ای کاش با جزئیات بیشتری درباره اشتباه فرد موردنظر توضیح می دادید؛ اینکه طرف مقابل چند سال دارد؟ جنسیتش چیست؟ و اینکه چه نسبتی بین شما و ایشان وجود دارد. اما بطور کلی نکاتی را در این زمینه عرض می کنم.
1- مخاطب شناسی:
این خیلی مهم است که در خصوص تذکر دادن به فرد، بتوانید مخاطب شناسی کنید تا اثرگذاری بهتری در این زمینه داشته باشید. طبیعتا تذکر به کودک، نوجوان وجوان، بزرگسال، مرد یا زن بودن طرف مقابل در نحوه بیان و ورود به مسئله اهمیت دارد. در کنار آن، اگر شناخت بیشتری از طرف مقابل داشته باشید با توجه به شخصیت شناسی و توجه به حساسیت های او می توانید در بیان بهره ببرید تا اثرگذاری لازم را داشته باشید.
مثلا فردی که شخصیت منفعت طلبی دارد، اگر در نحوه بیان به آثار و نتایجی کارش که می تواند منفعت او را از بین ببرد اشاره کنید می تواند اثرگذاری داشته باشد یا کسی که شخصیت احساسی دارد ناظر به عواطف و احساساتش درباره مسئله موردنظر صحبت کنید تاثیرگذار است یا کسی که شخصیت منطقی دارد ناظر به منطق و استدلال برای او توضیح داده شود می تواند اثرگذار باشد یا کسی که نیاز به دیده شدن و توجه دارد با ذکر چند ویژگی مثبتش در قدم اول و در ادامه اشاره به مسئله موردنظر می تواند اثر لازم را داشته باشد.
خلاصه با مخاطب شناسی در این زمینه می توانید نفوذ بهتری در طرف مقابل داشته باشید و در قدم بعدی بتوانید رسالت خود را در هدایتگری و تذکر به نحواحسن انجام دهید.
2- در چه زمانی و چه موقعیتی باید به فرد تذکر داد؟
توجه به زمان و موقعیت و شرایط فرد بسیار در تاثیرگذاری موثر است. طبیعتا در جایی که فرد در معرض مشاهده و ارزیابی دیگران است، کمتر تذکر برادرانه دیگران را تحمل می کند و چه بسا همین مسئله منجر به ایجاد مقاومت او شود و درنهایت هم تذکر دیگران را قبول نکند. لذا بهتر است در یک فضای عاری از ارزیابی و نگاه دیگران این تذکر اتفاق بیفتد.
نکته بعدی: معمولا افراد در زمانی که خسته هستند یا در اوج هیجانات آنی منفی؛ مثل پرخاشگری، ناراحتی و ... به سر می برند کمتر حرفهای دیگران را می پذیرند و معمولا مقاومت می کنند. لذا باید در زمانی این تذکر داده شود که عاری از هرگونه تنش باشد و طرفین در کمال آرامش به سر ببرند. در چنین فضایی احتمال اثر گذاری بیشتر است. به علاوه همواره باید در تذکر جانب انصاف را رعایت کرد. لذا برای اینکه این احساس در طرف مقابل ایجاد شود که شما جانب انصاف را رعایت کردید و حس بهتری نسبت به تذکر شما پیدا کند، بهتر است شروع گفتگو را با بیان چند از ویژگی های مثبت طرف مقابل آغاز کنید مثلا از ویژگی های شاخص اخلاقی یا رفتاری یا شخصیتی اش بگویید سپس در ادامه می گویید با این ویژگی های شاخصی که داری، اگر بتوانی فلان خصلتت رو کنار بذاری خیلی دوست داشتنی می شوی یا خیلی درجه یک می شوی (ببینید به چه چیزی دوست دارد شناخته شود، از همان استفاده کنید؛ مثلا دوست دارد که به یک شخصیت مدیر شناخته شود؛ خب شما یکی دوتا از ویژگی های مدیریت ایشون اشاره می کنید و بعد می گویید اگر فلان خصلت را نداشتی، واقعا یک مدیر موفقی می شوی) خلاصه با توجه به شرایط و جایگاه او می توانید صادقانه تذکر برادرانه و خالصانه خود را مطرح کنید.
با سلام به شما کاربر محترم
ای کاش با جزئیات بیشتری درباره اشتباه فرد موردنظر توضیح می دادید؛ اینکه طرف مقابل چند سال دارد؟ جنسیتش چیست؟ و اینکه چه نسبتی بین شما و ایشان وجود دارد. اما بطور کلی نکاتی را در این زمینه عرض می کنم.
1- مخاطب شناسی:
این خیلی مهم است که در خصوص تذکر دادن به فرد، بتوانید مخاطب شناسی کنید تا اثرگذاری بهتری در این زمینه داشته باشید. طبیعتا تذکر به کودک، نوجوان وجوان، بزرگسال، مرد یا زن بودن طرف مقابل در نحوه بیان و ورود به مسئله اهمیت دارد. در کنار آن، اگر شناخت بیشتری از طرف مقابل داشته باشید با توجه به شخصیت شناسی و توجه به حساسیت های او می توانید در بیان بهره ببرید تا اثرگذاری لازم را داشته باشید.
مثلا فردی که شخصیت منفعت طلبی دارد، اگر در نحوه بیان به آثار و نتایجی کارش که می تواند منفعت او را از بین ببرد اشاره کنید می تواند اثرگذاری داشته باشد یا کسی که شخصیت احساسی دارد ناظر به عواطف و احساساتش درباره مسئله موردنظر صحبت کنید تاثیرگذار است یا کسی که شخصیت منطقی دارد ناظر به منطق و استدلال برای او توضیح داده شود می تواند اثرگذار باشد یا کسی که نیاز به دیده شدن و توجه دارد با ذکر چند ویژگی مثبتش در قدم اول و در ادامه اشاره به مسئله موردنظر می تواند اثر لازم را داشته باشد.
خلاصه با مخاطب شناسی در این زمینه می توانید نفوذ بهتری در طرف مقابل داشته باشید و در قدم بعدی بتوانید رسالت خود را در هدایتگری و تذکر به نحواحسن انجام دهید.
2- در چه زمانی و چه موقعیتی باید به فرد تذکر داد؟
توجه به زمان و موقعیت و شرایط فرد بسیار در تاثیرگذاری موثر است. طبیعتا در جایی که فرد در معرض مشاهده و ارزیابی دیگران است، کمتر تذکر برادرانه دیگران را تحمل می کند و چه بسا همین مسئله منجر به ایجاد مقاومت او شود و درنهایت هم تذکر دیگران را قبول نکند. لذا بهتر است در یک فضای عاری از ارزیابی و نگاه دیگران این تذکر اتفاق بیفتد.
نکته بعدی: معمولا افراد در زمانی که خسته هستند یا در اوج هیجانات آنی منفی؛ مثل پرخاشگری، ناراحتی و ... به سر می برند کمتر حرفهای دیگران را می پذیرند و معمولا مقاومت می کنند. لذا باید در زمانی این تذکر داده شود که عاری از هرگونه تنش باشد و طرفین در کمال آرامش به سر ببرند. در چنین فضایی احتمال اثر گذاری بیشتر است. به علاوه همواره باید در تذکر جانب انصاف را رعایت کرد. لذا برای اینکه این احساس در طرف مقابل ایجاد شود که شما جانب انصاف را رعایت کردید و حس بهتری نسبت به تذکر شما پیدا کند، بهتر است شروع گفتگو را با بیان چند از ویژگی های مثبت طرف مقابل آغاز کنید مثلا از ویژگی های شاخص اخلاقی یا رفتاری یا شخصیتی اش بگویید سپس در ادامه می گویید با این ویژگی های شاخصی که داری، اگر بتوانی فلان خصلتت رو کنار بذاری خیلی دوست داشتنی می شوی یا خیلی درجه یک می شوی (ببینید به چه چیزی دوست دارد شناخته شود، از همان استفاده کنید؛ مثلا دوست دارد که به یک شخصیت مدیر شناخته شود؛ خب شما یکی دوتا از ویژگی های مدیریت ایشون اشاره می کنید و بعد می گویید اگر فلان خصلت را نداشتی، واقعا یک مدیر موفقی می شوی) خلاصه با توجه به شرایط و جایگاه او می توانید صادقانه تذکر برادرانه و خالصانه خود را مطرح کنید.
موفق باشید.