قبل از اینکه بخواهیم درباره امکان عرفی این نوع ازدواج و شایستگی آن صحبت کنیم، لازم است به این موضوع توجه کنیم که فرد موردنظر چه هدفی از این آرزو را دنبال می‌کند؟
آیا ایشان با این ازدواج به دنبال رسیدن به تعالی و رشد و تکامل است که در آن صورت این سوال مطرح می شود که مگر راه تعالی، رشد و تکامل تنها از طریق ازدواج با امام زمان(عج) اتفاق می افتد؟ به علاوه اینکه حتی توفیق رسیدن به چنین سعادتی هم صرفا با این ازدواج معلوم نیست اتفاق بیفتد؛ چرا که در تاریخ اهل بیت (ع) نیز خانم‌هایی بودند که توفیق ازدواج با امامان معصوم (ع) را داشتند، ولی متاسفانه هیچ بهره‌ای از تعالی و سعادت را پیدا نکردند.
بنابراین با این توضیح اگر فرد با هدف رسیدن به تعالی و رشد و سعادت، چنین آرزویی را دنبال می‌کند تا جایی که تمام خواستگاران خود را بدون بررسی رد کند، در آن صورت چنین آرزویی با چنین پشتوانه‌ای تنها در حد یک آرزو معتبر است نه بیش از این!
اما اگر فرد مورد نظر با رد کردن خواستگاران خود، شایستگی ازدواج و تشکیل زندگی مشترک را تنها با ازدواج با امام زمان (عج) می‌داند به طوری که هیچ یک از خواستگاران را شایسته ازدواج با خود نمی‌بیند، در آن صورت چه بسا چنین فردی دچار سختگیری بیجا و ایده آل گرایی در این زمینه شده است. به علاوه اینکه با چنین طرز تفکری از کجا معلوم که شایستگی ازدواج با امام زمان (عج) را داشته باشد؟
نکته بعدی این است که اگر ترس به گناه افتادن برای فردی با ترک ازدواج متصور شود، در آن صورت ازدواج برای چنین فردی امری واجب و لازم خواهد شد و چنین فردی دیگر عذر شرعی برای رد کردن خواستگاران خود را نخواهد داشت.
سوال: آیا اصل این آرزو و خواسته با توجه به شرایط غیبت درست و قابل اجابت است؟ در جواب این سوال باید عرض کنم که گرچه امکان به وقوع پیوستن چنین آرزو و خواسته‌ای دور از انتظار نیست و چه بسا امکان وقوعی برای آن متصور باشد، ولی امکان عملی و عرفی این مسئله چقدر می تواند باشد که فرد بخواهد تصمیم به ترک ازدواج و رد خواستگاران بگیرد به این امید که بتواند با امام زمان (عج) ازدواج نماید. بخصوص در زمان غیبت حضرت که بنا نیست ایشان توسط دیگران ایشان شناخته شود! حتی بر فرض امکان وقوعی این موضوع که امام زمان (عج) بخواهد در عصر غیبت با فرد مذکور ازدواج کند، باتوجه به غیبت ایشان، بنا نیست که خودشان را به عنوان امام زمان معرفی کرده و با ایشان ازدواج نماید! چرا که چنین چیزی با فلسفه غیبت منافات دارد. بنابراین حتی بافرض امکان وقوعی این ازدواج، ضرورتی ندارد که فرد مذکور متوجه شود که با امام زمان (عج) ازدواج کرده است.
درنتیجه چنین فردی که آرزوی ازدواج با امام زمان در عصر غیبت را دارد، نمی‌تواند خواستگاران فعلی خود را رد نماید؛ چرا که با فرض امکان وقوعی ازدواج با امام زمان (عج) ممکن است یکی از همان خواستگاران بدون اینکه خود فرد متوجه شود امام زمان باشد. در آن صورت رد کردن خواستگاران تنها به این نتیجه منجر می شود که چنین فردی هیچ گاه ازدواج نکند!
با سلام به شما کاربر محترم
قبل از اینکه بخواهیم درباره امکان عرفی این نوع ازدواج و شایستگی آن صحبت کنیم، لازم است به این موضوع توجه کنیم که فرد موردنظر چه هدفی از این آرزو را دنبال می‌کند؟
آیا ایشان با این ازدواج به دنبال رسیدن به تعالی و رشد و تکامل است که در آن صورت این سوال مطرح می شود که مگر راه تعالی، رشد و تکامل تنها از طریق ازدواج با امام زمان(عج) اتفاق می افتد؟ به علاوه اینکه حتی توفیق رسیدن به چنین سعادتی هم صرفا با این ازدواج معلوم نیست اتفاق بیفتد؛ چرا که در تاریخ اهل بیت (ع) نیز خانم‌هایی بودند که توفیق ازدواج با امامان معصوم (ع) را داشتند، ولی متاسفانه هیچ بهره‌ای از تعالی و سعادت را پیدا نکردند.
بنابراین با این توضیح اگر فرد با هدف رسیدن به تعالی و رشد و سعادت، چنین آرزویی را دنبال می‌کند تا جایی که تمام خواستگاران خود را بدون بررسی رد کند، در آن صورت چنین آرزویی با چنین پشتوانه‌ای تنها در حد یک آرزو معتبر است نه بیش از این!
اما اگر فرد مورد نظر با رد کردن خواستگاران خود، شایستگی ازدواج و تشکیل زندگی مشترک را تنها با ازدواج با امام زمان (عج) می‌داند به طوری که هیچ یک از خواستگاران را شایسته ازدواج با خود نمی‌بیند، در آن صورت چه بسا چنین فردی دچار سختگیری بیجا و ایده آل گرایی در این زمینه شده است. به علاوه اینکه با چنین طرز تفکری از کجا معلوم که شایستگی ازدواج با امام زمان (عج) را داشته باشد؟
نکته بعدی این است که اگر ترس به گناه افتادن برای فردی با ترک ازدواج متصور شود، در آن صورت ازدواج برای چنین فردی امری واجب و لازم خواهد شد و چنین فردی دیگر عذر شرعی برای رد کردن خواستگاران خود را نخواهد داشت.
سوال: آیا اصل این آرزو و خواسته با توجه به شرایط غیبت درست و قابل اجابت است؟ در جواب این سوال باید عرض کنم که گرچه امکان به وقوع پیوستن چنین آرزو و خواسته‌ای دور از انتظار نیست و چه بسا امکان وقوعی برای آن متصور باشد، ولی امکان عملی و عرفی این مسئله چقدر می تواند باشد که فرد بخواهد تصمیم به ترک ازدواج و رد خواستگاران بگیرد به این امید که بتواند با امام زمان (عج) ازدواج نماید. بخصوص در زمان غیبت حضرت که بنا نیست ایشان توسط دیگران ایشان شناخته شود! حتی بر فرض امکان وقوعی این موضوع که امام زمان (عج) بخواهد در عصر غیبت با فرد مذکور ازدواج کند، باتوجه به غیبت ایشان، بنا نیست که خودشان را به عنوان امام زمان معرفی کرده و با ایشان ازدواج نماید! چرا که چنین چیزی با فلسفه غیبت منافات دارد. بنابراین حتی بافرض امکان وقوعی این ازدواج، ضرورتی ندارد که فرد مذکور متوجه شود که با امام زمان (عج) ازدواج کرده است.
درنتیجه چنین فردی که آرزوی ازدواج با امام زمان در عصر غیبت را دارد، نمی‌تواند خواستگاران فعلی خود را رد نماید؛ چرا که با فرض امکان وقوعی ازدواج با امام زمان (عج) ممکن است یکی از همان خواستگاران بدون اینکه خود فرد متوجه شود امام زمان باشد. در آن صورت رد کردن خواستگاران تنها به این نتیجه منجر می شود که چنین فردی هیچ گاه ازدواج نکند!
موفق باشید.