هر پدر و مادری آرزو داره که فرزندش در همه زمینه ها موفق باشه چرا که موفقیت او باعث افتخار پدر و مادره، نگرانی شما نسبت به فرزندتان را درک میکنم امیدوارم بتوانید به رضایت مطلوب و خوبی برسید.
قطعا اگر از همون ابتدا مساله و مشکل رو با یک روانشناس در میان میگذاشتید بسیار بهتر بود و شاید الان شما در وضعیتی نبودید که احساس درماندگی کنید. بازهم دیر نشده و برای اینکه چند سال دیگه مشکل بدتر از این که هست نشود توصیه میکنیم حتما از یک مشاور کودک در مراکز مشاوره حضوری بهره ببرید.
در اینجا چند توصیه را خدمتتون عرض میکنم:
تا الان هر کاری کرده اید نه تنها جواب نگرفته اید بلکه روز به روز مشکل بیشتر شده درسته؟ اگر روشتان خوب جواب داده که هیچ اما اگر مشاهده میکنید که برای بهبود اوضاع خیلی تلاش کرده اید اما نتیجه نگرفته اید شما بیایید روشتان را کاملا عوض کنید.
یکی اینکه انتظاراتتون رو یه مقدار تعدیل کنید و از بچه در سطح خودش توقع داشته باشید. مثلا اینکه او نان بخرد یا زباله بیرون ببرد و ... انتظاراتی است که متناسب با کودک در این سن نیست.
انجام تکالیف درسی باید متناسب با سطح توانمندی او باشد، اینکه فرمودید دچار تشنج شده بود و دارو مصرف میکند آیا این مساله در توانایی هوشی او نیز اثر داشته است؟ اگر میبینید اثر داشته لازم است آن را درنظر بگیرید و فشار زیادی روی او نیاورید لذا لازم است این موضوع بررسی شود.
مستقل شدن کودک بسیار مهمه اما در هر سنی باید از تکنیکهای مناسب استفاده کنید.
شما بیایید یه مدتی اصلا به او گیر ندهید و فقط رفتارهای مثبتش را تشویق کنید ببینید چه نتیجه میگیرید.
بازی خانوادگی جهت بالابردن نشاط در خانه را راه بیاندازید.
برای قرار دادن محدویت هایی مثل استفاده از گوشی موبایل و ... با در نظر گرفتن نیازهای فرزندتون و البته با مشورت هم، زمانی را تعیین کنید و پس از توافق و وضع قانون به هیچ وجه از آن کوتاه نیایید و به داد و بیداد های او پاسخ ندهید.
نسبت به انواع سبک های فرزند پروری اطلاعاتتون رو ببرید بالا و مطالعه داشته باشید سپس رفتارهای متناسب با سبک صحیح فرزند پروری(سبک مقتدرانه) را انجام بدهید.
از کارگاههای فرزند پروری که چه به صورت مجازی یا حضوری استفاده کنید.
د راین مسیر اگر با سوالی و مشکلی مواجه شدید میتوانید مطرح کنید تا راهنمایی های لازم را خدمتتون ارایه کنیم.
سلام علیکم
از حضور شما و اعتماد به ما تشکر میکنم
هر پدر و مادری آرزو داره که فرزندش در همه زمینه ها موفق باشه چرا که موفقیت او باعث افتخار پدر و مادره، نگرانی شما نسبت به فرزندتان را درک میکنم امیدوارم بتوانید به رضایت مطلوب و خوبی برسید.
قطعا اگر از همون ابتدا مساله و مشکل رو با یک روانشناس در میان میگذاشتید بسیار بهتر بود و شاید الان شما در وضعیتی نبودید که احساس درماندگی کنید. بازهم دیر نشده و برای اینکه چند سال دیگه مشکل بدتر از این که هست نشود توصیه میکنیم حتما از یک مشاور کودک در مراکز مشاوره حضوری بهره ببرید.
در اینجا چند توصیه را خدمتتون عرض میکنم:
تا الان هر کاری کرده اید نه تنها جواب نگرفته اید بلکه روز به روز مشکل بیشتر شده درسته؟ اگر روشتان خوب جواب داده که هیچ اما اگر مشاهده میکنید که برای بهبود اوضاع خیلی تلاش کرده اید اما نتیجه نگرفته اید شما بیایید روشتان را کاملا عوض کنید.
یکی اینکه انتظاراتتون رو یه مقدار تعدیل کنید و از بچه در سطح خودش توقع داشته باشید. مثلا اینکه او نان بخرد یا زباله بیرون ببرد و ... انتظاراتی است که متناسب با کودک در این سن نیست.
انجام تکالیف درسی باید متناسب با سطح توانمندی او باشد، اینکه فرمودید دچار تشنج شده بود و دارو مصرف میکند آیا این مساله در توانایی هوشی او نیز اثر داشته است؟ اگر میبینید اثر داشته لازم است آن را درنظر بگیرید و فشار زیادی روی او نیاورید لذا لازم است این موضوع بررسی شود.
مستقل شدن کودک بسیار مهمه اما در هر سنی باید از تکنیکهای مناسب استفاده کنید.
شما بیایید یه مدتی اصلا به او گیر ندهید و فقط رفتارهای مثبتش را تشویق کنید ببینید چه نتیجه میگیرید.
بازی خانوادگی جهت بالابردن نشاط در خانه را راه بیاندازید.
برای قرار دادن محدویت هایی مثل استفاده از گوشی موبایل و ... با در نظر گرفتن نیازهای فرزندتون و البته با مشورت هم، زمانی را تعیین کنید و پس از توافق و وضع قانون به هیچ وجه از آن کوتاه نیایید و به داد و بیداد های او پاسخ ندهید.
نسبت به انواع سبک های فرزند پروری اطلاعاتتون رو ببرید بالا و مطالعه داشته باشید سپس رفتارهای متناسب با سبک صحیح فرزند پروری(سبک مقتدرانه) را انجام بدهید.
از کارگاههای فرزند پروری که چه به صورت مجازی یا حضوری استفاده کنید.
د راین مسیر اگر با سوالی و مشکلی مواجه شدید میتوانید مطرح کنید تا راهنمایی های لازم را خدمتتون ارایه کنیم.
موفق باشید.