی که اکثر این حرفها از روی حس دوست داشتن و دلسوزی و نگرانی زیاد برای آینهد فرزندشان است و شاید این مقداری از ناراحتی شما بکاهد.
2. همانطور که استاد بزرگوار آقای مصطفوی گفتند در زمانی آرام و به دور از تنش با آنان به صحیت بنشینید و از برنامه ها و اهداف خودتان بگویید که شاید این گیر دادن آنها از روی نداستن برنامه ها و اهداف شما باشد.
3. همانگونه که نوسینده مسیح نوشتهاند بحث فرار یا خودکشی فقط و فقط زیان به خود و آنهاست و شاید هیچ دردی را دوا که نکند هیچ اضافه هم خواهد کرد. پس این افکار جز ضرر چیزی دربرنخواهد داشت
4. میتوانید از آشنایان و اقوام نزدیک که رابطه خوبی با والدینتان دارند کمک بگیرید تا صحبت به والدین آنها را نسبت به اهداف و برنامه ها و اهداف تان آگاه کنند.
5. آخرین راه حل میتواند اصل تغافل و بی خیالی باشد ( چون میدانی که آنها هدفی خیر دارند ولی راه درست آن را بلد نیستند و نیش و کنایه حرف میزنند.)
و نکته آخر به قول نظر نویسنده ناشناس: گل پسر بی احترامی به آنها نکنی که اکثر اوقات کسانی که به جایی رسیدند دعای خیر پدرومادر بدرقه راه شان بوده است. با تشکر موفق باشید