عقد به معنی گره قلبی است و این خطبه که خوانده میشود گره قلبی ایجاد میکند
خداوند میفرماید:
وَ مِنْ آياتِهِ أَنْ خَلَقَ لَکُمْ مِنْ أَنْفُسِکُمْ أَزْواجاً لِتَسْکُنُوا إِلَيْها وَ جَعَلَ بَيْنَکُمْ مَوَدَّةً وَ رَحْمَةً إِنَّ في ذلِکَ لَآياتٍ لِقَوْمٍ يَتَفَکَّرُونَ.
و از آیات او این است که برای شما از جنس خودتان همسرانی آفرید تا بواسطه آنها آرامش بیابید و میان شما دوستی و محبت قرار داد، همانا در این امر نشانههایی برای گروهی که تفکر کنند وجود دارد. و از نشانههای دیگر پروردگار آن است که برای بشر از جنس خودش جفتی قرار داد تا مسأله توالد و تناسل صورت بگیرد و آنها را به گونهای آفرید که هر یک به تنهایی ناقص و محتاج به دیگری باشد، چون هر ناقصی جویای کمال است و این همان میل وشهوتی است که خداوند آن را در هر یک از این دو جفت به امانت نهاده است ، تا بواسطه یکدیگر به آرامش و کمال برسند. و نیز در میان آنها مودت و رحمت قرار داد،(مودت) یعنی محبتی که اثر آن در عمل ظاهر باشد و (رحمت ) یعنی نوعی تأثیر نفسانی که از مشاهده محرومیت شخصی که کمالی را ندارد و محتاج به رفع نقص است در نفس پدید میآید و شخص را وا میدارد که کمبود و نقص آن طرف مقابل را برطرف نماید وهمین رحمت و مودت موجب می شود که در جامعه کوچک خانواده ، مرد کمر به رفع احتیاجات همسر و فرزندانش ببندد و زن نیز در این مسیر یار و یاور او باشد و همین رحمت و محبت موجب میشود که زن و مرد هر دو بواسطه ضعف و کوچکی و عجزفرزندانشان آنها را حمایت کرده و در حفظ و تربیت آنها بکوشند، نظیر همین مودت ورحمت در اجتماع بزرگ شهری و در میان افراد جامعه مشاهده می شود که در اثر آن غنی به فقیر کمک می کند تا بواسطه رحمت او فقیر بر احتیاجات خود نایل شود، اما دراینجا سیاق فقط ناظر به مودت و رحمت خانوادگی است .و در آخر می فرماید: همانا در این امر آیاتی برای گروه اهل تفکر وجود دارد، چون وقتی انسان درباره اصول تکوینی خویش تفکر کند و ببیند که خداوند چگونه میل به ازدواج را در نهاد او قرار داده و میان او و همسرش محبت و مهربانی برقرار نموده ، تاکانون خانواده شکل بگیرد و بواسطه آن اجتماع بشری به ثبات برسد و نوع بشر تداوم بیابد، متوجه آیات الهی میشود و میفهمد که خداوند چه تدابیری در این امر بکار برده که عقل را حیران میکند. [1]
عقد به معنی گره قلبی است و این خطبه که خوانده میشود گره قلبی ایجاد میکند
خداوند میفرماید:
وَ مِنْ آياتِهِ أَنْ خَلَقَ لَکُمْ مِنْ أَنْفُسِکُمْ أَزْواجاً لِتَسْکُنُوا إِلَيْها وَ جَعَلَ بَيْنَکُمْ مَوَدَّةً وَ رَحْمَةً إِنَّ في ذلِکَ لَآياتٍ لِقَوْمٍ يَتَفَکَّرُونَ.
و از آیات او این است که برای شما از جنس خودتان همسرانی آفرید تا بواسطه آنها آرامش بیابید و میان شما دوستی و محبت قرار داد، همانا در این امر نشانههایی برای گروهی که تفکر کنند وجود دارد. و از نشانههای دیگر پروردگار آن است که برای بشر از جنس خودش جفتی قرار داد تا مسأله توالد و تناسل صورت بگیرد و آنها را به گونهای آفرید که هر یک به تنهایی ناقص و محتاج به دیگری باشد، چون هر ناقصی جویای کمال است و این همان میل وشهوتی است که خداوند آن را در هر یک از این دو جفت به امانت نهاده است ، تا بواسطه یکدیگر به آرامش و کمال برسند. و نیز در میان آنها مودت و رحمت قرار داد،(مودت) یعنی محبتی که اثر آن در عمل ظاهر باشد و (رحمت ) یعنی نوعی تأثیر نفسانی که از مشاهده محرومیت شخصی که کمالی را ندارد و محتاج به رفع نقص است در نفس پدید میآید و شخص را وا میدارد که کمبود و نقص آن طرف مقابل را برطرف نماید وهمین رحمت و مودت موجب می شود که در جامعه کوچک خانواده ، مرد کمر به رفع احتیاجات همسر و فرزندانش ببندد و زن نیز در این مسیر یار و یاور او باشد و همین رحمت و محبت موجب میشود که زن و مرد هر دو بواسطه ضعف و کوچکی و عجزفرزندانشان آنها را حمایت کرده و در حفظ و تربیت آنها بکوشند، نظیر همین مودت ورحمت در اجتماع بزرگ شهری و در میان افراد جامعه مشاهده می شود که در اثر آن غنی به فقیر کمک می کند تا بواسطه رحمت او فقیر بر احتیاجات خود نایل شود، اما دراینجا سیاق فقط ناظر به مودت و رحمت خانوادگی است .و در آخر می فرماید: همانا در این امر آیاتی برای گروه اهل تفکر وجود دارد، چون وقتی انسان درباره اصول تکوینی خویش تفکر کند و ببیند که خداوند چگونه میل به ازدواج را در نهاد او قرار داده و میان او و همسرش محبت و مهربانی برقرار نموده ، تاکانون خانواده شکل بگیرد و بواسطه آن اجتماع بشری به ثبات برسد و نوع بشر تداوم بیابد، متوجه آیات الهی میشود و میفهمد که خداوند چه تدابیری در این امر بکار برده که عقل را حیران میکند. [1]
برگرفته از تفسیر المیزان ذیل آیهی 21 سوره روم