حس و موقعیت شما رو درک می کنیم. خیلی زیبا و مختصر، شرایطتتون رو توصیف کردید که با وجود اختصار گویا از چند مشکل سخن گفتید.
از آنچه توصیف کردید معلومه از دنیای خارج از خودتون بیزارید. چون از دیگران ناامیدید، به انزوا روی اوردین. از اینکه چراغها رو خاموش می کنید از شدت این مشکل حکایت می کنه.
احتمالا از جانب پدر یا مادر، آن طور که باید توجه ندیدید، پس لازمه در فضای صمیمانه ، خواسته بحق خودتون رو مطرح کنید که من در این سن نیاز به توجه دارم.
منفعل نباشید، بلکه خیلی رک خواسته تون رو بگید تا بتونید دیگران (پدر و مادر) رو به تغییر رفتار وادار کنید. به هیچ وجه برای تامین توجه و عاطفه به بیرون مراجعه نکنید. که این راه، از چاله به چاه افتادنه!
گره های خودتون رو با اهل خونه وا کنید.اهل دید و بازدید با قوم وخویش خود باشید. با تنهایی مبارزه کنید و سعی کنید مهارتهای ارتباطیتون رو تقویت کنید. این مهارتها اگر تقویت شد، روحیه تون رو شاد می کنه و احساس شخصیت می کنید.حال دیگران رو خوش کنید تا حالتون خوش بشه و این حس خوش، بهتون اعتماد به نفس میده . اعتماد به نفس و حس عزتمندی یکی از نیازهایی است که باید در این سن بهش مجهز بشید. و این اعتماد به نفس باعث میشه استعدادهای نهفته خودتون رو شناسایی و بروز بدید، و پدیده های نوی از خودتون به جا بذارید. از اون طرف غرق شدن در افکار منفی و فرسایشی روحیه شما رو تخریب می کنه، و روحیه شما که تخریب شد اعتماد به نفستون رو از شما می گیره، و اعتماد به نفس ضعیف احیانا منجر به عملکرد اشتباه، و عملکرد اشتباه باعث تخریب روحیه و همینطور باعث میشه در این چرخه واقع بشید.که لازمه با ورود افکار و انرژی مثبت ، این چرخه رو از بین ببرید.
ببینید اینکه زود عصبی میشید ریشه یابی کنید که واقعا دلیلش چیه؟ اینکه گوشی شما رو میگیرند در واقع چه چیزی رو از شما می گیرن که عصبی میشید؟ گوشی شما صرفا یک جعبه الکترنیکی است یا مخزن اسرار؟ اگر گزینه اول باشه که ناراحتی نداره، و اگر دومی باشه خیلی بهتر از ما میدانید که گوشی مخزن اسرار نیست.
گوشی شما خود به تنهایی یک وزنه سنگینی است برای اینکه شما رو در انزوای خود فرو ببره و از زندگی و ارتباط با واقعیات لذت نبرید. و در چاردیواری ذهنی خودتون که احیانا این چاردیواری رو با افکار منفی پر کردید تنهای تنها بمونید.
یکی از عوامل زود رنجی، ضعف بُنیه روحی است. که در اینصورت میتونید با تغذیه معنویت و ارتباط با خدا و بخصوص نماز اول وقت این نقیصه رو جبران کنید. اینطور می تونید تنهایی خود رو جهت بدید .این راهکار شما رو پویا و سرزنده خواهد کرد و از حالت انفعال دور خواهد کرد.
سلام خدمت شما کاربر گرامی
از حسن اعتماد شما به مجموعه سپاسگزاریم
حس و موقعیت شما رو درک می کنیم. خیلی زیبا و مختصر، شرایطتتون رو توصیف کردید که با وجود اختصار گویا از چند مشکل سخن گفتید.
از آنچه توصیف کردید معلومه از دنیای خارج از خودتون بیزارید. چون از دیگران ناامیدید، به انزوا روی اوردین. از اینکه چراغها رو خاموش می کنید از شدت این مشکل حکایت می کنه.
احتمالا از جانب پدر یا مادر، آن طور که باید توجه ندیدید، پس لازمه در فضای صمیمانه ، خواسته بحق خودتون رو مطرح کنید که من در این سن نیاز به توجه دارم.
منفعل نباشید، بلکه خیلی رک خواسته تون رو بگید تا بتونید دیگران (پدر و مادر) رو به تغییر رفتار وادار کنید. به هیچ وجه برای تامین توجه و عاطفه به بیرون مراجعه نکنید. که این راه، از چاله به چاه افتادنه!
گره های خودتون رو با اهل خونه وا کنید.اهل دید و بازدید با قوم وخویش خود باشید. با تنهایی مبارزه کنید و سعی کنید مهارتهای ارتباطیتون رو تقویت کنید. این مهارتها اگر تقویت شد، روحیه تون رو شاد می کنه و احساس شخصیت می کنید.حال دیگران رو خوش کنید تا حالتون خوش بشه و این حس خوش، بهتون اعتماد به نفس میده . اعتماد به نفس و حس عزتمندی یکی از نیازهایی است که باید در این سن بهش مجهز بشید. و این اعتماد به نفس باعث میشه استعدادهای نهفته خودتون رو شناسایی و بروز بدید، و پدیده های نوی از خودتون به جا بذارید. از اون طرف غرق شدن در افکار منفی و فرسایشی روحیه شما رو تخریب می کنه، و روحیه شما که تخریب شد اعتماد به نفستون رو از شما می گیره، و اعتماد به نفس ضعیف احیانا منجر به عملکرد اشتباه، و عملکرد اشتباه باعث تخریب روحیه و همینطور باعث میشه در این چرخه واقع بشید.که لازمه با ورود افکار و انرژی مثبت ، این چرخه رو از بین ببرید.
ببینید اینکه زود عصبی میشید ریشه یابی کنید که واقعا دلیلش چیه؟ اینکه گوشی شما رو میگیرند در واقع چه چیزی رو از شما می گیرن که عصبی میشید؟ گوشی شما صرفا یک جعبه الکترنیکی است یا مخزن اسرار؟ اگر گزینه اول باشه که ناراحتی نداره، و اگر دومی باشه خیلی بهتر از ما میدانید که گوشی مخزن اسرار نیست.
گوشی شما خود به تنهایی یک وزنه سنگینی است برای اینکه شما رو در انزوای خود فرو ببره و از زندگی و ارتباط با واقعیات لذت نبرید. و در چاردیواری ذهنی خودتون که احیانا این چاردیواری رو با افکار منفی پر کردید تنهای تنها بمونید.
یکی از عوامل زود رنجی، ضعف بُنیه روحی است. که در اینصورت میتونید با تغذیه معنویت و ارتباط با خدا و بخصوص نماز اول وقت این نقیصه رو جبران کنید. اینطور می تونید تنهایی خود رو جهت بدید .این راهکار شما رو پویا و سرزنده خواهد کرد و از حالت انفعال دور خواهد کرد.
موفق باشید