با سلام خدمت شما کاربر گرامی و تسلیت برای ایام سوگواری امام حسین (علیه‌السلام)
ابتدا باید توجه کنیم وظیفه‌ای ائمه شفا دادن بیماران و برطرف کردن مشکلات دنیوی مردم نیست. خود ائمه (علیهم السلام) نیز هنگام بیماری به پزشک مراجعه می‌کردند. از امام صادق (علیه‌السلام) روایت شده است : «ابی الله ان یجری الاشیاء الا باسباب؛[۱] خدا پرهیز دارد که امورات را در غیر از کانال اسباب‌شان، جاری سازد.» بنای خداوند در امور عالم این است که هر کاری از کانال و مجرای خودش انجام شود. باید بدانیم هر دارو و درمانی که برای برطرف شدن بیماری به کار می‌آید تنها وسیله است و شفاء از سوی خداوند است. منتها خداوند برای انجام کارهای خودش اسبابی قرار داده است که انسان‌ها باید از طریق آن‌‌ها مشکلات خود را حل کنند.
وظیفه ائمه هدایت و رهبری انسان‌ها برای داشتن یک زندگی سعادتمدانه در دنیا و آخرت است. اما همواره معصومین پیروان خود را به کار و تلاش برای حل مشکلات دنیوی خود دعوت کرده‌اند؛ امام علی (علیه‌السلام) می‌فرمایند: «مِنْ سَبَبِ الْحِرْمَانِ التَّوَانِی؛ یکی از عوامل محرومیت سستی (در کار) است.» بنابراین هیچ گاه اسلام دستور نداده است به دنبال تلاش برای مبارزه با مشکلات و رفع بیماری‌ها نباشیم و تنها دست به دعا برداریم. این مسئله مخالف قطعی با اسلام و دستورات ائمه دین دارد.
اما جدای از راه‌های عادی که خداوند برای درمان بیماری‌ها قرار داده است گاهی به خاطر مصلحتی که خداوند در نظر دارد راه‌های دیگری نیز برای برطرف شدن بیماری مانند توسل به اهل بیت اتفاق می‌افتاد اما باید توجه کنیم این همیشگی نیست و تحت شرایطی و به خاطر مصلحت رخ می‌دهد.
همچنین باید توجه کنیم خواندن ادعیه و توسل به اهل بیت همیشه ثمره بخش خواهد بود. چون همانطور که گفتیم شفاء دست خداوند است و اگر او نخواهد از پزشک و دارو و هیچ چیز دیگری کاری برنمی‌آید. علاوه بر اینکه دعا زمینه ارتباط بیشتر با خداوند را فراهم می‌کند و دارای آثار بسیار است.
با سلام خدمت شما کاربر گرامی و تسلیت برای ایام سوگواری امام حسین (علیه‌السلام)
ابتدا باید توجه کنیم وظیفه‌ای ائمه شفا دادن بیماران و برطرف کردن مشکلات دنیوی مردم نیست. خود ائمه (علیهم السلام) نیز هنگام بیماری به پزشک مراجعه می‌کردند. از امام صادق (علیه‌السلام) روایت شده است : «ابی الله ان یجری الاشیاء الا باسباب؛[۱] خدا پرهیز دارد که امورات را در غیر از کانال اسباب‌شان، جاری سازد.» بنای خداوند در امور عالم این است که هر کاری از کانال و مجرای خودش انجام شود. باید بدانیم هر دارو و درمانی که برای برطرف شدن بیماری به کار می‌آید تنها وسیله است و شفاء از سوی خداوند است. منتها خداوند برای انجام کارهای خودش اسبابی قرار داده است که انسان‌ها باید از طریق آن‌‌ها مشکلات خود را حل کنند.
وظیفه ائمه هدایت و رهبری انسان‌ها برای داشتن یک زندگی سعادتمدانه در دنیا و آخرت است. اما همواره معصومین پیروان خود را به کار و تلاش برای حل مشکلات دنیوی خود دعوت کرده‌اند؛ امام علی (علیه‌السلام) می‌فرمایند: «مِنْ سَبَبِ الْحِرْمَانِ التَّوَانِی؛ یکی از عوامل محرومیت سستی (در کار) است.» بنابراین هیچ گاه اسلام دستور نداده است به دنبال تلاش برای مبارزه با مشکلات و رفع بیماری‌ها نباشیم و تنها دست به دعا برداریم. این مسئله مخالف قطعی با اسلام و دستورات ائمه دین دارد.
اما جدای از راه‌های عادی که خداوند برای درمان بیماری‌ها قرار داده است گاهی به خاطر مصلحتی که خداوند در نظر دارد راه‌های دیگری نیز برای برطرف شدن بیماری مانند توسل به اهل بیت اتفاق می‌افتاد اما باید توجه کنیم این همیشگی نیست و تحت شرایطی و به خاطر مصلحت رخ می‌دهد.
همچنین باید توجه کنیم خواندن ادعیه و توسل به اهل بیت همیشه ثمره بخش خواهد بود. چون همانطور که گفتیم شفاء دست خداوند است و اگر او نخواهد از پزشک و دارو و هیچ چیز دیگری کاری برنمی‌آید. علاوه بر اینکه دعا زمینه ارتباط بیشتر با خداوند را فراهم می‌کند و دارای آثار بسیار است.
برای اطلاعات بیشتر درباره اهمیت و جایگاه دعا می‌توانید به مقالات زیر مراجعه کنید:
https://btid.org/fa/news/152290
https://btid.org/fa/news/151459
https://btid.org/fa/news/147367.
https://btid.org/fa/news/176092
https://btid.org/fa/news/124720.
پی‌نوشت
[۱] کافی، ج۱، ص۱۸۳