همانگونه که گفته شد حد معین برای ریش گذاشتن وجود دارد نه آنقدر از ته زده شود که بگویند ریش ندارد و نه آنقدر بلند باشد که از حالت عادی خارج شود.
اما اینکه دقیقا اهل بیت چه قدر ریش می گذاشته اند معلوم نیست. فقط در مورد شمائل پیامبر صلی الله علیه و آله فرموده اند که محاسن آن حضرت در حد معمول بوده است نه زیاد بلند و نه زیاد کوتاه. به یقین اهل بیت علیهم السلام نیز همینطور محاسن داشته اند. البته در وصف پیامبر به زیبایی و تمیزی و مرتبی نیز اشاره شده است.[1]
پیامبر صلی الله علیه و آله به مردى که ریش بلندى داشت نگریست و فرمود: «چه می‌شد اگر این مرد ریشش را اصلاح می‌کرد که زیاد بلند یا کوتاه نباشد»، پس این خبر بدان مرد رسید و او ریش خود را متوسط (حدّ وسط ریش بلند و ریش) کوتاه و اصلاح کرد و هنگامى که رسول خدا او را دید فرمود: «همگى چنین کنید».[2]
بنابر این اگر محاسن به اندازه کمتر از یک قبضه باشد چون روایات اینطور فرموده اند عمل به سنت اهل بیت علیهم السلام خواهد بود. و اشکالی ندارد. بلکه ریش های خیلی بلند (که گاهی تا یک وجب می رسد در اسلام مذمت شده است.
پی نوشت
[1]. سنن النبی، علامه طباطبائی، ج1، ص99.
[2]. من لایحضره الفقیه، صدوق، ج1، ص130.
با سلام و تشکر از لطف شما کاربر محترم!
همانگونه که گفته شد حد معین برای ریش گذاشتن وجود دارد نه آنقدر از ته زده شود که بگویند ریش ندارد و نه آنقدر بلند باشد که از حالت عادی خارج شود.
اما اینکه دقیقا اهل بیت چه قدر ریش می گذاشته اند معلوم نیست. فقط در مورد شمائل پیامبر صلی الله علیه و آله فرموده اند که محاسن آن حضرت در حد معمول بوده است نه زیاد بلند و نه زیاد کوتاه. به یقین اهل بیت علیهم السلام نیز همینطور محاسن داشته اند. البته در وصف پیامبر به زیبایی و تمیزی و مرتبی نیز اشاره شده است.[1]
پیامبر صلی الله علیه و آله به مردى که ریش بلندى داشت نگریست و فرمود: «چه می‌شد اگر این مرد ریشش را اصلاح می‌کرد که زیاد بلند یا کوتاه نباشد»، پس این خبر بدان مرد رسید و او ریش خود را متوسط (حدّ وسط ریش بلند و ریش) کوتاه و اصلاح کرد و هنگامى که رسول خدا او را دید فرمود: «همگى چنین کنید».[2]
بنابر این اگر محاسن به اندازه کمتر از یک قبضه باشد چون روایات اینطور فرموده اند عمل به سنت اهل بیت علیهم السلام خواهد بود. و اشکالی ندارد. بلکه ریش های خیلی بلند (که گاهی تا یک وجب می رسد در اسلام مذمت شده است.
پی نوشت
[1]. سنن النبی، علامه طباطبائی، ج1، ص99.
[2]. من لایحضره الفقیه، صدوق، ج1، ص130.