افزودن دیدگاه

تصویر توفیقی

سلام علیکم

خواهر گرامی از حضور شما و اعتماد به ما تشکر میکنم.

 

در مورد سوال اول دو مساله هست یکی لجبازی کودک و دیگری انتظارات شما از کودک  و امرونهی کردن های شما که باید به صورت موردی مشخص کنید که مثلا در چه موردی با شما لجبازی کرده؟ شما چه انتظار و خواسته ای از او داشته اید؟ آیا شما در انتظاراتتون سخت گیر هستید؟ آیا معیارها و استانداردهای بالایی در زندگی خصوصا تربیت فرزند دارید؟ و... همه اینها قابل بحث و بررسی و توضیح هست.

یکی از جنبه های مهم در این مساله بررسی انتظارات شما از کودک است، خب انتظاراتتون هم باید تعدیل کنید. دیدین وقتی یه آدم بزرگ کم صبری میکنه و زود میخوات به خواستش برسه بهش میگن «انگار بچه! خب یه کم صبر کن! ....» ویژگی دوران کودکی همینه، کودکان دارای برخی خواسته های درونی هستند و بدون هیچ قید و شرطی در پی تامین آن خواسته ها و کشش های درونی هستند یعنی به محض اینکه از درون احساس میکنن یه خواسته دارن بدون هیچ فکر و اندیشه و حساب و کتابی بدنبال بدست آوردنش هستند و انتظار دارن کسی مانع نشه و سریع براشون فراهم بشه. این مساله از همون بدو تولد در کودکان هست مثلا ببینید بچه وقتی گرسنه میشه شروع به گریه کردن میکنه و شیر می خوات، دیگه فکر نمیکنه که ممکنه مامان الان شیر نداشته باشه، یا بگه خب اوضاع اقتصادی بابام خوب نیس حالا یه کم صبر میکنم ببینم چی میشه، یا بگه خب مامان داره فرنی درست میکنه الان میاره دیگه! پس گریه نکنم الان میات و... این ویژگی لازمه زنده ماندن و رشد کودکه ،  لازمه زندگی کردنشونه. همین حسه که باعث میشه کم کم بچه مستقل بشه و بتونه گلیمش از آب بیرون بکشه، نیاز به استقلال یکی از نیازهای مهم و اساسی کودک هس که اگر به درستی تامین نشه کودک دچار آسیبهای روانی خواهد شد.

این رو داشته باشید اما از طرف دیگه مهم اینه که پدر و مادر ها هم بدونن چجوری باید با این حس و نیازهای دوران کودکی برخورد کنن و پاسخ بدن تا خوب پرورش پیدا کنه، اینجاست که نیاز به آموزش و یادگیری مباحث فرزند پروری هست و باید هر پدر و مادری با اصول و تکنیکهای آن آشنا باشه تا بتونه به خوبی او را پرورش بدهد.

مثلا یکی از اصول تربیت کودک اینه که بتونید به جای امرونهی کردن کودک ذهن اونو برنامه ریزی کنید (که این خودش تکنیکهای مختلفی داره)، یعنی کاری کنید که کم کم خودش بفهمه چی خوبه چی بده، یا به قول معروف به جای ماهی دادن به کودک باید ماهی گیری یادش بدید آخه تا کی میخواهید ماهی بهش بدید؟ (اگه دایم ما بخواهیم با امر و نهی کردن کودک را به کاری واداریم یعنی ماه دادن دست کودک که اونو ناتوان بار میاره و هم وابسته میشه و نمیتونه رشد مطلوب روانی داشته باشه) اینجوری شاهد لجبازی کودک هم نخواهید بود چون بزرگتر که شد یا اراده و تصمیم درست کاری رو انتخاب یکنه و این مطابق با میل شما خواهد بود و دیگه امر ونهی مخالف با نظر او وجود نخواهد داشت تا شاهد لجبازی او باشید. بنابراین باید به آموزش اصول و تکنیکهای فرزند پروری اهتمام ویژه ای داشته باشید.

موفق باشید

 

Plain text

  • تگ‌های HTML مجاز:
  • آدرس صفحات وب و آدرس‌های پست الکترونیکی بصورت خودکار به پیوند تبدیل می‌شوند.
  • خطوط و پاراگراف‌ها بطور خودکار اعمال می‌شوند.
8 + 1 =
*****