بسیار قابلتحسین و تقدیر است که نسبت به تربیت صحیح فرزندتان نگرانی دارید.
لجبازی یا بداخلاقیهای بچهها ریشههایی داره که قبل از پرداختن به بحث روشهای تربیتی باید اونها را بشناسیم و درمواقعی با شناخت اون ریشهها موانع تربیت صحیح خودبهخود برداشته و خود این شناخت مارا به یه راهکار مطلوب و مفید و مؤثر می رسونه.
بهعنوانمثال باید ببینید در منزل و در حالت عادی رفتارتون با دخترتون به چه صورته؟ ایا بهاندازه کافی بهش توجه میشه؟ خواسته هاش را چجوری بیان میکنه و برخورد شما با خواسته هاش چگونه هست؟ ایا به حس استقلال طلبی فرزندتون توجه داشتید؟
چرا این سوال ها را پرسیدم؟
چون گاهی بچه ها دست به گرفتن انتقام ناشیانه میزنند و چون توی خونه بهشون توجه نمیشه و زورشون نمیرسه و درمواقعی احساس بدِ زیردست بودن را دارند، سعی می کنند در بیرون از خانه و در جایی که توان برخوردهای تندِ شما کمتره، عرصه تازوندون درست کنند و دست به شرارت بزنند.
این جریان وقتی شدت پیدا می کند که بلافاصله بعد از مهمانی و اومدن به منزل بهش تذکر بدید. یعنی با این کارتون تازه بهش میرسونید که توی رسیدن به هدفش موفق بوده و تونسته شمارا اذیت کنه. لذا رفتارهاش را بذارید در یه موقع مناسب مثل زمان بازی کردن بهش بگید. البته نوع گفتن هم مهمه. به جای اینکه بگید من یا مادر جون ناراحت شدیم میتونید بگید: اگر به جای جیغ زدن ارومتر منو صدا میزدی من خوشحالتر میشدم و مادرجونم خیلی خوشش میومد.
نکته مهم پایانی برخوردتون هنگام دعوا و یا تنش میان دو فرزندتون هست. به هیچ وجه از بچه کوچیک چون که ضعیف تر هست بی منطق و همیشه دفاع نکنید.
رفتارناعادلانه والدین در مواردی باعث میشه یه بچه همیشه ضعیف و یکی دیگه همیشه قوی بمونه.
سعی کنید همیشه به صورت اصلاح بینشون ورود کنید. اگه بچه کوچیک در یه تنش داره گریه میکنه و میخواهید ساکتش کنید، بغلش کنید و حتما یه محبت کوچیک هم که شده به دخترتون داشته باشید و بی توجه از کنارش رد نشید و از گفتن جمله هایی :
"اون بچست تو که بزرگ شدی و سرت میشه چرا صداشو در میاری" بپرهیزید.
در پایان پیشنهاد می کنم مطالب زیر را هم مطالعه بفرمایید:
باسلام خدمت شما کاربرگرامی:
بسیار قابلتحسین و تقدیر است که نسبت به تربیت صحیح فرزندتان نگرانی دارید.
لجبازی یا بداخلاقیهای بچهها ریشههایی داره که قبل از پرداختن به بحث روشهای تربیتی باید اونها را بشناسیم و درمواقعی با شناخت اون ریشهها موانع تربیت صحیح خودبهخود برداشته و خود این شناخت مارا به یه راهکار مطلوب و مفید و مؤثر می رسونه.
بهعنوانمثال باید ببینید در منزل و در حالت عادی رفتارتون با دخترتون به چه صورته؟ ایا بهاندازه کافی بهش توجه میشه؟ خواسته هاش را چجوری بیان میکنه و برخورد شما با خواسته هاش چگونه هست؟ ایا به حس استقلال طلبی فرزندتون توجه داشتید؟
چرا این سوال ها را پرسیدم؟
چون گاهی بچه ها دست به گرفتن انتقام ناشیانه میزنند و چون توی خونه بهشون توجه نمیشه و زورشون نمیرسه و درمواقعی احساس بدِ زیردست بودن را دارند، سعی می کنند در بیرون از خانه و در جایی که توان برخوردهای تندِ شما کمتره، عرصه تازوندون درست کنند و دست به شرارت بزنند.
این جریان وقتی شدت پیدا می کند که بلافاصله بعد از مهمانی و اومدن به منزل بهش تذکر بدید. یعنی با این کارتون تازه بهش میرسونید که توی رسیدن به هدفش موفق بوده و تونسته شمارا اذیت کنه. لذا رفتارهاش را بذارید در یه موقع مناسب مثل زمان بازی کردن بهش بگید. البته نوع گفتن هم مهمه. به جای اینکه بگید من یا مادر جون ناراحت شدیم میتونید بگید: اگر به جای جیغ زدن ارومتر منو صدا میزدی من خوشحالتر میشدم و مادرجونم خیلی خوشش میومد.
نکته مهم پایانی برخوردتون هنگام دعوا و یا تنش میان دو فرزندتون هست. به هیچ وجه از بچه کوچیک چون که ضعیف تر هست بی منطق و همیشه دفاع نکنید.
رفتارناعادلانه والدین در مواردی باعث میشه یه بچه همیشه ضعیف و یکی دیگه همیشه قوی بمونه.
سعی کنید همیشه به صورت اصلاح بینشون ورود کنید. اگه بچه کوچیک در یه تنش داره گریه میکنه و میخواهید ساکتش کنید، بغلش کنید و حتما یه محبت کوچیک هم که شده به دخترتون داشته باشید و بی توجه از کنارش رد نشید و از گفتن جمله هایی :
"اون بچست تو که بزرگ شدی و سرت میشه چرا صداشو در میاری" بپرهیزید.
در پایان پیشنهاد می کنم مطالب زیر را هم مطالعه بفرمایید:
https://btid.org/fa/news/4319
https://btid.org/fa/news/32688
http://btid.org/node/160875