نکته اول: از آیات و روایات زیادی استفاده می شود که انبیاء و امامان معصوم علیهم السلام زبان حیوانات را بلد بودند و خداوند فهم و علم آن را به ایشان داده است از این رو به راحتی می توانستند با حیوانات سخن بگویند چنان که سلیمان با هدهد و مورچه تکلم کرد. امامان نیز به طریق اولی می توانستند با پرندگان تکلم و زبان آنها را بفهمند چنان که امام صادق(ع) از قول امیرمؤمنان می‌فرماید که ما نیز سخن گفتن پرندگان و هر موجودی که در خشکی و دریا باشد را می‌دانیم. مشهورترین قصه در این باره قصه امام کاظم علیه السلام است که آن حضرت سخن یک جفت کبوتری را که در حال تکلم با یکدیگر بودند شنید و پس از آن برای دیگران که از تبسم حضرت سؤال نمودند نقل کرد. روایات زیادی وجود دارد که از سخن گفت حضرت علی علیه السلام با کبوتر، مار و ... امام رضا با گنجشک، امام صادق علیه السلام با کبوتر و ... یاد کرده اند.
نکته دوم: باید بین «نُطق» (که مخصوص آدمی است، چون وابسته به قدرت تفکر است) با «صدا» فرق نهاد. حیوانات به هنگام خشم، رضایت، درد، گرسنگی، اشتیاق به فرزندان خود و... صداهایی از دهان‌شان بر می‌خیزد که برخی به معنای آن آگاهند. در ماجرای حضرت سلیمان با «هُدهُد» آن حضرت مطالبی را رد و بدل می‌کرد و توسط آن پیام به «بلقیس» پادشاه قوم سبأ می‌فرستاد، که نشان می‌دهد افزون بر تولید «اصوات» حیوانات می‌توانند به قدرت خدا در حالتی سخن هم بگویند، یعنی منظور خود را بفهمانند، چه از راه سخن و نطق، و چه با حالت و حرکات. از این رو طبق آیه ای 16 سوره نمل که درباره ماجرای سلیمان و هدهد است سلیمان می‌توانست الفاظ خاصی را که پرندگان برای انتقال مطالب به کار می‌برند، تشخیص داده و بفهمد و با آن ها سخن بگوید.
نکته سوم: چنان که بیان شد نطق همیشه با الفاظ و با صوت نیست . هر موجودی به تناسب حیات و ظرفیتش نطق خاصی دارد . به صورت های معینی با دیگر همنوعان یا غیر همنوعانش ارتباط برقرار می کند . درک و فهم این ها که اهل بیت با چه نوع تکلمی با حیوانات سخن می گفتند چه بسا از توان انسان خارج باشد و جز به اراده الهی نتواند این ها را درک کرد.
نکته چهارم: ان چه در سؤال شما مهم است این است که معصوم قدرت تکلم با حیوانات را به اذن خداوند دارند و با زبان همه حیوانات و نیز انسانها در تمام عالم آشنا و تکلم می کنند. این تکلم معصوم با حیوانات حاکی از جایگاه و قدرت والای آنهاست که خداوند به آنها عطا نموده است.
با سلام و احترام
در پاسخ به سؤال شما می گوییم:
نکته اول: از آیات و روایات زیادی استفاده می شود که انبیاء و امامان معصوم علیهم السلام زبان حیوانات را بلد بودند و خداوند فهم و علم آن را به ایشان داده است از این رو به راحتی می توانستند با حیوانات سخن بگویند چنان که سلیمان با هدهد و مورچه تکلم کرد. امامان نیز به طریق اولی می توانستند با پرندگان تکلم و زبان آنها را بفهمند چنان که امام صادق(ع) از قول امیرمؤمنان می‌فرماید که ما نیز سخن گفتن پرندگان و هر موجودی که در خشکی و دریا باشد را می‌دانیم. مشهورترین قصه در این باره قصه امام کاظم علیه السلام است که آن حضرت سخن یک جفت کبوتری را که در حال تکلم با یکدیگر بودند شنید و پس از آن برای دیگران که از تبسم حضرت سؤال نمودند نقل کرد. روایات زیادی وجود دارد که از سخن گفت حضرت علی علیه السلام با کبوتر، مار و ... امام رضا با گنجشک، امام صادق علیه السلام با کبوتر و ... یاد کرده اند.
نکته دوم: باید بین «نُطق» (که مخصوص آدمی است، چون وابسته به قدرت تفکر است) با «صدا» فرق نهاد. حیوانات به هنگام خشم، رضایت، درد، گرسنگی، اشتیاق به فرزندان خود و... صداهایی از دهان‌شان بر می‌خیزد که برخی به معنای آن آگاهند. در ماجرای حضرت سلیمان با «هُدهُد» آن حضرت مطالبی را رد و بدل می‌کرد و توسط آن پیام به «بلقیس» پادشاه قوم سبأ می‌فرستاد، که نشان می‌دهد افزون بر تولید «اصوات» حیوانات می‌توانند به قدرت خدا در حالتی سخن هم بگویند، یعنی منظور خود را بفهمانند، چه از راه سخن و نطق، و چه با حالت و حرکات. از این رو طبق آیه ای 16 سوره نمل که درباره ماجرای سلیمان و هدهد است سلیمان می‌توانست الفاظ خاصی را که پرندگان برای انتقال مطالب به کار می‌برند، تشخیص داده و بفهمد و با آن ها سخن بگوید.
نکته سوم: چنان که بیان شد نطق همیشه با الفاظ و با صوت نیست . هر موجودی به تناسب حیات و ظرفیتش نطق خاصی دارد . به صورت های معینی با دیگر همنوعان یا غیر همنوعانش ارتباط برقرار می کند . درک و فهم این ها که اهل بیت با چه نوع تکلمی با حیوانات سخن می گفتند چه بسا از توان انسان خارج باشد و جز به اراده الهی نتواند این ها را درک کرد.
نکته چهارم: ان چه در سؤال شما مهم است این است که معصوم قدرت تکلم با حیوانات را به اذن خداوند دارند و با زبان همه حیوانات و نیز انسانها در تمام عالم آشنا و تکلم می کنند. این تکلم معصوم با حیوانات حاکی از جایگاه و قدرت والای آنهاست که خداوند به آنها عطا نموده است.
ان شاء الله موفق باشید.