تصویر سمت راست مربوط به نمازی است که به عنوان یکی از اعمال ماه رجب نقل شده است و از رسول خدا نقل شده که موجب استجابت دعا و به دست آوردن ثواب شصت حج و شصت عمره می شود.(رجوع شود به مفاتیح الجنان)
تصویر سمت چپ مربوط به «نماز وصیّت» است. یعنی نمازی که در طول ایام سال از سوی رسول خدا (صلّی الله علیه و آله) توصیه شده و مختص به ماه یا روز خاصی نیست. لذا در ماه رجب و غیر ماه رجب می توان خواند.(شیخ طوسی، محمد بن حسن، مصباح المتهجد و سلاح المتعبد، ج 1، ص 107، بیروت، مؤسسة فقه الشیعة، 1411 ق.)
بنابراین، نماز مربوط به تصویر سمت راست را به نیت نماز مستحب در ماه رجب و نماز مربوط به تصویر سمت چپ را به نیت نماز مستحبی هر روز می توان خواند. ضمنا توضیح کامل هر یک از این دو نماز را می آوریم.
نماز در هر شب ماه رجب
در هر شب، دو رکعت، بعد از حمد سه مرتبه سوره کافرون و یک مرتبه سوره توحید خوانده شود و چون سلام دهد دستها را بلند کند و بگوید: «لا اله الا الله وحده لا شریک له، له الملک و له الحمد یحیی و یمیت و هو حیّ لا یموت بیده الخیر و هو علی کلّ شیء قدیر و الیه المصیر و لا حول و لا قوة الا بالله العلی العظیم صلّ علی محمد النّبیّ الامّیّ و آله» و بکشد دستها را به صورت خود.
از حضرت رسول اکرم (صلّی‌الله‌علیه‌و‌آله) مروی است که کسی که این عمل را به جا آورد، حق تعالی دعای او را مستجاب گرداند و ثواب شصت حج و شصت عمره به او عطا فرماید.(قمی، شیخ عباس، مفاتیح الجنان، ص۱۳۸.)
نماز مستحبی در طول سال(معروف به نماز وصیت)
نمازی که در پرسش بدان اشاره شده و معروف به «نماز وصیت» است، دارای مستند روایی است. شیخ طوسی در کتاب «مصباح المتهجد» از امام صادق(ع) و ایشان نیز از پدرانش نقل می‌کنند که پیامبر اکرم(ص) فرمود:
«شما را به دو رکعت نماز ما بین نماز مغرب و عشاء سفارش می‌کنم؛ که در رکعت اول آن، بعد از "حمد"، سیزده مرتبه سوره "زلزال" و در رکعت دوم آن، بعد از "حمد"، پانزده مرتبه سوره "توحید" را بخوانید و هرکه این عمل را ماهى یک مرتبه به جا آورد از پرهیزگاران خواهد بود و اگر هر سالى یک مرتبه به جا آورد از نیکوکاران به شمار خواهد آمد و اگر این نماز را هفته‌ای یک بار بخواند، از نمازگزاران(واقعی) خواهد بود و اگر هر شب آن را به جا آورد، در بهشت در کنارم بوده و پاداش او را غیر از خدای متعال کسی نمی‌تواند شمارش نماید».
شیخ طوسی، محمد بن حسن، مصباح المتهجد و سلاح المتعبد، ج 1، ص 107، بیروت، مؤسسة فقه الشیعة، 1411 ق.
تصویر سمت راست مربوط به نمازی است که به عنوان یکی از اعمال ماه رجب نقل شده است و از رسول خدا نقل شده که موجب استجابت دعا و به دست آوردن ثواب شصت حج و شصت عمره می شود.(رجوع شود به مفاتیح الجنان)
تصویر سمت چپ مربوط به «نماز وصیّت» است. یعنی نمازی که در طول ایام سال از سوی رسول خدا (صلّی الله علیه و آله) توصیه شده و مختص به ماه یا روز خاصی نیست. لذا در ماه رجب و غیر ماه رجب می توان خواند.(شیخ طوسی، محمد بن حسن، مصباح المتهجد و سلاح المتعبد، ج 1، ص 107، بیروت، مؤسسة فقه الشیعة، 1411 ق.)
بنابراین، نماز مربوط به تصویر سمت راست را به نیت نماز مستحب در ماه رجب و نماز مربوط به تصویر سمت چپ را به نیت نماز مستحبی هر روز می توان خواند. ضمنا توضیح کامل هر یک از این دو نماز را می آوریم.
نماز در هر شب ماه رجب
در هر شب، دو رکعت، بعد از حمد سه مرتبه سوره کافرون و یک مرتبه سوره توحید خوانده شود و چون سلام دهد دستها را بلند کند و بگوید: «لا اله الا الله وحده لا شریک له، له الملک و له الحمد یحیی و یمیت و هو حیّ لا یموت بیده الخیر و هو علی کلّ شیء قدیر و الیه المصیر و لا حول و لا قوة الا بالله العلی العظیم صلّ علی محمد النّبیّ الامّیّ و آله» و بکشد دستها را به صورت خود.
از حضرت رسول اکرم (صلّی‌الله‌علیه‌و‌آله) مروی است که کسی که این عمل را به جا آورد، حق تعالی دعای او را مستجاب گرداند و ثواب شصت حج و شصت عمره به او عطا فرماید.(قمی، شیخ عباس، مفاتیح الجنان، ص۱۳۸.)
نماز مستحبی در طول سال(معروف به نماز وصیت)
نمازی که در پرسش بدان اشاره شده و معروف به «نماز وصیت» است، دارای مستند روایی است. شیخ طوسی در کتاب «مصباح المتهجد» از امام صادق(ع) و ایشان نیز از پدرانش نقل می‌کنند که پیامبر اکرم(ص) فرمود:
«شما را به دو رکعت نماز ما بین نماز مغرب و عشاء سفارش می‌کنم؛ که در رکعت اول آن، بعد از "حمد"، سیزده مرتبه سوره "زلزال" و در رکعت دوم آن، بعد از "حمد"، پانزده مرتبه سوره "توحید" را بخوانید و هرکه این عمل را ماهى یک مرتبه به جا آورد از پرهیزگاران خواهد بود و اگر هر سالى یک مرتبه به جا آورد از نیکوکاران به شمار خواهد آمد و اگر این نماز را هفته‌ای یک بار بخواند، از نمازگزاران(واقعی) خواهد بود و اگر هر شب آن را به جا آورد، در بهشت در کنارم بوده و پاداش او را غیر از خدای متعال کسی نمی‌تواند شمارش نماید».
شیخ طوسی، محمد بن حسن، مصباح المتهجد و سلاح المتعبد، ج 1، ص 107، بیروت، مؤسسة فقه الشیعة، 1411 ق.