چون عذاب وجدان دارید، میخوام یک نکته ای رو بهتون بگم. اینجوری که نوشتی معلومه دوستانت درسته که افراد کم اعتقادی هستند ولی کم شعور و بی فرهنگ نیستند. اگه دوستانت کم شعور و ... بودند با توجه به اینکه فرمودی فمنیست هستند و کم اعتقاد؛ اگه از حرفهای شما به این باور میرسیدند که خدا و نماز نتونسته حالت رو خوب کنه؛ حتما یک نیشی، طعنه ای، کنایه ای؛ صحبتی میکردند و به موضوع ایمان و دین داری شما ربطش میدادند و شما متوجه میشدی!!!!! البته من معتقدم اون افرادی هم که با نیش و کنایه برخورد میکنند ؛ قلبا خودشون میدونند، دل گرفتگی و ... ربطی به نماز و روزه و دین نداره؛ اونها بقولا تنور رو داغ دیدند توهم برشون داشته که باید نان رو بچسبونند.اونا کلا هدف دارند. برچسب میزنند که ادمو خراب کنند. البته اگه دلت با خدا باشه همونها هم نمیتونند کاری کنند. "وَلِلَّهِ العِزَّةُ وَلِرَسولِهِ وَلِلمُؤمِنينَ وَلٰكِنَّ المُنافِقينَ لا يَعلَمونَ_ در حالی که عزت مخصوص خدا و رسول او و مؤمنان است؛ ولی منافقان نمی‌دانند"! (منافقون؛ 8) حالا خداروشکر که شما دوستانت چنین نیستند. منظورم این بود که اگر اینجوری هم بودند، شما گناهی نکرده بودی؛ اونا که دلت رو شکستند، گناه میکردند و نشون میدادند که در دوستی باهات صادق نیستند. ادای دوستی رودرمیارند!!!!!
من دوستان فمنیست هم دارم، همه شون مثل هم نیستند. دوستان من خیلی خیلی اخلاقی هم هستند. خودشون هم باوجودیکه خدا باورند، مسلمانند، شیعه اند، اهل حلال و حرامند، اهل محرم و نامحرند؛ و ... . پیش اومده من پیششون درد دل بکنم. اونها هم گاهی سؤالاتی براشون پیش میاد، میان از من میپرسند. شما میتونی وقتی هم حالت خوبه؛ صحبتهایی بکنی که نشون بدی نماز و خدا و دین حال خیلی از افراد رو خوب کرده و که از ورای اون صحبتها بهشون بفهمونی حال روحی شما ربطی به نمازهات و ... نداره! بالاخره اونها هم آدمند، برای همه پیش میاد که حال روحیش خراب بشه و بهم بریزه! ربطی به مذهبی و غیرمذهبی نداره. پیامبر (ص) وقتی مشرکان اذیتش میکردند؛ دلش میگرفت، سینه اش تنگ میشد. خدا به پیامبر فرمود : «وَلَقَدْ نَعْلَمُ أَنَّكَ يَضِيقُ صَدْرُكَ بِمَا يَقُولُونَ فَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ وَكُنْ مِنَ السَّاجِدِينَ». «و ما می دانيم كه سينه ات از آن چه می گويند ، تنگ می شود (و از استهزاء و استهانت و الفاظ شرک آلودشان دلت به هم می آيد) پس (به هنگام هجوم ناراحتی ها و اندوه ها متوسّل به تسبيح و تقديس خدا شو و زبان) به حمد و ثناي پروردگارت بگشای و از زمره سجده كنندگان (و نمازگزاران) باش».(حجر؛ 97 و 98)
اون موقعها که دلت تنگ میشه سعی کن با خدا ارتباط بگیری؛ کما اینکه درد دل کردن با دوستانت هم مساله ای که نگرانش بشی ایجاد نمیکنه؛ مگر اینکه خودت با قصد و نیت حال بدت رو ربط بدی به خدا و دین و ... که اون دیگه مساله اش فرق میکنه!
ان شاء الله که دغدغه ات همیشه اعتلای دین باشه، عزیزم. آمین
سلام بر شما دوست عزیز
چون عذاب وجدان دارید، میخوام یک نکته ای رو بهتون بگم. اینجوری که نوشتی معلومه دوستانت درسته که افراد کم اعتقادی هستند ولی کم شعور و بی فرهنگ نیستند. اگه دوستانت کم شعور و ... بودند با توجه به اینکه فرمودی فمنیست هستند و کم اعتقاد؛ اگه از حرفهای شما به این باور میرسیدند که خدا و نماز نتونسته حالت رو خوب کنه؛ حتما یک نیشی، طعنه ای، کنایه ای؛ صحبتی میکردند و به موضوع ایمان و دین داری شما ربطش میدادند و شما متوجه میشدی!!!!! البته من معتقدم اون افرادی هم که با نیش و کنایه برخورد میکنند ؛ قلبا خودشون میدونند، دل گرفتگی و ... ربطی به نماز و روزه و دین نداره؛ اونها بقولا تنور رو داغ دیدند توهم برشون داشته که باید نان رو بچسبونند.اونا کلا هدف دارند. برچسب میزنند که ادمو خراب کنند. البته اگه دلت با خدا باشه همونها هم نمیتونند کاری کنند. "وَلِلَّهِ العِزَّةُ وَلِرَسولِهِ وَلِلمُؤمِنينَ وَلٰكِنَّ المُنافِقينَ لا يَعلَمونَ_ در حالی که عزت مخصوص خدا و رسول او و مؤمنان است؛ ولی منافقان نمی‌دانند"! (منافقون؛ 8) حالا خداروشکر که شما دوستانت چنین نیستند. منظورم این بود که اگر اینجوری هم بودند، شما گناهی نکرده بودی؛ اونا که دلت رو شکستند، گناه میکردند و نشون میدادند که در دوستی باهات صادق نیستند. ادای دوستی رودرمیارند!!!!!
من دوستان فمنیست هم دارم، همه شون مثل هم نیستند. دوستان من خیلی خیلی اخلاقی هم هستند. خودشون هم باوجودیکه خدا باورند، مسلمانند، شیعه اند، اهل حلال و حرامند، اهل محرم و نامحرند؛ و ... . پیش اومده من پیششون درد دل بکنم. اونها هم گاهی سؤالاتی براشون پیش میاد، میان از من میپرسند. شما میتونی وقتی هم حالت خوبه؛ صحبتهایی بکنی که نشون بدی نماز و خدا و دین حال خیلی از افراد رو خوب کرده و که از ورای اون صحبتها بهشون بفهمونی حال روحی شما ربطی به نمازهات و ... نداره! بالاخره اونها هم آدمند، برای همه پیش میاد که حال روحیش خراب بشه و بهم بریزه! ربطی به مذهبی و غیرمذهبی نداره. پیامبر (ص) وقتی مشرکان اذیتش میکردند؛ دلش میگرفت، سینه اش تنگ میشد. خدا به پیامبر فرمود : «وَلَقَدْ نَعْلَمُ أَنَّكَ يَضِيقُ صَدْرُكَ بِمَا يَقُولُونَ فَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ وَكُنْ مِنَ السَّاجِدِينَ». «و ما می دانيم كه سينه ات از آن چه می گويند ، تنگ می شود (و از استهزاء و استهانت و الفاظ شرک آلودشان دلت به هم می آيد) پس (به هنگام هجوم ناراحتی ها و اندوه ها متوسّل به تسبيح و تقديس خدا شو و زبان) به حمد و ثناي پروردگارت بگشای و از زمره سجده كنندگان (و نمازگزاران) باش».(حجر؛ 97 و 98)
اون موقعها که دلت تنگ میشه سعی کن با خدا ارتباط بگیری؛ کما اینکه درد دل کردن با دوستانت هم مساله ای که نگرانش بشی ایجاد نمیکنه؛ مگر اینکه خودت با قصد و نیت حال بدت رو ربط بدی به خدا و دین و ... که اون دیگه مساله اش فرق میکنه!
ان شاء الله که دغدغه ات همیشه اعتلای دین باشه، عزیزم. آمین
یاعلی