حالت خواب گونه در برزخ نوعی رابطه برزخ با دنیا است، مانند رابطه رحم مادر با دنیاست, یعنی به همان نسبت که دنیا بزرگ و معنادارتر است و لذات دنیا قابل مقایسه با لذات عالم رحم نیست، به همان نسبت هم لذات برزخ با دنیا قابل مقایسه نیست، برخی از انسان ها وقتی که وارد آن محل می شوند، حالتی به آنها دست می دهد که گویا خواب هستند زمانی بیدار می شوند که قیامت برپا می شود؛ هر چند از جزئیات و چگونگی آن در روایات نیامده است.
اما شاید بتوان گفت که مومن محض که از لذت های برزخی استفاده می کند و کافر محض هم از عذاب های آنجا معذب می شود ولی برخی هستند که این حالت برای آنها حاصل می شود. ولی اینکه چه کسانی هستند معلوم نیست و در روایات نیامده است.
و یا می توان اینطور تعبیر کرد که :در برزخ خواب به معنای دنیوی آن وجود ندارد؛ ولی اگر عالم برزخ را با قیامت مقایسه کنیم یک نوع خواب است و فقط قیامت بیداری محض و هوشیاری خالص است در سوره کهف آیه 19 قرآن مجید می‌فرماید: هنگامی که قیامت برپا می‌شود و با نفخ صور اول همگی می‌میرند و با صور دوم زنده می‌شوند وقتی ملائکه از مدت اقامت در برزخ از آنها می‌پرسند: چه مقدار در عالم برزخ اقامت نمودید؟ می‌گویند: گویا یک روز یا نصف روز در آنجا مقیم بودیم بنابراین اگر با دیدگاه عمیقی نگاه کنیم تمام عالم برزخ نسبت به قیامت خواب است ولی روایات آمده که بعضی از ارواح ضعیف و مستضعف که نه از عذاب برزخ برخوردارند و نه از نعمتهای آن بهره‌مندند در عالم برزخ به صورت انسان خوابیده بسر می‌برند و از برزخ جز یک ترسیم خواب آلودی بیش ندارند.
در روایت امام حسین علیه السلام هم همین اشاره شده است که مردم خوابند وقتی که مردند بیدار می شوند. و به تعبیر بهتر همانطو رکه برخی در دنیا خواب هستند و از حقائق آن که در قرآن و روایت آمده است بی اطلاع هستند در برزخ نیز خواب هستند؛ هر چند خود همین خواب نیز گاهی برای برخی عذاب می شود مانند خواب وحشتتاکی که در دنیا دیده می شود.
شاید منشا این خواب را بتوان روایت زیر دانست که امام سجاد علیه السلام فرمودند: «اَلدُّنیا سِنَةٌ وَ الآخِرةٌ یَقظَةٌ وَ نَحنُ بَینَهُما اَضغاثُ اَحلامٍ»؛ «دنیا خواب است و آخرت بیداری، و ما میان این دو، در خواب‌های آشفته ایم» (مجموعه ی ورّام، ج۲، ص۲۴)
با سلام و عرض ادب خدمت شما کاربر محترم
حالت خواب دربرزخ
حالت خواب گونه در برزخ نوعی رابطه برزخ با دنیا است، مانند رابطه رحم مادر با دنیاست, یعنی به همان نسبت که دنیا بزرگ و معنادارتر است و لذات دنیا قابل مقایسه با لذات عالم رحم نیست، به همان نسبت هم لذات برزخ با دنیا قابل مقایسه نیست، برخی از انسان ها وقتی که وارد آن محل می شوند، حالتی به آنها دست می دهد که گویا خواب هستند زمانی بیدار می شوند که قیامت برپا می شود؛ هر چند از جزئیات و چگونگی آن در روایات نیامده است.
اما شاید بتوان گفت که مومن محض که از لذت های برزخی استفاده می کند و کافر محض هم از عذاب های آنجا معذب می شود ولی برخی هستند که این حالت برای آنها حاصل می شود. ولی اینکه چه کسانی هستند معلوم نیست و در روایات نیامده است.
و یا می توان اینطور تعبیر کرد که :در برزخ خواب به معنای دنیوی آن وجود ندارد؛ ولی اگر عالم برزخ را با قیامت مقایسه کنیم یک نوع خواب است و فقط قیامت بیداری محض و هوشیاری خالص است در سوره کهف آیه 19 قرآن مجید می‌فرماید: هنگامی که قیامت برپا می‌شود و با نفخ صور اول همگی می‌میرند و با صور دوم زنده می‌شوند وقتی ملائکه از مدت اقامت در برزخ از آنها می‌پرسند: چه مقدار در عالم برزخ اقامت نمودید؟ می‌گویند: گویا یک روز یا نصف روز در آنجا مقیم بودیم بنابراین اگر با دیدگاه عمیقی نگاه کنیم تمام عالم برزخ نسبت به قیامت خواب است ولی روایات آمده که بعضی از ارواح ضعیف و مستضعف که نه از عذاب برزخ برخوردارند و نه از نعمتهای آن بهره‌مندند در عالم برزخ به صورت انسان خوابیده بسر می‌برند و از برزخ جز یک ترسیم خواب آلودی بیش ندارند.
در روایت امام حسین علیه السلام هم همین اشاره شده است که مردم خوابند وقتی که مردند بیدار می شوند. و به تعبیر بهتر همانطو رکه برخی در دنیا خواب هستند و از حقائق آن که در قرآن و روایت آمده است بی اطلاع هستند در برزخ نیز خواب هستند؛ هر چند خود همین خواب نیز گاهی برای برخی عذاب می شود مانند خواب وحشتتاکی که در دنیا دیده می شود.
شاید منشا این خواب را بتوان روایت زیر دانست که امام سجاد علیه السلام فرمودند: «اَلدُّنیا سِنَةٌ وَ الآخِرةٌ یَقظَةٌ وَ نَحنُ بَینَهُما اَضغاثُ اَحلامٍ»؛ «دنیا خواب است و آخرت بیداری، و ما میان این دو، در خواب‌های آشفته ایم» (مجموعه ی ورّام، ج۲، ص۲۴)