از پیگیری و دقت شما در مشاوره تقدیر و تشکر می شود.
درسته که ریز به ریز مساله ی فرزندتون به صورت جداگونه پاسخ داده نشد ولی اگر توجه کافی به جلسه ی قبل داشته باشید به بررسی ریشه ی این رفتارها پرداخته و اگر تمرین های جلسه ی قبل را به مرور انجام بدید خود به خود بعضی از این مشکلاتی که بیان کردید حل خواهد شد.
به عنوان مثال:
تنبلی بچه ها گاهی برگرفته از امر و نهی های مکرر و تند برزرگتر هاست و برای اینکه جلوگیری کنند از ادامه ی این روند و فرار کردن از کار وانمود می کنند که تنبل هستند و شونه خالی می کنند.
پس برای تنبلی و از کار فرار کردن فرزندتون:
کارهای مربوط به خودش را تا جایی که امکان داره خودش انجام بده مخصوصا قسمت هایی که براش جذاب هست. به عنوان مثال قرار هست موقع تماشای تلویزیون براش خوراکی ببرید، اینکه بهش بگید بره برداره خب مسلما این کار براش سخته اما در بین کارهاتون اگه بذارید روی میز و بگید بردار مطمئنا برای حرکت کردنش امید بیشتری هست.
مخصوصا اگه یکی دوبار که گفت برام بیار شما نشنیده بگیرید و به کارهای خودتون مشغول بشید. حتی اگه براتون امکان داره و یا از کنارش رد می شید اینکار را نکنید.
به نوعی شکست مقاومت بچه ها در جاهایی که ممکن هست یک استراتژی محسوب میشه و از این می تونید بسیار استفاده کنید.
کوتاه اومدن در مقابل انجام ندان کارهایی که بهش محول می کنید یکی دیگه از کارهایی است که با قسمت قبلی خیلی ربط داره . یعنی کاری را که ازش خواستید را تا جایی که راه داره و امکان داره ازش بخواهید و خودتون انجامش ندید. اگر هم در تاخیر و یا انجامش ضرری وارد شد حتما متوجه خودش بشه و از عواقبش نذارید در امان باشه.
اینکه بچه ها عواقب این تنبلی ها و تاخیر انجام در کارها را ببینند و مسئولیتش را به عهده بگیرند یک کار مهمی هست که باید انجام بدید و خودتون انجامش ندید البته عرض کردم تا جایی که امکان داره. دو کار مهم در این قسمت ازتون خواسته شده:
مسئولیت پذیر کردن
همکاری در امور
خیلی وقتها بچه ها این دو مساله را واقعا نمی دونند.
کارهای خواسته شده از بچه ها باید شفاف و مستقیم بیان بشه و انتظاراتتون را واضح براشون بیان کنید. در این قمست از شما درخواست میشه که وضع قوانین داشته و نذارید حس کنه که تحت برنامه نیست و اگر کاری انجام نشد خیلی مهم نیست.
قدم بعدی شناسایی کارهایی هست که دوست داره، علاقه هاش در چه قسمتی هست و از اونها استفاده کنید و بیشتر ازش در اون موارد کمک و حتی بهش واگذار کنید.
به کارهای نصفه و نیمه و حتی ناقصش تا جایی که میشه برخورد منفی نداشته و کوتاهی هاش را تند و بد بهش تذکر ندید و از همه ی کارهاش انتقاد نکنید. اینکه کار را انجام داده خودش یه نقطه ی مثبت هست و درست انجام ندادنش مساله ی دیگه. پس همه این اجزا باید جداگونه باهاش برخورد بشه و راحت بگم که قاطی نشه مسایل باهم.
فرزندانمون را تنبل و بی حال خطاب کردن یکی از معظلاتی است که کمتر بهش توجه میشه. به محض حرف گوش ندادن و تحرک نداشتن برچسب تنبلی و بی حالی و یا عبارات دیگه ای به کار بردن باعث میشه برای همیشه انگیزشون را از دست بدن. لذا هیچوقت از این واژه ها برای انگیزه دار کردن و به حرکت دراوردنشون استفاده نکنیم.
قبل از اینکه برای ترس و وبقیه مشکلات فرزندتون قدم بعدی را بردارید بهتره نظرات و سوالات و ابهام های احتمالی را در مورد این دو جلسه بررسی کنیم و بعد از تکمیل این فرآیند به مشکلات بعدی بپردازیم.
باسلام مجدد از همراهی شما:
از پیگیری و دقت شما در مشاوره تقدیر و تشکر می شود.
درسته که ریز به ریز مساله ی فرزندتون به صورت جداگونه پاسخ داده نشد ولی اگر توجه کافی به جلسه ی قبل داشته باشید به بررسی ریشه ی این رفتارها پرداخته و اگر تمرین های جلسه ی قبل را به مرور انجام بدید خود به خود بعضی از این مشکلاتی که بیان کردید حل خواهد شد.
به عنوان مثال:
تنبلی بچه ها گاهی برگرفته از امر و نهی های مکرر و تند برزرگتر هاست و برای اینکه جلوگیری کنند از ادامه ی این روند و فرار کردن از کار وانمود می کنند که تنبل هستند و شونه خالی می کنند.
پس برای تنبلی و از کار فرار کردن فرزندتون:
کارهای مربوط به خودش را تا جایی که امکان داره خودش انجام بده مخصوصا قسمت هایی که براش جذاب هست. به عنوان مثال قرار هست موقع تماشای تلویزیون براش خوراکی ببرید، اینکه بهش بگید بره برداره خب مسلما این کار براش سخته اما در بین کارهاتون اگه بذارید روی میز و بگید بردار مطمئنا برای حرکت کردنش امید بیشتری هست.
مخصوصا اگه یکی دوبار که گفت برام بیار شما نشنیده بگیرید و به کارهای خودتون مشغول بشید. حتی اگه براتون امکان داره و یا از کنارش رد می شید اینکار را نکنید.
به نوعی شکست مقاومت بچه ها در جاهایی که ممکن هست یک استراتژی محسوب میشه و از این می تونید بسیار استفاده کنید.
کوتاه اومدن در مقابل انجام ندان کارهایی که بهش محول می کنید یکی دیگه از کارهایی است که با قسمت قبلی خیلی ربط داره . یعنی کاری را که ازش خواستید را تا جایی که راه داره و امکان داره ازش بخواهید و خودتون انجامش ندید. اگر هم در تاخیر و یا انجامش ضرری وارد شد حتما متوجه خودش بشه و از عواقبش نذارید در امان باشه.
اینکه بچه ها عواقب این تنبلی ها و تاخیر انجام در کارها را ببینند و مسئولیتش را به عهده بگیرند یک کار مهمی هست که باید انجام بدید و خودتون انجامش ندید البته عرض کردم تا جایی که امکان داره. دو کار مهم در این قسمت ازتون خواسته شده:
مسئولیت پذیر کردن
همکاری در امور
خیلی وقتها بچه ها این دو مساله را واقعا نمی دونند.
کارهای خواسته شده از بچه ها باید شفاف و مستقیم بیان بشه و انتظاراتتون را واضح براشون بیان کنید. در این قمست از شما درخواست میشه که وضع قوانین داشته و نذارید حس کنه که تحت برنامه نیست و اگر کاری انجام نشد خیلی مهم نیست.
قدم بعدی شناسایی کارهایی هست که دوست داره، علاقه هاش در چه قسمتی هست و از اونها استفاده کنید و بیشتر ازش در اون موارد کمک و حتی بهش واگذار کنید.
به کارهای نصفه و نیمه و حتی ناقصش تا جایی که میشه برخورد منفی نداشته و کوتاهی هاش را تند و بد بهش تذکر ندید و از همه ی کارهاش انتقاد نکنید. اینکه کار را انجام داده خودش یه نقطه ی مثبت هست و درست انجام ندادنش مساله ی دیگه. پس همه این اجزا باید جداگونه باهاش برخورد بشه و راحت بگم که قاطی نشه مسایل باهم.
فرزندانمون را تنبل و بی حال خطاب کردن یکی از معظلاتی است که کمتر بهش توجه میشه. به محض حرف گوش ندادن و تحرک نداشتن برچسب تنبلی و بی حالی و یا عبارات دیگه ای به کار بردن باعث میشه برای همیشه انگیزشون را از دست بدن. لذا هیچوقت از این واژه ها برای انگیزه دار کردن و به حرکت دراوردنشون استفاده نکنیم.
قبل از اینکه برای ترس و وبقیه مشکلات فرزندتون قدم بعدی را بردارید بهتره نظرات و سوالات و ابهام های احتمالی را در مورد این دو جلسه بررسی کنیم و بعد از تکمیل این فرآیند به مشکلات بعدی بپردازیم.
موفق باشید.